<p class="ql-block">一剪梅 李清照</p><p class="ql-block">红藕香残玉簟秋。轻解罗裳,独上兰舟。</p><p class="ql-block">云中谁寄锦书来?雁字回时,月满西楼。</p><p class="ql-block">花自飘零水自流。一种相思,两处闲愁。</p><p class="ql-block">此情无计可消除,才下眉头,却上心头。</p> <p class="ql-block">粉色的荷花已经凋谢,幽香也已消散,</p><p class="ql-block">光滑如玉的竹席带着秋的凉意。</p><p class="ql-block">解开绫罗裙,换着便装,独自登上小船。</p><p class="ql-block">仰头凝望远天,那白云舒卷处,</p><p class="ql-block">谁会将锦书寄来?</p><p class="ql-block">雁群飞回来时,月光已经洒满了西楼。</p><p class="ql-block">落花独自飘零,水独自流淌。</p><p class="ql-block">一种离别的相思,牵动起两处的闲愁。</p><p class="ql-block">这相思离愁,刚刚从微蹙的眉间消失,</p><p class="ql-block">又隐隐地缠绕上了心头。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">“花自飘零水自流。一种相思,两处闲愁。</p><p class="ql-block">此情无计可消除,才下眉头,却上心头”。</p><p class="ql-block">堪称妙不可言,把情人遥相思念之情,平淡自然地表达出来,令读者心领神会,而暗赞不已!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p>