<p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 五律•父赞</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 严亲虽远去, 笑貌驻心房。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 少小顽愚甚, 常轻教诲长。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 及身担父责, 始识立家纲。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 礼训当承继, 儿孙永自强。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 七绝•父亲节抒怀 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 少年不识父如山,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 芥蒂生时视等闲。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 几度风霜承膝下,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 方知重负在人间。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 七律·颂父亲(新韵)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 肩担日月转昏晨,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 手裂深藏爱意真。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 脊挺能扛山岳重,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 腰弯未改性情纯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 披星垄畔耕霞影,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 戴雪檐前扫世尘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 唯愿妻儿春永驻,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 甘将白发付艰辛。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 没有父亲的父亲节</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 我们总在某个不经意的黄昏察觉,那些被时光发酵的思念,会在某个没有父亲的父亲节突然决堤。父亲在时,他是屋檐下那把沉默的雨伞;父亲走后,他化作天地间无处不在的风,总在某个转身的瞬间,让眼眶泛起潮汐。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 父亲是行走大地的耕牛,脊背隆起岁月的沟壑,足印里蓄满整个雨季。父亲是年轮丛生的古树,一半绿荫垂落人间,一半根系盘踞心田。父亲是永不熄灭的灯盏,在风雪夜归时亮着,在人生迷途处燃着。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 他的手掌是摆渡的舟,载我们穿越激流却沉没于时光暗涌。他的背影是未竟的诗,墨迹干涸处藏着所有未说出口的告白。他的目光是古老的星图,在我们迷航的夜空始终明亮如初。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 童年时,父亲的肩膀是摘星星的梯子;青年时,他的沉默成了碍眼的城墙。直到某天发现,那道总在门口徘徊的影子,不知何时已凝固成相框里的肖像。我们终将懂得,所谓父爱,是当你读懂他额头的纹路时,那纹路早已蔓延成你掌心的脉络。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 世间最辽阔的不是海,是父亲欲言又止的凝视。人间最巍峨的不是山,是父亲弯成桥的背影。生命最温柔的奇迹,是那个把全世界扛在肩上,却始终把你捧在掌心的人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 父亲节从来不在日历的某页,而在:你读懂他白发那天的晨光里,你接过他行李那刻的夕阳下,你终于长成他依靠时的月光中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 不必在六月第三个周日寻找父亲,他在:你凝视镜子的每一道皱纹里,你教孩子放风筝的每根线上,所有需要挺身而出的时刻中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"> 父亲在,日日都是父亲节。父亲去,节节都是清明雨。</span></p>