<p class="ql-block"> <b style="font-size:22px;">西 江 月</b></p><p class="ql-block"> <b style="font-size:20px;">知 了</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 正想静心思过,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 忽闻振动蝉鸣。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 寻踪厅室不知声,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 高枕无忧相庆。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 晨落纱门直道,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 日攀禅室横行。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 奈何知了却知声,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px;"> 飞去不辞天性。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:15px;"><i> 为了方便读者阅读西江月一词,我写下了如下文字。</i></b></p><p class="ql-block"> <b style="font-size:20px;">知 了</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 夜里,家中不知道怎么就飞进来一只蝉。一会在厨房里“知~了~”地叫上一叫;一会在内阳台里“知~了~”地叫上一叫;一会在厕所里“知~了~”地叫一叫……蝉鸣震动了三室一厅一卫。好在灯熄了,蝉也就睡觉了,不再叫了。</p><p class="ql-block"> 第二天早晨,蝉落在客厅阳台的纱门上,没有“知~了~”地叫,我们也没有发现。</p><p class="ql-block"> 吃过了早饭,忽然听见了“叽~叽~”的叫声。这才发现蝉落在了客厅阳台的纱门上。可是,怎么叫声成了“叽~”呢?</p><p class="ql-block"> 仔细一看,那蝉在纱门上来回地爬着,像是在找出去的路。我凑进了它问:“是不是想出去呀?”“叽~叽~”“想出去就知一声。” </p><p class="ql-block"> 果然,它叫了起来。开始是“知~”,慢慢地才转变为“知~了~知~了~”</p><p class="ql-block"> 听到它真的是知道了,也服气了,这才打开纱门,引导它飞。可是,它落到了地上,你用手指指它,再指指飞出去的路——打开的纱门,它就“叽~叽~”。</p><p class="ql-block"> 直到它退到了打开的纱门门口,这才知道是误会了。于是,也不表达一下谢意,就飞了出去——头也没回。</p>