《谢幕》(外4首)

斯光浩

<p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8);">美篇号:16701725</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8);">文:斯光浩</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8);">图:网络</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);">《谢幕》</b></p><p class="ql-block"><b>浙江省东阳市斯光浩</b></p><p class="ql-block"><b>2025年6月12日</b></p><p class="ql-block"><b> 退休,就是繁华落去,简单最美;谢幕,就是沧桑过后,平淡是真;老了,就是舍离断后,清闲最好。余生别抱怨上天不公,顿足捶胸,别抱怨命运不济,叫苦连天,一切命中定数。</b></p><p class="ql-block"><b> 人老了,如何看待生死,或许取决于你“活着”的质量和乐趣。诚然,有人喜欢在晨曦中散步,有人喜欢约伴打牌聊天,各得其乐。</b></p><p class="ql-block"><b>但不是每一位老人都愿意日日奔波于热闹场——人与人之间,性情各异,有人安于室内寂静,把喜怒哀乐藏进一本书、一场雨、一次偷懒的小睡。家,是安身立命之所。有人通过自己的爱好兴趣,悠闲自在;有人用自己一己之长,传递思想,闪耀余光;有人用真善美,在他人记忆中留下刻痕。我认为余生如何面对生死,像一面镜子,照见的正是我们内心最真实的生命态度。岁月不问归路,心安处才是故乡。时光缓慢,岁月温厚,真正的幸福,以及生命最后的诗意,不过如此——窗前明月,屋内盈暖,人老心安,不再寄望四方,只守护这一方小小的天地,春去秋来,岁月静好,这般滋味,谁尝谁知——题记</b></p><p class="ql-block"><b>在繁华的尽头,我看见,</b></p><p class="ql-block"><b>那生活的真相缓缓浮现。</b></p><p class="ql-block"><b>不再是炽热喧嚣的假面,</b></p><p class="ql-block"><b>而是平凡中默默的坚守,</b></p><p class="ql-block"><b>孤独里长久的守候流年。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>戏台上光影交错的梦幻,</b></p><p class="ql-block"><b>曾迷惑多少追寻的眼。</b></p><p class="ql-block"><b>演了一生的角色啊,</b></p><p class="ql-block"><b>那面具仿佛长进了脸。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>有人沉醉不知返,</b></p><p class="ql-block"><b>有人疲惫早瘫软。</b></p><p class="ql-block"><b>争名逐利的忙乱,</b></p><p class="ql-block"><b>怎敌谢幕时的空然?</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>可我们都是过客呀,</b></p><p class="ql-block"><b>在这短暂的人间。</b></p><p class="ql-block"><b>不论贫富贵贱,</b></p><p class="ql-block"><b>终有那最后的一天。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>退休的钟声敲响,</b></p><p class="ql-block"><b>像戏终的锣鼓喧嚷。</b></p><p class="ql-block"><b>曾经的舞台渐暗,</b></p><p class="ql-block"><b>所有的荣耀都成过往。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>我不再执着于伪装,</b></p><p class="ql-block"><b>也放下心底的迷茫。</b></p><p class="ql-block"><b>谢幕并非剧终章,</b></p><p class="ql-block"><b>余生且优雅地走向远方。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>放下那尘世的喧嚣熙攘,</b></p><p class="ql-block"><b>也抛开寂寞的漫长。</b></p><p class="ql-block"><b>把深沉和伪装,</b></p><p class="ql-block"><b>都交付给无常的命运手掌。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>在最后的时光,</b></p><p class="ql-block"><b>安然且淡定地守望。</b></p><p class="ql-block"><b>看岁月静静流淌,</b></p><p class="ql-block"><b>那谢幕慢慢变成落幕,</b></p><p class="ql-block"><b>因的神仙皇帝也逃脱不了自然规律。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>终究,老了,敢于断离舍,</b></p><p class="ql-block"><b>放下喧嚣,放下寂寞,</b></p><p class="ql-block"><b>至于伪装和深沉。</b></p><p class="ql-block"><b>余生好好爱护自己,</b></p><p class="ql-block"><b>活出自我,</b></p><p class="ql-block"><b>优雅从容淡定的过好每一天</b></p><p class="ql-block"><b>……</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);">(2)定风波•谢幕</b></p><p class="ql-block"><b> 演尽繁华梦一场,舞台灯灭剩空凉。面具遮颜终要卸,休怯,人生谢幕本寻常。</b></p><p class="ql-block"><b> 名利场中多乱象,迷妄,争来夺去费思量。莫叹余生无所望,清旷,且迎岁月意安详。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);">(3)沁园春•谢幕</b></p><p class="ql-block"><b> 如戏人生,粉墨登台,演绎一生。看繁华盛景,光迷双眼;喧嚣尘世,心乱诸情。多少人儿,争名逐利,忘却身为本色形。灯红酒,醉霓虹闪烁,意乱难停。</b></p><p class="ql-block"><b> 如今渐感疲形,悟往昔皆为梦幻萦。想戴盔披甲,伪装长伴;追功求禄,执念频生。面具消除,回归真我,方晓时光最冷清。休悲戚,且安然谢幕,淡对余程。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);">(4)《沁园春·谢幕》</b></p><p class="ql-block"><b> 尘世纷纭,戏里春秋,几处热狂。看繁华盛景,灯红酒绿;喧嚣表象,名利争长。多少人儿,沉迷台上,忘却初心入戏忙。终须悟,那时光冷峻,岁月无常。</b></p><p class="ql-block"><b> 生涯恰似登场。戴假面、终年扮样妆。叹有人沉醉,难分真假;有人疲困,早卧台旁。卸甲归休,方知此际,往昔荣华梦一场。从今起,且抛离浮躁,笑对斜阳。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);">(5)西江月•谢幕</b></p><p class="ql-block"><b> 台上繁华看倦,世间名利思休。一生假面累双眸,终是戏终时候。</b></p><p class="ql-block"><b> 往昔争强斗胜,今来悟淡知幽。谢幕方晓意难留,且把余生参透。</b></p>