《唐风宋雨铸诗魂》(外3首)

斯光浩

<p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8);">美篇号:16701725</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8);">文:斯光浩</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8);">图:网络</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);">《唐风宋雨铸诗魂》</b></p><p class="ql-block"><b>浙江省东阳市斯光浩</b></p><p class="ql-block"><b>2025年6月10日</b></p><p class="ql-block"><b> 岁暮之年,历经了缤纷着流年的花开花谢,月缺月圆,徜徉在红尘浓淡清欢,岁月的渡口,花谢了又开,人聚了又散,那些改了又改的故事,那些想了又想的碎念,都已零落在流年的转角,幻化成一抹月白风清的人生记忆之中。吾在唐风宋词里品味人生,消除了寂寞和无奈,在生命最后的时光里深处沉淀,将点点滴滴的往事,凝结成一串串晶莹剔透的风铃,摇动出一曲又一曲的乐章,低徊而缠绵,悠扬而婉转,在风轻轻滑过脸庞的瞬间,裁一片诗情画意的流韵,把灿然如花的心情,镌刻在生命最后的留白里,为余生增添一份宁静和释然——题记</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>人生长河漫漫,</b></p><p class="ql-block"><b>吾独踽踽而行。</b></p><p class="ql-block"><b>每至清晨,鸡鸣破晓,</b></p><p class="ql-block"><b>声声入耳之际,</b></p><p class="ql-block"><b>手捧书卷,</b></p><p class="ql-block"><b>仿若握住智慧之星芒。</b></p><p class="ql-block"><b>吾若翠竹挺然,</b></p><p class="ql-block"><b>初心为根,深植泥壤;</b></p><p class="ql-block"><b>冰心一片,澄澈纯净,</b></p><p class="ql-block"><b>追逐自在之境;</b></p><p class="ql-block"><b>傲骨嶙峋,纤尘难染。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>夜幕低垂,明月入怀,</b></p><p class="ql-block"><b>梦想与志向仍纯粹而诚挚。</b></p><p class="ql-block"><b>心中杂念,皆如过眼云烟,</b></p><p class="ql-block"><b>消散殆尽,了无痕迹。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>唐风徐拂,</b></p><p class="ql-block"><b>悄然掀起历史的帷幕。</b></p><p class="ql-block"><b>李白醉后狂放之诗篇,</b></p><p class="ql-block"><b>绣口轻吐,</b></p><p class="ql-block"><b>便耀亮半个盛唐。</b></p><p class="ql-block"><b>恰似流星划过浩渺的文化苍穹,</b></p><p class="ql-block"><b>其每行诗句,</b></p><p class="ql-block"><b>俱为灵魂之火焰。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>宋雨淅淅,</b></p><p class="ql-block"><b>濡润长短句之韵脚。</b></p><p class="ql-block"><b>苏轼于黄州赤壁之下放歌,</b></p><p class="ql-block"><b>“大江东去”,</b></p><p class="ql-block"><b>淘尽千古幽思。</b></p><p class="ql-block"><b>李清照于婉约词间低诉离情,</b></p><p class="ql-block"><b>雨滴和泪滴共润愁绪。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>吾辈站于岁月之肩轻轻摩挲,</b></p><p class="ql-block"><b>唐风宋雨于心底悠悠萦绕。</b></p><p class="ql-block"><b>平仄与韵律交织错落,</b></p><p class="ql-block"><b>宛如命运奏响的古老弦歌。</b></p><p class="ql-block"><b>此乃一种无形之魅惑,</b></p><p class="ql-block"><b>驱使吾等雕琢自身灵魂。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>每一回诵读皆是一场穿越之旅,</b></p><p class="ql-block"><b>每一首诗词恰似一座巍峨高山。</b></p><p class="ql-block"><b>唐风宋雨啊,</b></p><p class="ql-block"><b>永不干涸,</b></p><p class="ql-block"><b>于其润泽之下,</b></p><p class="ql-block"><b>诗魂永恒不朽。</b></p><p class="ql-block"><b>吾等以心灵感受此般恩泽,</b></p><p class="ql-block"><b>令暮年之孤寂无奈,</b></p><p class="ql-block"><b>在诗意中让生命永保鲜活,</b></p><p class="ql-block"><b>从而优雅从容地应对现实,</b></p><p class="ql-block"><b>过好每一日。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:22px;">(2)《沁园春·唐风宋雨铸诗魂》</b></p><p class="ql-block"><b> 华夏千秋,岁月悠悠,诗韵浩茫。念唐风乍起,华章溢彩;谪仙纵酒,笔意疏狂。锦绣篇章,豪情万丈,点亮星河半壁光。沉吟处,有幽思无限,千古传扬。</b></p><p class="ql-block"><b> 宋时细雨微凉。润长短、词笺韵味长。看东坡赤壁,高吟浩叹;易安庭院,浅诉离伤。岁月匆匆,吾侪幸会,唐宋遗风心底藏。凭栏久,任唐风宋雨,铸我诗章。</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:22px;">(3)《沁园春·唐风宋雨铸诗魂》</b></p><p class="ql-block"><b> 岁月悠悠,独步人生,且品书香。念晨鸡唱晓,星芒在握;初心似竹,根固泥疆。冰魄清澄,傲身坚劲,杂念纷纭散若霜。夕霞落,看月华入抱,梦志昭彰。</b></p><p class="ql-block"><b> 遥思唐韵洋洋。有太白狂篇焕彩光。似流星炫宇,灵犀吐焰;诗风浩荡,醉意疏狂。宋雨敲词,苏辛豪放,易李幽情更断肠。今吾辈,抚千秋古韵,魂铸华章。</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:22px;">(4)七律•《唐风宋雨铸诗魂》新韵</b></p><p class="ql-block"><b>唐风浩浩越千年,宋雨潇潇润锦篇。</b></p><p class="ql-block"><b>太白狂歌星斗灿,东坡浩叹浪涛传。</b></p><p class="ql-block"><b>易安愁语情丝绕,子美悲吟世路艰。</b></p><p class="ql-block"><b>我辈承怀唐宋韵,诗魂长驻意绵绵。</b></p>