<p class="ql-block">寿昌城行吟——一枚遗落的简书</p><p class="ql-block">@郁村</p><p class="ql-block">风沙,在残缺的城垣间游走</p><p class="ql-block">湮没了寿昌城历史的轮廓</p><p class="ql-block">黄昏,将荒野的天空压得更低</p><p class="ql-block">在坍塌的角墩下</p><p class="ql-block">一截残破的汉简</p><p class="ql-block">以它遗落的姿态</p><p class="ql-block">躺在如浪的沙海里</p><p class="ql-block">簌簌抖落的沙粒</p><p class="ql-block">滑落出一段凄美的故事</p><p class="ql-block">“康氏女,粟特行贾,</p><p class="ql-block">赤巾裹发,眼波如月”</p><p class="ql-block">……</p><p class="ql-block">墨迹中断处</p><p class="ql-block">留给我无言的惆怅</p><p class="ql-block">那美丽的女子</p><p class="ql-block">是否回到了天边的故乡?</p><p class="ql-block">我俯身</p><p class="ql-block">试图找到关于她的更多消息</p><p class="ql-block">在漫漫的黄沙里</p><p class="ql-block">只有啸叫的夜风</p><p class="ql-block">和一轮凄冷的月光</p><p class="ql-block">是的</p><p class="ql-block">我不必纠结故事的结尾</p><p class="ql-block">因为</p><p class="ql-block">所有的故事</p><p class="ql-block">只有湮没 才是最美的华章</p>