<p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">多年以来,练习书法、书写古诗词,已然成为我日常生活中不可或缺的爱好与乐趣之源。尽管一直以来都只是单纯地享受习作的过程,并无太多功利之心。近期机缘巧合,女儿提议我为她家新装修的房子创作一幅书法作品,她钟情李白的《将进酒》,这首诗篇幅颇长(176个字)。我怀着试试看的心态,反复练习了几遍后,完成了这幅作品。说实话,对于这幅作品,仍有诸多不满之处,然而,当看到自己的作品第一次被高高挂起在墙上时,喜悦之情还是难以言表。原来热爱从不止于自赏,当它化作家人居所的风景,那些孤灯下的笔墨,便有了烟火里的温度,挂起的不仅是一幅字,更是一段与笔墨相守的珍贵光阴,是平凡日子里因热爱而闪光的“小成就”——且以这《将进酒》的墨香为印记,愿诗心墨韵,继续伴我耕砚而行。</span></p> <p class="ql-block">190*70(内)</p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">多遍练习稿</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">原文:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">将进酒</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">唐.李白</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">君不见,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">黄河之水天上来,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">奔流到海不复回。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">君不见,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">高堂明镜悲白发,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">朝如青丝暮成雪。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">人生得意须尽欢,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">莫使金樽空对月。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">天生我材必有用,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">千金散尽还复来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">烹羊宰牛且为乐,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">会须一饮三百杯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">岑夫子,丹丘生,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;"><span class="ql-cursor"></span>将进酒,君莫停。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">与君歌一曲,请君为我倾耳听。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">钟鼓馔玉不足贵,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">但愿长醉不复醒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">古来圣贤皆寂寞,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">惟有饮者留其名。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">陈王昔时宴平乐,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">斗酒十千恣欢谑。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">主人何为言少钱,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">径须沽取对君酌。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">五花马,千金裘,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">呼儿将出换美酒,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">与尔同销万古愁。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">译文:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">你难道没有看见吗?那黄河之水犹如从天上倾泻而来,波涛翻滚直奔东海从来不会再往回流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">你难道没有看见,在高堂上面对明镜,深沉悲叹那一头白发?早晨还是青丝到了傍晚却变得如雪一般。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">人生得意之时就要尽情的享受欢乐,不要让金杯无酒空对皎洁的明月。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">上天造就了我的才干就必然是有用处的,千两黄金花完了也能够再次获得。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">且把烹煮羔羊和宰牛当成一件快乐的事情,如果需要也应当痛快地喝三百杯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">岑勋,元丹丘,快点喝酒,不要停下来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">我给你们唱一首歌,请你们为我倾耳细听。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">山珍海味的豪华生活算不上什么珍贵,只希望能醉生梦死而不愿清醒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">自古以来圣贤都是孤独寂寞的,只有会喝酒的人才能够留传美名。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">陈王曹植当年设宴平乐观,喝着名贵的酒纵情地欢乐。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">你为何说我的钱不多?只管把这些钱用来买酒一起喝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">名贵的五花良马,昂贵的千金皮衣,快叫侍儿拿去统统来换美酒吧,让我们一起来消除这无尽的长愁!</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">李白(701 年-762 年),字太白,号青莲居士,又被誉为“谪仙人”。他继屈原之后,成为中国诗坛上最具个性魅力、最为杰出的浪漫主义诗人,享有“诗仙”的美誉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">中学时,我初读李白的《将进酒》,此后每一次重温,都如探新境,感悟迭出。诗中那些千古流传的绝句名言,宛如熠熠星辰,始终激励着一代又一代的后人。《将进酒》堪称李白乐府诗的巅峰之作,其文字似狂澜奔涌,气势磅礴,巧妙地将盛唐的恢宏气象与诗人丰富的精神世界相融合,铸就了一座不朽的艺术丰碑。从“人生得意须尽欢”蕴含的即时行乐哲思,到“莫使金樽空对月”所传达的审美觉醒,《将进酒》早已超脱时代的局限。在漫漫岁月中,它成为了人类面对生命虚无时的一剂精神解药。当现代人在焦虑的裹挟下举起酒杯,仿佛仍能听见千年前那位狂人于黄河之畔的激昂呐喊。他并非倡导我们肆意放纵,而是以诗的熊熊烈焰,照亮生命的短暂与渺小,让每一个平凡的瞬间,都因“尽兴”而升华,成为永恒的存在。这,正是《将进酒》的终极魅力所在:以看似醉态的笔触,书写着清醒的人生哲思,用豪迈狂歌,见证生命的永恒价值。</span></p> 谢谢观看!