[传播古诗词]:喜晴古诗三首

老贵儒情

<p class="ql-block">宋代范成大《喜晴》</p><p class="ql-block">窗间梅熟落蒂,墙下笋成出林。</p><p class="ql-block">连雨不知春去,一晴方觉夏深。</p> <p class="ql-block">唐代李商隐《晚晴》</p><p class="ql-block">深居俯夹城,春去夏犹清。</p><p class="ql-block">天意怜幽草,人间重晚晴。</p><p class="ql-block">并添高阁迥,微注小窗明。</p><p class="ql-block">越鸟巢干后,归飞体更轻。</p> <p class="ql-block">宋代刘攽《新晴·其一》</p><p class="ql-block">青苔满地初晴后,绿树无人昼梦余。</p><p class="ql-block">唯有南风旧相识,偷开门户又翻书。</p>