《草》

康师兄

<p class="ql-block">唐诗:白居易《草》</p><p class="ql-block">离离原上草,一岁一枯荣。</p><p class="ql-block">野火烧不尽,春风吹又生。</p> <p class="ql-block">仿古《五绝·河边青草》 </p><p class="ql-block">一脉春痕浅,临波试绿腰。 </p><p class="ql-block">风来频点首,似诵楚人骚 。 </p> <p class="ql-block">《七律·野火烧不尽》 </p><p class="ql-block">劫灰深处碧痕苏,又见风前翠浪铺。 </p><p class="ql-block">断梗犹存三寸热,新芽已破九秋枯。 </p><p class="ql-block">曾随战骨埋荒冢,今伴耕烟入画图。 </p><p class="ql-block">莫道微生容易绝,春雷一动满江湖。</p> <p class="ql-block">《一七令·草》 </p><p class="ql-block"> 草 </p><p class="ql-block"> 芽微,韵巧 </p><p class="ql-block"> 破冻土,迎春早 </p><p class="ql-block"> 陌上铺翠,崖边驻俏 </p><p class="ql-block"> 风过舞腰柔,雨来含泪笑 </p><p class="ql-block"> 曾伴谢公屐齿,也入王孙别调 </p><p class="ql-block"> 枯荣一任岁寒心,留取寸晖天地老 </p>