<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);"> </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> </span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0);">往事尽</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0);">风禾起</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:22px;"> 《 释怀赋 》</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 岁聿云暮,光阴骛过。余尝观庭前老柏,其叶离离,其干嶙嶙,忽忆"余生平,往事尽"之句,不觉怆然。人生逆旅,百代过客,所谓悲欢者,不过掌心雪、檐角霜耳。</p><p class="ql-block"> 昔有渔父歌于泽畔,其声飒飒若秋风。问其故,对曰:"福暖四季者,非谓锦衣玉食,乃晨起见露,夜卧闻蛩;风禾尽起时,不必金穗盈畴,但得半亩青秧,与细雨共俯仰。"言罢鼓枻而去,水纹如裂素帛,须臾复平。</p><p class="ql-block"> 今吾辈营营,常困于蜗角。然试观天际行云,舒卷自如;槛外新竹,虚怀待月。此中真意,正合"适当忙着"四字。老仆扫叶,沙沙然似与地语;稚子追蝶,踉跄中自带天真。此皆"眼里有光"之象。</p><p class="ql-block"> 暮色浸窗时,独爇沉香一炷。看青烟袅娜,忽聚忽散,终化太虚。乃知"心中含暖"者,非外物所赐,实乃与岁月和解之态。昔东坡夜游承天寺,谓"何处无月?何处无竹柏?",今悟此即"无畏而往"之真谛。</p><p class="ql-block"> 岁寒然后知松柏,途穷乃可见星斗。愿诸君携此六字前行:"往事尽,风禾起"。人生至境,不过如老僧补衲,密针细线间,自有乾坤。</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">注:背景图片资料来自百度网搜</span></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 2025.5.28召耳召于狮峰山下</p><p class="ql-block"><br></p>