<p class="ql-block">做冷欺花,将烟困柳,千里偷催春暮。</p><p class="ql-block">尽日冥迷,愁里欲飞往。</p> <p class="ql-block">惊粉重,蝶宿西园,喜泥润,燕归南浦。</p><p class="ql-block">最妨他佳约风流,钿車不到杜陵路。</p> <p class="ql-block">沉沉江上望极,还被春色潮晚急,难寻官渡。</p><p class="ql-block">隐约遥峰,和泪谢娘眉妩。</p> <p class="ql-block">临断岸,新绿生时,是落红,帶仇流处。</p><p class="ql-block">记当日门掩梨花,剪灯深夜语。</p> <p class="ql-block">欣赏,简评:</p><p class="ql-block">史达祖这首咏春词,向被推为咏物的上乘之作。</p> <p class="ql-block">开端:一场春雨的寒冷,似乎有意示虐那些,刚开不久的花朵。</p> <p class="ql-block">春雨,细得如烟如雾,又好象要将正在长叶的杨柳困住。</p> <p class="ql-block">下片:</p><p class="ql-block">透出自己,如同难寻渡口的船,無以归家的凄凄境况。</p> <p class="ql-block">结尾:</p><p class="ql-block">更見作者思念家中弱妻安好?</p><p class="ql-block">正所谓,在家千日好,出门处处难。人生终是令人無尽怅然;唯有随缘随份,方能放过自己,得一席自在解脱。。。。。。</p>