《风入松》~砚底行舟

彭龍

<p class="ql-block">《风入松》~砚底行舟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">砚池枯坐听更残。墨渍凝斑。</p><p class="ql-block">灯花啃食旧书页,忽惊觉、半世蹒跚。</p><p class="ql-block">檐角悬蛛结网,案头积稿如山。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">平生痴绝类愚顽。自缚春蚕。</p><p class="ql-block">偏将心血熬成字,到深更、滴向毫端。</p><p class="ql-block">写尽人间清味,剩些冷月栏杆。</p> <p class="ql-block">《闲吟》</p><p class="ql-block">何必嗔痴问有无,山人只合画山居。 </p><p class="ql-block">偶因洗砚鱼吞墨,时为寻诗鹿引途。 </p><p class="ql-block">醉后推松嗔石硬,醒时数雁笑云孤。 </p><p class="ql-block">此中真意君知否?半在糊涂半在壶。</p>