<p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 文创: 怀仁求新</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 音效: 一池清莲云水间</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 图片: 自拍或网络图</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0);"> 诗魂序</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(1, 1, 1);"> 《道德经》中说: “反者道之动,弱者道之用”。从事物的另一面再看,人生繁华与沧桑便是一个事物共有的两个层面(维度),诗魂也亦然。在这里诗词之魂仍然会被姗姗换醒: 渺渺幽怀与月高,花前醉里兴增豪。也曾天外搜佳句,又逐东风到酒槽!苍穹星空,乾坤归位,也各司其职,各行其事也。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(1, 1, 1);"> 在此,我不相信,阿谀奉承是诗人的品行,因为诗词的每一个音符,都刻着傲骨铮铮;我不相信,歌功颂德是诗人的风范,因为悲伤和挚爱,才是他不朽的灵魂,从诗经的浪漫到离骚的呐喊,从莎士比亚的幽默,到莱蒙托夫帆的抗争,都是诗词的情怀,感染了整个大地,都是诗词的旋律在警醒着世人。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(1, 1, 1);"> 也许面对着紧锁的门洞,早已听不见呐喊,眼角只有风干的泪痕,但他还是会挣扎,还是会用怒火烧毁牢笼,用热血将大地滋润。因为,他(她)是一个感性萌动的诗人,他(她)的血管里流淌的不仅是热血,有着更多的是诗的灵魂和萌动……</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0);"> 【水调歌头 】岭南夏</span></p><p class="ql-block"> 立夏势如虎,</p><p class="ql-block"> 岭上破重关。</p><p class="ql-block"> 笑吟今古兴衰,</p><p class="ql-block"> 挥剑斩尘缘。</p><p class="ql-block"> 不恋繁华虚景。</p><p class="ql-block"> 独向岭南驰骋,</p><p class="ql-block"> 风雨亦心欢。</p><p class="ql-block"> 醉影问苍海,</p><p class="ql-block"> 谁可凭狂澜?</p><p class="ql-block"> 梦犹酣。</p><p class="ql-block"> 流光逝,碧玉颜,</p><p class="ql-block"> 莫叹霜发,</p><p class="ql-block"> 应趁晴日踏征言。</p><p class="ql-block"> 阅尽人间景色,</p><p class="ql-block"> 踏遍天涯海阁,</p><p class="ql-block"> 歌罢意阑珊。</p><p class="ql-block"> 岁月匆匆去,</p><p class="ql-block"> 快意写人安。</p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0);"> 【江城子 】六郎城</span></p><p class="ql-block"> 六郎城上一天闲。</p><p class="ql-block"> 水风掀。赴仙源。</p><p class="ql-block"> 一路草茵、花盛树繁然。</p><p class="ql-block"> 绿水青山朝暮色,</p><p class="ql-block"> 风漫舞,落英翩。</p><p class="ql-block"> 悬空畅饮敬清欢</p><p class="ql-block"> 蔚蓝天。水云间。</p><p class="ql-block"> 尘世纷纭、此刻尽悠然。</p><p class="ql-block"> 将以瞬间寻梦境。</p><p class="ql-block"> 千斛伴,月中眠。</p>