<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">朋友来自远方,赠我新釆的冇妈仔</span></p> <h1><span style="font-size:22px;">其被故乡人叫做冇妈仔,是因为花谢后,残留的花芯带着细小的剌,如没有母亲的野孩子。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">每遇到会动之物,便附于其中,随其云游,落地生根,然后开花繁衍。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">如此的繁衍方式,使其即使没有华丽的色彩,也没有高贵的血统,更无拨高的气节,但生命的足迹,仍然漫满天涯路,蓬勃旺盛,无处不在。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">这个故事,励志,孤独,凄美。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">说一个生命,平凡如此,下贱如此,但只要敢于攫取,未来之路,就在脚下。</span></h1> <h1><span style="font-size:22px;">你是冇妈仔吗?</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">便随我行走的脚步来吧</span><b>。</b></h1><h1>我<span style="font-size:22px;">带你去新的世界,你为我开故乡之花。</span></h1> <h1><span style="font-size:22px;">在先秦的时候,有一首民间流行的诗歌。叫做“氓”。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">这个氓字,即小市民的意思。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">也带点贬意。后来人们把心术不正之人,称做流氓,不无道理。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">其诗所言:</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">桑之未落,其叶沃若。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">于嗟鸠兮!无食桑葚。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">于嗟女兮!</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">无与士耽。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">士之耽兮,犹可说也。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">女之耽兮,不可说也。 </span></h1><h1><span style="font-size:22px;">桑之落矣,其黄而陨。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">自我徂尔,三岁食贫。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">淇水汤汤,渐车帷裳。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">女也不爽,士贰其行。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">士也罔极,二三其德。</span></h1> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">文字的大意是说,桑树叶未落的时候,昌盛繁华。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">青翠满枝头。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">那些发出声的斑鸠鸟,请别吃我的桑子啊。嗟叹那些妙年姑娘,别对男人太依恋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">他们喜欢的,只是你的青春漂亮。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">他们喜欢你很容易,但你想忘记它,很困难啊。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">嫁郎三年,格守妇道,承担一切辛劳沧桑。堪比桑叶枯黄憔悴,随风飘摇。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">任涛涛不绝的淇水,送我回故乡。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">那些大风大浪,溅到车帷上,潮湿而孤寒。并不是我做妻子有何差错呀,只是人老珠黄,令你反覆无常,变心缺德,郎心似铁。</span></p> <h1><span style="font-size:22px;">在古代,女性堪比桑叶子。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">因为没有独立的生存能力,把性命系于男人身上。人老珠黄时,被其厌弃,遣其返乡。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">它们的命运,是多么不幸无奈。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">冇妈仔与桑叶不同的是,自给自足。虽无蜂蝶为媒,但能锲而不舍地攫住任何机会,借风力前行,便有了属于自己遍及世界各地的繁衍。</span></h1><h1><span style="font-size:22px;">赋予自身平淡但幸福的来世。</span></h1> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">谢君赠我予冇妈仔</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譬如赠我命运之舟</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">惜我</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">在无助时,自助</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">在无风时,自重</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">在你来时,相渡</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">我成为你的风月</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">你成为我的帆桨</span></p>