涸墨乡诗《叁佰八十六》

名山无路

<p class="ql-block"> 雪中登亭</p><p class="ql-block">亭高人凭栏,楼静小园寒,雪来季已去,松残非旧颜。</p><p class="ql-block">四野生气稀,亭空涨新烦,孤身抚孤柱,絮影过北檐。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 躲雪“迎客松”壁 之东</p><p class="ql-block">壁东欲躲雪,抬头见迎客,忽觉似曾见,形象留松侧。</p><p class="ql-block">声容刚入心,一阵浓絮过,东壁雪更紧,不容憔悴坐。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 步长廊寻归</p><p class="ql-block">风急催客步,东廊雪正浓,瑟瑟银屑落,小雀惊飞鸣。</p><p class="ql-block">枝头但回望,是谁阶下行,眉间虽无雪,却有新寒凝。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 1972 夏,东大梁开荒</p><p class="ql-block">只镐袋种入东山,路远腹空无轻肩,探身采得山烟好,攀枝挟得野梨鲜。</p><p class="ql-block">头道沟门贪小息,东风口上有清泉,柴棚更比山菊矮,炊烟几缕潜林间。</p>