<p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">麦风低冉冉 稻水平漠漠</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:22px; color:rgb(176, 79, 187);">农历四月初一读古诗词</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">麦风澹荡气清和 又见阴阴夏木多</b></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">和微之四月一日作</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【唐】白居易</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">四月一日天,花稀叶阴薄。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">泥新燕影忙,蜜熟蜂声乐。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">麦风低冉冉,稻水平漠漠。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">芳节或蹉跎,游心稍牢落。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">春华信为美,夏景亦未恶。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">飐浪嫩青荷,重栏晚红药。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">吴宫好风月,越郡多楼阁。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">两地诚可怜,其奈久离索。</p><p class="ql-block">诗中,“两地诚可怜”暗指元稹正贬谪通州,二人虽同处四月春末,却天各一方。通过描绘江南暮春初夏之景——新燕衔泥、蜂蝶采蜜、麦浪低垂、稻田平阔,展现季节更迭的自然之美。“芳节或蹉跎”虽感慨春光易逝,却以豁达心态肯定夏景之趣,最终落笔于对友人的深切思念,暗含仕途蹉跎的淡淡哀愁。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此诗作于元和十二年(公元817年)江州司马任上,时值诗人被贬后与好友元稹(字微之)隔空唱和。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">白居易(公元772年-846年),唐代现实主义诗人,与元稹并称“元白”。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日过江赴荆州</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【唐】张 说</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">春色沅湘尽,三年客始回。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">夏云随北帆,同日过江来。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">水漫荆门出,山平郢路开。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">比肩羊叔子,千载岂无才。</p><p class="ql-block">诗中,“三年客始回”指其谪居三载终获启用。以简练笔触勾勒行旅画卷:春尽沅湘、夏云伴帆,江水漫过荆门、山路通达郢都。末句借羊祜(羊叔子)典故自勉,既显归心似箭,又暗含渴望建功立业的抱负,一扫贬谪阴霾。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此诗作于唐开元三年(公元715年),诗人因罪被贬岳州后复起,赴任荆州大都督长史途中。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">张说(公元667年-731年),唐玄宗朝名相,三度拜相。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】郭祥正</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">有瘴从今始,斯须雨复晴。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">草蒸蛇肆毒,榛密鵩尝鸣。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">晚食宜防饱,村醪可强倾。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">何时击归镫,高视叹浮生。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诗中,“瘴气”“蛇毒”等意象折射出岭南荒僻之地的生存环境,暗含仕途失意之叹。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">约作于诗人晚年贬谪岭南期间。</span></p><p class="ql-block">郭祥正(公元1035年-1113年),字功父,北宋当涂人,皇祐五年进士,诗风豪放似李白,被誉为“李白后身”。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">满庭芳·归去来兮</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】苏 轼</p><p class="ql-block">元丰七年四月一日,余将去黄移汝,留别雪堂邻里二三君子,会李仲览自江东来别,遂书以遗之。</p><p class="ql-block"> 归去来兮,吾归何处?万里家在岷峨。百年强半,来日苦无多。坐见黄州再闰,儿童尽楚语吴歌。山中友,鸡豚社酒,相劝老东坡。</p><p class="ql-block"> 云何,当此去,人生底事,来往如梭。待闲看秋风,洛水清波。好在堂前细柳,应念我,莫剪柔柯。仍传语,江南父老,时与晒渔蓑。</p><p class="ql-block">词中“万里家在岷峨”的呼唤,透露出对故乡的思念。以“归去来兮,吾归何处”的诘问起篇,借“坐见黄州再闰,儿童尽楚语吴歌”的细节,回忆黄州生活。后以“待闲看秋风,洛水清波”的憧憬,表达对未来的期待,尾联“时与晒渔蓑”体现对黄州的留恋与不舍。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此词作于元丰七年(1084),苏轼量移汝州,告别黄州邻里时。</span></p><p class="ql-block">苏轼(公元1037年-1101年),字子瞻,号东坡居士,北宋文坛领袖。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日同潘何小酌</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】张 耒</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">今晨一杯酒,相属送归春。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">明年东风至,何处复迎新。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">悬知柯山下,犹作未知人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">来者事如梦,未至难预论。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">且使饮此酒,陶然付大钧。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">作于诗人贬谪黄州期间,与友人潘何小酌送春,暗含对人生无常的感慨。</span></p><p class="ql-block">张耒(公元1054年-1114年),字文潜,号柯山,“苏门四学士”之一,仕途坎坷,诗风平易近人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日偶成奉勉诸友</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】范 浚</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">麦风澹荡气清和,又见阴阴夏木多。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">试问社中同志士,经春举力竟如何。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诗中,以麦风清和、夏木成荫起兴,诘问学友经春耕耘何如,暗含时光易逝之警。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">日正舒长好著鞭,会须闻早慕高坚。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">君看少壮荒嬉子,多向衰迟却讳年。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诗中,借昼长宜鞭策自励,批判少壮荒嬉而老来讳言年岁之弊。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其三</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">读书意绪戒荒芜,要使心清一事无。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">过眼飞光流水急,莫矜颐颔始生须。</p><p class="ql-block">诗中,直指读书贵在专注,诫勿荒废心神,以飞光流水喻人生急促,讽耽于享乐之愚。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此组诗作于宋绍兴年间,旨在劝勉学友珍惜春末时光勤学修身。</span></p><p class="ql-block">范浚(1102-1150),南宋理学家,讲学于香溪书院。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日舟中</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】晁公溯</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">渺渺无风浪自平,顺流乘晓放舟行。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">汀苹不与春同老,池草能随梦复生。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">山色向人元不改,年华转景未须惊。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">故人相会无多日,有酒何妨为我倾。</p><p class="ql-block">诗中,“汀苹不与春同老,池草能随梦复生”的意象和哲思,体现对自然永恒的感悟。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">晁公溯,字子西,宋高宗绍兴八年进士,诗风清新自然。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日夜漏欲尽起坐达旦</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】陆 游</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">春归不可留,斗柄已峥嵘;</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">老至不可却,雪鬓森千茎。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">少年所读书,废忘如隔生。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">旧交死欲尽,存者万里程。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">高谈无与发,欲语辄吞声。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">悠悠一饱计,泯泯千载名。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">逝将山丘归,不见河雒清。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">挑灯坐待旦,揽笔衰涕倾。</p><p class="ql-block">诗中,“春归不可留”“老至不可却”的哀叹,透露出对时光流逝与人生易老的无奈。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日作</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】陆 游</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">桃李逢春次第开,坐看零落付苍苔。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">压车麦穗黄云重,食叶蚕声白雨来。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">镜里顿惊年事速,天边谁挽斗杓回?</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">可怜团扇尘侵损,又见生绡月样裁。</p><p class="ql-block">诗中,“桃李零落”“麦穗黄云”的景象,既是对自然时序的描绘,也是对人生秋意的隐喻。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">上二诗作于陆游晚年闲居时。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日三衢阻雨</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】杨万里</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">无朝无夕雨翻盆,村北村南水接天。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">断却市桥君莫笑,前头野渡更无船。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诗中,以夸张笔法状雨势滔天,村南村北皆成泽国,断桥野渡更显行路艰难,诙谐中见苦涩。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">小诗苦雨当云牋,寄似南风一问天。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">漏得银河乾见底,却将什麽作丰年。</p><p class="ql-block">托小诗寄意问天,既怨银河倾泻成灾,又忧民生稼穑,体现诗人对农事的深切关怀。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此组诗作于宋淳熙六年(公元1179年),杨万里任提举广东常平茶盐公事途中,三衢道中遇暴雨阻行。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">杨万里(1127-1206),南宋“中兴四大诗人”之一,诗风诚斋体活泼自然。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">趙达明太社四月一日招游西湖</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】杨万里</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">风撩太液小荷欹,日丽长杨花影低。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">阑入苑中啼不歇,恨身不及一黄鹂。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">以“小荷欹”“花影低”写初夏风物,“恨身不及一黄鹂”突现拟人化奇想。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">画舫侵晨系柳枝,主人生怕客来迟。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">娇云嫩日无风色,幸是湖船好放时。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">续写游湖之乐, 聚焦清晨出航的场景。“画舫侵晨系柳枝”暗示主人趙达明早作准备, “生怕客来迟”则以幽默笔调刻画主人殷勤待客之情。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 三</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">船从咏泽过孤山,径度琉璃一簟间。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">隔岸多情杨柳树,向人招唤俯烟鬟。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">描绘船行至孤山的景象,湖面如琉璃般清澈平坦。隔岸杨柳多情,向人招手,俯首垂下如烟的鬓发,展现了一幅江南水乡的美景图,抒发了诗人对自然的赞美之情。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 四</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">御池水满苑门开,泥带飞花路带苔。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">到得孤山翻作恶,海棠闹日不曾来。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">写御池水满,苑门敞开,诗人带着飞花和苔藓的痕迹来到孤山。然而,到得孤山却翻作恶,只因海棠在闹日中不曾开放,表达了诗人对海棠未开的淡淡失落和对美景的期待。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 五</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">萍生儿子点疏星,荷捲文书立万丁。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">回首南高峰上塔,手中攀得玉竛竮。</p><p class="ql-block">以萍生、荷卷起兴,描绘了湖面的景象。诗人回首南高峰上的塔,感叹自己手中虽能攀得玉竛竮(高耸的山峰),却难以留住时光,表达了对自然景观的赞叹和对时光流逝的无奈。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 六</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">橘花如雪细吹香,杏子团枝未可尝。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">行到陈朝枯柏处,孤山山背水中央。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">写橘花如雪般细吹香,杏子团枝却未可尝。诗人行至陈朝枯柏处,看到孤山背面的水中央,展现了一幅孤山背面的静谧景致,透露出诗人对自然细节的敏锐观察。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 七</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">和靖先生坟已荒,空馀松竹故苍苍。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">王孙自洗鸬鹚杓,满酌真珠酹一觞。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">凭吊林逋(和靖先生)墓,感叹其坟已荒,但松竹依旧苍苍。他自洗鸬鹚杓,满酌真珠酒,酹一觞于墓前,表达了对先贤的敬仰和怀念之情。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 八</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">行尽孤山碧四围,却寻初路得来时。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">好风借与归船便,吹近琼林却不吹。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">写诗人行尽孤山碧四围,却寻初路得来时。好风借与归船便,吹近琼林却不吹,表达了诗人在归途中的感慨,好风助力归船,却未能吹近心中的琼林,暗含对人生际遇的淡淡哀愁。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 九</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">今日清和和又清,王孙领客出都城。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">好天胜日能多少,三到西湖始一晴。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">感叹今日清和又清,王孙领客出都城。然而好天胜日能有多少,三到西湖始一晴,表达了诗人对自然美景的珍惜和对好天难得的感慨。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 十</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">葱茏晚色正佳哉,苦被归鞍紧紧催。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">船压浮荷沈水底,须臾船过却浮来。</p><p class="ql-block">写葱茏晚色正佳哉,却苦被归鞍紧紧催。船压浮荷沈水底,须臾船过却浮来,描绘了归途中的景象,晚色虽美,但归鞍催逼,船压浮荷的瞬间景象,展现了归途中的情趣和对自然美景的留恋。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">该组诗作于其晚年退居杭州期间,趙达明邀游西湖,诗人以十首绝句细描湖山胜景,展现了对自然美景的热爱与闲适心境。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日始闻莺</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】舒岳祥</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">是是黄莺爱绿阴,数声消遣别春心。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">傍人只把莺花并,不道花时却懒吟。</p><p class="ql-block">诗中“莺花并”暗用唐人典故,反衬自身心境。借黄莺啼绿阴的细节,抒写惜春之情。“不道花时却懒吟”翻新意,批判世人但知赏花而懒于聆莺的浮泛,暗含对纯粹诗心的坚守。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此诗作于隐居乡间时。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">舒岳祥(公元1219年-1298年),宋末元初诗人。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">四月一日霖潦新霁痼疾稍瘳乍归故园拂剔丛莽</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】舒岳祥</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">衰翁病起头初里,拄杖穿林探笋生。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">悄悄菰蒲看鸟上,疏疏杨柳见人行。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">一春长雨花全瘦,半日佳晴蝶便轻。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">小立绿阴青子下,稼华洗尽总幽情。</p><p class="ql-block">诗中,以“拄杖穿林”“探笋生”的细节展现生机,通过“花全瘦”“蝶便轻”的对比,凸显雨后初晴的珍贵。“稼华洗尽总幽情”升华主题,将田园劳作升华为超脱尘嚣的精神境界。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">记录诗人病愈初归故园的所见所感。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(176, 79, 187);">读吕益卿所寄诗编明日四月一日也</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【宋】趙 蕃</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">旧雨连今雨,空庭断行迹。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">有时出门看,平湖四无壁。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">忽传何处书,令我喜折屐。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">新知吕夫子,寄我诗满册。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">是时羊牛下,携之就檐隙。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">首报山居赋,奇字多莫识。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">徐徐见关键,坦若由户出。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">定师离骚经,不入相如室。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">秋怀似选诗,法严仍事实。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">白沙龙阳作,如杜纪行役。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">卒至同谷吟,三读泪横臆。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">君何知之晚,今古盖一律。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">儿曹苦问爷,何事尔不怿。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">径卧忘解衣,中夜犹太息。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">晓窗啼鴃喧,今日复何日。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">和以扶疎篇,吾驭真可叱。</p><p class="ql-block">诗中,“忽传何处书,令我喜折屐”的惊喜之情溢于言表。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">作于诗人收到友人吕益卿诗编后。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">趙蕃(公元1143年-1229年),字昌父,南宋诗人,与韩淲并称“二泉”。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">得胜令·四月一日喜雨</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【元】张养浩</p><p class="ql-block">万象欲焦枯,一雨足沾濡。天地回生意,风云起壮图。农夫,舞破蓑衣绿;和余,欢喜的无是处。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诗中,以“农夫舞破蓑衣绿”的夸张,展现百姓欢欣,体现诗人对民生疾苦的深切关怀。</span></p><p class="ql-block">此曲作于其任监察御史期间,恰逢关中大旱,诗人上《万言书》力谏救灾,后亲赴赈灾途中遇甘霖。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">张养浩(公元1270年-1329年),字希孟,号云庄,元代著名散曲家。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">四月一日早闻莺</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【元】方 回</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">客里花都尽,初闻晓树莺。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">莺声虽已老,毕竟是莺声。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">作于方回晚年隐居杭州时。诗中暗含羁旅之愁。</span></p><p class="ql-block">方回(公元1227年-1307年),字万里,号虚谷,宋元之际诗人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">三月二十九夜二更杭火焚花巷寿安坊至四月一日寅卯止</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【元】方 回</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">倾国倾城夸美色,千金万金供首饰。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">武林城中花巷名,绍兴年前人未识。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">亮死瓜洲再讲和,巷名不为栽花窠。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">象珠翠玳玉笄外,紫紫红红裁绮罗。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">是时永嘉有佳士,叹嗟花巷名太侈。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">繁华渐盛古朴衰,书谓乡人非美事。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">谁知骜集一朝非,妇鬟女髻弥芳菲。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">冠梳簪珥向晓卖,百伪一真无关讥。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">戊戌年冬十月十,爇此阛阓成瓦砾。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">岂料郁攸再作祟,庚子春残小尽日。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">一十六度蓂荚新,两见焦头花巷人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">买卖假花牟厚利,坐此得罪于神明。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">君不见九重一言轩轾易,</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">头白纷纷无忌讳。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">人人一朵牡丹春,四海太平呼万岁。</p><p class="ql-block">诗中“爇此阛阓成瓦砾”的惨状,折射出元初社会动荡。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此诗作于杭州花巷火灾后。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">四月一日曹常侍园看花</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">同冯用韫葛仲明二馆丈</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【明】于慎行</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">西城仙馆侍中家,别苑春深玉洞霞。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">一曲歌声听不散,随风吹落小桃花。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诗中,以“玉洞霞”的仙境比喻,赞花园之美,以“随风吹落小桃花”的细节,增添灵动之气。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">春红尽向野亭开,万绿轻阴锁碧苔。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">独有梨花能似雪,尊前半拂舞衣回。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诗中,借“梨花似雪”的意象,赞春色之美, “舞衣回”的拟人,赋予花木以动态。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 三</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">垂柳池边见海棠,一枝寂寞倚残妆。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">娉婷可奈移灯看,何处春愁不断肠。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">诗中,以“海棠倚残妆”的拟人,抒写春逝之叹,而“何处春愁不断肠”直抒胸臆。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 四</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">宫霞半吐玉阑干,春色迟迟上牡丹。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">不是东风催未得,天香绰约不胜寒。</p><p class="ql-block">诗中,借“玉阑干”“牡丹”的意象,赞春色之盛,而“天香绰约不胜寒”的哲思,深化主题。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此组诗作于诗人游曹常侍花园时,尽显贵族园林之奢靡。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">于慎行(公元1545年-1607年),字可远,明隆庆二年进士,官至礼部尚书。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">四月一日</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【明】王夫之</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">莫更惜春光,条条爱景长。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">楝花三日雨,燕子一襟凉。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">鱼影深摇绿,梅腮巳上黄。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">韶华读史过,天地尽清狂。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此诗作于诗人隐居湘西时,诗中“韶华读史过”的淡泊,体现遗民情怀。</span></p><p class="ql-block">王夫之(公元1619年-1692年),字而农,号姜斋,明末清初思想家、诗人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">宿黄亭明日四月一日夏至</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【明】张以宁</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">㢮担沽红酒,开窗挹翠微。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">故庐何日到,野店送春归。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">雉起麦花落,蚕登桑叶稀。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">田园有真趣,岁晏莫相违。</p><p class="ql-block">此诗作于诗人旅途投宿时,诗中“野店送春归”的淡泊,体现隐逸之趣。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">张以宁(公元1301年-1370年),字志道,元末明初诗人。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">四月一日雨</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【明】景翩翩</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">九十春光已暗过,雕阑花信竟如何。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">应知雨意和愁约,雨到床头愁亦多。</p><p class="ql-block">诗中,“九十春光已暗过”的哀叹,体现红颜易老的感慨。以“雕阑花信竟如何”的诘问,感叹春光易逝。以“雨意和愁约”的拟人,抒写愁绪,“愁亦多”的呼告,深化主题。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此诗作于女诗人暮春观雨时。</span></p><p class="ql-block">景翩翩,字三昧,明末清初女诗人。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">四月一日</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【明】郭之奇</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">晓来风色北窗归,一岁几何三月非。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">谁道时光不作意,晴阴云日半依违。</p><p class="ql-block">诗中,以“晓来风色北窗归”的细节,展现春末景象,“晴阴云日半依违”的哲思,表达对时局的无奈。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">落尽黄梅四月天,空枝一鸟语春还。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">早知梅熟春同去,怨却花时信早传。</p><p class="ql-block">诗中,借“落尽黄梅四月天”的意象,抒写春逝之叹,“怨却花时信早传”的呼告,暗含对命运的抗争。</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">此组诗作于诗人抗清失败后隐居时。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">郭之奇(公元1607年-1662年),字仲常,明末抗清官员。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="color:rgb(22, 126, 251);">记四月一日风雨</b></p><p class="ql-block" style="text-align:center;">【清】黎 简</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 一</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">移潭挟海风生翼,裂瓦涡沙雨似拳。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">甘滩舟落横江岸,龙尾鸭头曾上天。</p><p class="ql-block">以“裂瓦涡沙雨似拳”的夸张,展现风雨之猛,“龙尾鸭头曾上天”的奇想,增添奇幻色彩。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">其 二</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">东塘飞水过西塘,西塘尽鱼飞上桑。</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">村口船篷如乱鸟,隔江飞落打禾场。</p><p class="ql-block">借“东塘飞水过西塘”的意象,描绘水势之猛,以“隔江飞落打禾场”的细节,展现灾难之惨烈。</p><p class="ql-block">此组诗作于亲历广东台风时。</p><p class="ql-block">黎简(公元1747年-1799年),字简民,清代诗人、画家。</p>