<p class="ql-block">文/刘佩金 图/文友</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px;">七律·溪涧</b></p><p class="ql-block">——读道德经第二十八章</p><p class="ql-block">【一】</p><p class="ql-block"><b>身立峰巅不逞雄,甘居谷底抱虚空。</b></p><p class="ql-block"><b>云涛奔涌成江海,山色怀柔化雨风。</b></p><p class="ql-block"><b>百转清流归稚子,千年皓月照愚翁。</b></p><p class="ql-block"><b>心随曲涧低徊处,一捧春泉洗玉瞳。</b></p><p class="ql-block">【仄起首句押一东】</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px;">七律·墨砚</b></p><p class="ql-block">——读道德经第二十八章</p><p class="ql-block">【二】</p><p class="ql-block"><b>识得清辉守夜维,砚池浓淡总相宜。</b></p><p class="ql-block"><b>枯毫饱蘸玄冥色,素纸轻洇混沌时。</b></p><p class="ql-block"><b>万古苍茫藏笔冢,千秋明灭入灯帷。</b></p><p class="ql-block"><b>但留方寸涵星斗,莫向浮云问早迟。</b></p><p class="ql-block">【仄起首句押四支】</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px;">七律·陶者</b></p><p class="ql-block">——读道德经第二十八章</p><p class="ql-block">【三】</p><p class="ql-block"><b>金冠玉带若浮埃,愿守荒窑炼骨胎。</b></p><p class="ql-block"><b>烈火焚身存素志,清泉濯魄见灵台。</b></p><p class="ql-block"><b>竹篮可纳千山月,陶罐能承四海才。</b></p><p class="ql-block"><b>碎作尘泥铺陌野,春来犹发旧时苔。</b></p><p class="ql-block">【平起首句押十灰】</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px;">附:《道德经》第二十八章</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>原文:</b></p><p class="ql-block">知其雄,守其雌,为天下溪。为天下溪,常德不离,复归于婴儿。知其白,守其黑,为天下式。为天下式,常德不忒(tè ),复归于无极。知其荣,守其辱,为天下谷。为天下谷,常德乃足,复归于朴。朴散则为器,圣人用之,则为官长。故大智不割。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>译文:</b></p><p class="ql-block">知道什么是雄强,却安于雌弱的位置,甘心为天下的溪壑。甘心为天下的溪壑,永恒的德性就不会离开他,回复到婴儿般质朴的状态。知道什么是光明,却安于暗昧的位置,甘心为天下的楷模。甘心为天下的楷模,永恒的德性就不会出差错,恢复到终极的状态。知道什么是荣耀,却安于卑辱的位置,甘心为天下的山谷。甘心为天下的山谷,永恒的德性才得以完备,回复到素朴的状态。素朴的“道”演化成具体的器物,圣人使用它,可以成为百官之长。因此完善的政治体系是不可分割的。</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b>注:本三首七律均由刘佩金原创。图片来自文友提供,仅在此致谢原图片作者。</b></p><p class="ql-block"><b>2025年4月27日</b></p><p class="ql-block"><b><span class="ql-cursor"></span></b></p>