<p class="ql-block">图片:网络</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">念奴娇·忆戍边烽火</span></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px; color:rgb(255, 138, 0);"> 文/树生</i></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">寒鸦归处,望荒垣、忽起当年尘吼。戈壁沙飞迷远目,惊断胡笳声骤。剑气凌霄,弯弓射斗,年少争雄纠。烽烟千叠,不知霜雪侵袖。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">犹记帐里筹谋,灯花频落处,心潮如旧。戍角催残游子梦,尺素难传离后。今对斜阳,身如秋木,空忆春时茂。山河如绣,且倾杯酹星斗。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px; color:rgb(255, 138, 0);">词林正韵,第十二部</i></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">破阵子·观演兵有怀 </span></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px; color:rgb(255, 138, 0);">文/树生</i></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">遥想旌旗蔽日,今看剑气横空。铁甲生光驰塞北,银箭穿云破碧穹,军威撼九重。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">老骨犹存劲节,壮心未改初衷。廿载风霜雕两鬓,万里关河入梦中,残年守寸衷。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px; color:rgb(255, 138, 0);">词林正韵,第一部</i></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">满江红·老兵家国志</span></p><p class="ql-block"><i style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">文/树生</i></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">雪染双鬓,常忆起、少年痴妄。曾梦里、横刀跃马,戍边巡障。热血难融冰塞月,丹心长映关山嶂。叹流光、偷换旧朱颜,情难忘。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">家国重,心头放。戎衣愿,终成怅。幸见新枝秀,战旗高飏。愿化星辰添夜色,甘为野草承朝露。待他年、含笑赴黄泉,应无怅。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><i style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">词林正韵,第二部</i></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px; color:rgb(255, 138, 0);">创作后记</span></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(255, 138, 0);">窗台上的仙人掌又抽出了新芽,恍惚间想起七十年代的夏夜。那时我总蜷在老竹榻上,就着昏黄的马灯读《稼轩词》,读到“醉里挑灯看剑”时,总忍不住用树枝在泥地上比划着画战甲。邻家阿叔从朝鲜战场归来,他腿上的伤疤和腰间的铜酒壶,成了我童年最向往的英雄印记。可惜生在和平年代,没能真正穿上那身军装,这份遗憾便成了心底永远的朱砂痣。</span></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px; color:rgb(255, 138, 0);">《念奴娇》是我在整理旧物时,翻到泛黄的边塞诗抄所写,那些年轻时勾画的“铁马冰河”,在暮年笔下成了对青春热血的追忆;《破阵子》源于19观看阅兵的震撼,当方阵如钢铁洪流般碾过屏幕,我仿佛看见自己若身在其中,必也是那“老骨犹存劲节”的战士;《满江红》则是在与社区老兵聊天后,将他们的故事与自己的情怀熔铸而成,“愿化星辰”的句子,实则是我们这代人对军人精神最质朴的礼赞。</span></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:15px;">五一将近,菜市场的烟火气里,总能听见人们谈论假期。可我总想起电视里那些年轻的面孔——边防线上踩着齐膝积雪巡逻的战士,洪水里手挽手筑成人墙的身影。他们何尝不是最伟大的劳动者?用青春丈量国土,用脊梁撑起安宁。如今我这双布满老茧的手,虽握不稳笔,却仍想写下这些文字,献给所有在平凡与不凡中坚守的人。毕竟,这万家灯火的祥和,正是无数人用岁月与热血换来的。</span></p>