读杜甫诗有感

风清云淡

<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(22, 126, 251);"> 常叹沙崩损药栏,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(22, 126, 251);"> 亦随江槛落风湍。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(22, 126, 251);"> 新松未及高千尺,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(22, 126, 251);"> 恶竹焉能留万竿。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(22, 126, 251);"> 生理全凭黄阁老,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(22, 126, 251);"> 衰颜欲托紫金丹。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(22, 126, 251);"> 三年奔走廋皮骨,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(22, 126, 251);"> 始信人间行路难。</b></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 代宗广德二年(764)正月,杜甫携家人出峡北归。二月听到严武又被任为成都尹兼剑南节度使的消息,决定重回成都。</p><p class="ql-block"> 在由阗州转成都途中,写五首诗给严武。今为大家奉献上第四首诗:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);"> 常苦沙崩损药栏,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);"> 也从江槛落风湍。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);"> 新松恨不高百尺,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);"> 恶竹理应斩万竿。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);"> 生理只凭黄阁老,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);"> 衰颜欲付紫金丹。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);"> 三年奔走空皮骨,</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);"> 信有人间行路难。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 这是一首抒情诗。表现了诗人重返草堂喜悦心情,还有对未来的生活憧憬。他遥想着自己曾经苦心经营草堂和水槛,现在恐怕已被江水冲坏,对自己亲手栽的松树,如今长的是什么样子,也不知道,真恨不能让它长高百尺,对于那些杂草乱竹必须要砍净,这样,草堂才能符合自己的生活环境意愿。</p><p class="ql-block"> 这首诗体现诗人爱好美好事物,嫉妒贪污腐败现象。当然了,诗中也感慨自己遭遇坎坷经历,四处漂泊无定所,此次重返成都,让那颗四处漂泊生活有了安慰之心情。</p>