人间四月芳菲尽,山寺桃花始盛开

郎凌景的美篇

<p class="ql-block">绿遍山原白满川,子规声里雨如烟;</p><p class="ql-block">乡村四月闲人少,才了蚕桑又插田。</p> <p class="ql-block">四月江南暑尚微,虚堂初换葛衣时。</p><p class="ql-block">嬾陪陌上雍容骑,且对窗间腷膊棋。</p><p class="ql-block">糁径落花犹片片,拂云新竹已离离。</p><p class="ql-block">年来病肺疏杯酌,应接风光赖有诗。</p> <p class="ql-block">两个黄鹂鸣翠柳,一行白鹭上青天;</p><p class="ql-block">窗含西岭千秋雪,门泊东吴万里船</p> <p class="ql-block">四月清和雨乍晴,南山当户转分明;</p><p class="ql-block">更无柳絮因风起,惟有葵花向日倾。</p> <p class="ql-block">人间四月芳菲尽,山寺桃花始盛开;</p><p class="ql-block">长恨春归无觅处,不知转入此中来。</p> <p class="ql-block">客访遗基岁月华,仙人何处弄烟霞。</p><p class="ql-block">山中甲子无春夏,四月才开二月花。</p>