《雪中美人》

奕天

<p class="ql-block">文:弈天</p><p class="ql-block">‍图:弈天</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">寒峰垂雪瀑,素伞探梅星。</p><p class="ql-block">鹤氅连云卷,琼妃欲出屏。</p> <p class="ql-block">独坐松风扫玉阶,漫抛星子落空杯。</p><p class="ql-block">忽凝眉上三更雪,袖敛朝霞坐忘怀。</p> <p class="ql-block">素衣垂雪色,天地一痕香。</p><p class="ql-block">袖底千山白,眸中万古凉。</p> <p class="ql-block">蓝裳独坐雪连天,素手拈梅香自怜。</p><p class="ql-block">浅伞裁开千嶂玉,眸光揽尽万山烟。</p><p class="ql-block">袖翻云海吞星斗,鬓落琼花化月弦。</p><p class="ql-block">莫道仙踪无处觅,此身原是雪中仙。</p>