独处丰盈,灵魂自渡

厚道

<p class="ql-block">《独坐敬亭山》</p><p class="ql-block">——唐·李白</p><p class="ql-block">众鸟高飞尽,孤云独去闲。</p><p class="ql-block">相看两不厌,只有敬亭山。</p> <p class="ql-block">《江雪》</p><p class="ql-block">唐・柳宗元</p><p class="ql-block">千山鸟飞绝, 万径人踪灭。</p><p class="ql-block">孤舟蓑笠翁, 独钓寒江雪。</p> <p class="ql-block">《竹里馆》</p><p class="ql-block">王维</p><p class="ql-block">独坐幽篁里,弹琴复长啸。</p><p class="ql-block">深林人不知,明月来相照。</p> <p class="ql-block">《落花落》</p><p class="ql-block">唐·王勃</p><p class="ql-block">落花落,落花纷漠漠。</p><p class="ql-block">绿叶青跗映丹萼,与君裴回上金阁。</p><p class="ql-block">影拂妆阶玳瑁筵,香飘舞馆茱萸幕。</p><p class="ql-block">落花飞,燎乱入中帷。</p><p class="ql-block">落花春正满,春人归不归。</p><p class="ql-block">落花度,氛氲绕高树。</p><p class="ql-block">落花春已繁,春人春不顾。</p><p class="ql-block">绮阁青台静且闲,罗袂红巾复往还。</p><p class="ql-block">盛年不再得,高枝难重攀。</p><p class="ql-block">试复旦游落花里,暮宿落花间。</p><p class="ql-block">与君落花院,台上起双鬟。</p> <p class="ql-block">《月下独酌四首·其一》</p><p class="ql-block">〔唐代〕李白</p><p class="ql-block">花间一壶酒,独酌无相亲。</p><p class="ql-block">举杯邀明月,对影成三人。</p><p class="ql-block">月既不解饮,影徒随我身。</p><p class="ql-block">暂伴月将影,行乐须及春。</p><p class="ql-block">我歌月徘徊,我舞影零乱。</p><p class="ql-block">醒时同交欢,醉后各分散。</p><p class="ql-block">永结无情游,相期邈云汉。</p> <p class="ql-block">半生风雨半生寒,一杯浊酒敬流年,</p><p class="ql-block">回首过往半生路,七分酸楚三分甜,</p><p class="ql-block">日出东方催人醒,不及晚霞懂我心,</p><p class="ql-block">辞别再无相见日,终是一人度春秋。</p> <p class="ql-block">独处是面对生活最好的方式。一个人的思想境界越高,越会发自内心地享受孤独。孤独的最高境界,不是与世隔绝,而是在人群中保持清醒,在独处中沉淀力量。</p><p class="ql-block">当你在孤独中活成自己的光,那些曾让你恐惧的黑暗,会变成星空的底色。</p><p class="ql-block">愿你终有一天能说:“我独自一人,却仿佛带着千军万马。”</p>