<p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">曹州牡丹园位于山东省菏泽市牡丹区人民北路,该园始建于明代,以赵楼牡丹园、桂陵园、天香园等牡丹园林为基础,于2002年合并而成。这座承载着千年风华的园林瑰宝,宛如一颗璀璨的明珠,在岁月的长河中熠熠生辉。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">踏入园中,一片片牡丹,似一群端庄高贵的贵妇,身着华丽的霓裳羽衣,静静地伫立在微风中。每一朵牡丹都精心雕琢,花瓣层层叠叠,错落有致,红的似血,彰显着尊贵与威严;粉的如黛,蕴含着温婉与柔情;白的若玉,散发着圣洁与高雅。它们争奇斗艳,各展风姿,仿佛在诉说着古老诗词中那些关于繁华与美好的故事,让无数文人雅士为之倾倒。在众多的牡丹诗词中,有盛赞其雍容的外在美,也有借其表达对美好生活的向往,或者寄托身世之感、家国之思。一首首动人的诗篇,跨越千年时空,至今仍然熠熠生辉。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">刘禹锡的《赏牡丹》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">庭前芍药妖无格,池上芙蕖净少情。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">唯有牡丹真国色,花开时节动京城。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">白居易的《惜牡丹花》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">惆怅阶前红牡丹,晚来唯有两枝残。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">明朝风起应吹尽,夜惜衰红把火看。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">王维的《红牡丹》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">绿艳闲且静,红衣浅复深。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">花心愁欲断,春色岂知心。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">陆游的《赏小园牡丹有感》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">洛阳牡丹面径尺,鄜畤牡丹高丈余。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">世间尤物有如此,恨我总角东吴居。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">俗人用意苦局促,目所未睹辄谓无。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">周汉故都亦岂远,安得尺棰驱群胡。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">韩愈的《戏题牡丹》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">幸自同开俱阴隐,何须相倚斗轻盈。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">陵晨并作相妆面,对客偏含不语情。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">双燕无机还拂掠,游蜂多思正经营。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">长年是事皆抛尽,今日栏边暂眼明。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">苏轼的《牡丹》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">小槛徘徊日自斜,只愁春尽委泥沙。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">丹青欲写倾城色,世上今无扬子华。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">罗隐的《牡丹花》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">似共东风别有因,绛罗高卷不胜春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">若教解语应倾国,任是无情亦动人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">芍药与君为近侍,芙蓉何处避芳尘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">可怜韩令功成后,辜负秾华过此身。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">曹州牡丹,从诗词的墨香中惊艳走来,历经岁月的洗礼与沉淀,依然傲然绽放。漫步在牡丹的花径间,仿若刚从一场绮丽的诗词幻梦中苏醒。那些曾在诗页间翩翩起舞的牡丹,此刻在现实里依旧风姿绰约,它们以鲜活的色彩和馥郁的芬芳,续写着千年未绝的诗意传奇。当我们带着满身花香,从这片牡丹的世界中缓缓走出,那一首首诗词却如同种子,在心底深深扎根。曹州牡丹,是绽放在时光长河中的绝代风华,是流淌在华夏血脉里的文化瑰宝,它的故事,永远在诗词与现实的交织中,袅袅不绝,韵味悠长。</span></p>