作者原意(续三十五) <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 苦 昼 短</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">飞光!飞光!劝君一杯酒。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">吾不识青天高、黄地厚。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">唯见月寒日暖,来煎人寿。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">食熊则肥,食蛙则瘦。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">神君何在?太乙安有?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">天东有若木,下置衔烛龙。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">吾将斩龙足,嚼龙肉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">使之朝不得回,夜不得伏。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">自然老者不死,少者不哭。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">何为服黄金,吞白玉?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">谁是任公子,云中骑毛驴?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">刘彻茂陵多滞骨,</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">赢政梓棺费鲍鱼。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 二个飞光,太阳月亮。日月飞逝,消磨人寿。 作者以为富人食熊肉,吃油脂则肥,穷人食青蛙,肉少无油则瘦。 (直至二十世纪末,我们大家也是这样想的。)神君、太一:同为汉武帝所尊祀的神名。见《史记-封禅书》。 若木:古神话:东方日出处有神木叫扶桑,西方日落处有神木称若木。作者将此神话连起来写的。 衔烛龙:古传说北方照不到太阳之处有一条龙,嘴里含烛放光。又云太阳的运行,为六条龙驾车巡回。作者将二者融合在一起。 把龙杀了吃,太阳静止而无昼夜之分,就不会苦于日子太短了。 黄金、白玉:古代方士哄骗人说,服金丹玉粉可长寿。 任公子二句,一说:据清人王琦注:为古代传说,有个仙人任公子,骑白驴升天成仙。现无可考。 二说:作者之意说任何人都不可以升天成仙。 汉武帝和秦始皇都求仙好道,可是都死了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 刘彻厚葬茂陵只废留枯骨, 赢政死在外巡途中,李斯赵高,密不发丧,天气炎热,尸体腐臭。便在车上放一石咸鱼,搅乱气味加以掩盖。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 该诗为了不破坏其豪放内容,而采用不规则的不同长短之句法。批判了唐宪宗李纯,服金丹,求长寿。表现了作者唯物主义思想以及浪漫主义精神。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 开 愁 歌</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">秋风吹得百草干</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">华容碧影生晚寒</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">我当二十不得意</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一心愁谢如枯兰</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">衣如飞鹑马如狗</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">临歧击剑作铜吼</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">旗亭下马解秋衣</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">请贳宜阳一壶酒</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">壶中唤天云不开</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">白昼万里闲凄迷</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">主人劝我养心骨</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">莫受俗物相填灰</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 漂亮的花叶生于秋天晚寒之中, 华容碧影,指美好容貌与绿色之影。 诗人清贫,衣衫褴褛。马儿瘦小,行至岔口,走投无路。击剑作声,以鸣不平。 旗亭下马,脱衣抵押。赊酒一壶,宜阳美酒。 贳(shì ):赊欠。 宜阳在今河南省。 白云蔽日,醉中呼天,无可奈何。 店主劝我,珍重身体。 世上俗事,不要介意。 壶中即醉中。 心骨即心力。 填灰:互相撞击。 (作者原诗“灰”字为“豕”加“灰”,非常抱歉打不出此字, 请谅解。) 此处引伸为排挤打击。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 开愁即为排忧。该诗描写作者遭排挤而感压抑,愤慨不满,饮酒浇愁。无可奈何,满天云雾。诗句独创,形象新颖。有声有色,感染强烈。</span></p>