《沁园春·忆老支书李 富》(外二首)

长 江

作   者:李      江 <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《沁园春·忆老支书李富》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">塞北苍茫,沼根村前,岁月留痕。忆土改时节,初担大任;开渠拓野,历尽艰辛。粗嗓如钟,双肩似铁,冒雪踏冰过浅津。数十载,任风侵雨蚀,未改丹心。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">那堪文革蒙冤,竟高帽加身逐路尘。纵腰弯骨瘦,犹牵稼穑;胃枯肠苦,仍念寒温。百姓心碑,千钧重若,岂让浮名污赤纯。应笑慰,看山河焕彩,告慰忠魂。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《满江红·忆老支书李富》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">塞北云低,曾记否、冰河裂肤。开荒地、镐锨磨手,汗融霜土。粗衣补丁粘泥露,菜根粗粝填饥腹。正春深、涉水筑长渠,寒侵骨。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">文革劫,如刀斧;高帽压,腰难俯。任街巷曳影,批声盈路。赤胆常随星斗痛,忠魂未被风沙腐。待今朝、碑文映朝阳,青山矗。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《闪耀的星辰》</p><p class="ql-block"> ——致老支书李富</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">三月的风刚吹化冻土</p><p class="ql-block">他的裤管已浸满冰水</p><p class="ql-block">霜雪还未褪尽的黎明</p><p class="ql-block">田埂上总率先出现他的身影</p><p class="ql-block">铁锨切开冻土的脆响</p><p class="ql-block">像土地分娩时的第一声啼哭</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大嗓门能震落屋檐上的冰棱</p><p class="ql-block">却对老人孩童轻声细语</p><p class="ql-block">补丁摞补丁的粗布衫里</p><p class="ql-block">裹着全村人的冷暖春秋</p><p class="ql-block">水渠决口的夜晚,他把自己</p><p class="ql-block">泡成一汪移动的月光</p><p class="ql-block">让结冰的汗水在星空下</p><p class="ql-block">凝结成麦穗的形状</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">游街的高帽压低了脊梁</p><p class="ql-block">却压不弯他望向庄稼地里的目光</p><p class="ql-block">批斗会的口号啃噬着心扉</p><p class="ql-block">他却在痛苦中默数着</p><p class="ql-block">谁家的烟囱没有升起炊烟</p><p class="ql-block">星光落在他佝偻的脊背上</p><p class="ql-block">疼成谷穗成熟的模样</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">如今他的名字仍在沼根村的星空中闪烁</p><p class="ql-block">像老榆树的年轮一样清晰可见</p><p class="ql-block">每当春风叩响窗棂</p><p class="ql-block">仿佛看见他六十年前</p><p class="ql-block">在田间挖土修渠的身影</p><p class="ql-block">那被岁月磨亮的赤子之心</p><p class="ql-block">正化作天边闪耀的星辰</p><p class="ql-block">照着后来人稳稳地走在通向富裕的大道上</p><p class="ql-block"><br></p>