拜读余初中语文程老师雅文

<p class="ql-block">晨启南牖,江风徐来。一脉清芬破曙而至,挟清露之泠泠,若故人轻叩柴门,直入襟怀‌。极目四望,衢陌河津,香樟列阵,千簇细蕊缀苍柯,经冬翠色染作鹅黄新碧。浔阳城恰似未干之青绿长卷,香樟若蘸春羊毫,沿龙开河甘棠湖烟波迤逦点染,尽洇满城琼馥‌。 江南嘉木最谙岁序。峭寒未褪时,细蕊已密缀虬枝,如小姑垂睫,藏万种幽思于粟米花苞。迨清明前后,香雾氤氲,笼闾阎巷陌,青石苔纹俱沁蜜意‌。十里河畔、南山公园樟林尤盛,苍干探碧波,倒影浮金乃新叶筛日之赠,潋滟处恍闻去年沉水樟实渐苏。有老妪提筠篮拾落英,欲捣春茶焙作香片;垂髫攀枝采青果,脂胶染指浑不觉,唯将春色缀衣襟‌。 忽忆昔负笈时,日日循李公堤而行。晨雾弥蒙,香柯絮语,风过簌簌堕细蕊,恰似先师散落之诗简。怀中常揣布裹米糕,行至香浓处咬啮,竟难辨稻黍之甘与草木之馨。偶得折枝相赠,云可祛蚊蠹,岂料廿载星霜,枯柯犹在缥缃间吐幽‌。 春樟送馨,夏荷映日,秋桂连云,冬梅傲雪,浔城四时皆循花信。然芙蕖灼灼,金粟团团,终不若樟香入髓缱绻。彼不争桃李之夭,亦无寒梅之傲,惟将经年守望酿作七日芳华。待细蕊委地成尘,新叶已亭亭如翠帷,筛蝉语莺啼为碧玉光阴。城中老饮者最谙此味,值花气最浓时,汲泉瀹茗,见青瓷盏中叶芽浮沉,顿觉浔阳春魄尽在瓯中‌。 暮色侵锁浔阳楼,又见归鸦驮香霭投远林。风过砚池,数点嫩蕊落残墨,竟晕作鹅黄浅痕。方悟草木与人,本乎一气——萦绕唇齿之清气,乃嘉木寄尘寰之尺素;游子凭牖之凝伫,何异报春晖之长吟?‌ 又述文赞曰:浔阳四月,樟蕊流芳。漫琼枝而凝翠,盈绣陌以浮香‌。荫蔽重霄,擎苍盖而张华幄;气驱秽浊,净尘寰以焕清光‌。序换新陈,舍残英而孕碧;时承今古,伴雅客以倾觞‌。谪仙醉墨,曾题江畔荻花;迁客停舟,今揽城隅雪浪‌。岁寒不改其苍,春深愈彰其壮,岂非人间高格,天地华章?</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">七律·咏浔阳樟树</p><p class="ql-block">江南四月染芳尘,陌上香樟曳翠筠。</p><p class="ql-block">细蕊初开迷晓露,清芬欲动入衫巾。</p><p class="ql-block">经年叶茂擎天盖,历雨枝虬阅世春。</p><p class="ql-block">我自凭栏怀旧事,一城烟景一城人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这是一首写浔阳(今江西九江)樟树的七律诗。它通过描绘樟树的形态、香气、岁月痕迹以及诗人自身的感受,表达了对这棵树的赞美和对城市历史、人事的怀念。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">以下是逐句赏析:</p><p class="ql-block">江南四月染芳尘,</p><p class="ql-block">点明了时间和地点:江南的四月。</p><p class="ql-block">“染芳尘”描绘了春天花朵盛开、香气弥漫的景象,仿佛连空气中的尘埃都带上了芬芳。为后面的樟树描写做了铺垫。</p><p class="ql-block">陌上香樟曳翠筠。</p><p class="ql-block">引入了诗的主体:路边的香樟树。</p><p class="ql-block">“曳”有摇曳、拖曳的意思,形容樟树枝叶随风摆动的姿态。</p><p class="ql-block">“翠筠”:这里的“筠”原指竹子的青皮,这里可能借指樟树枝叶的翠绿,或者形容樟树的枝条如竹子般挺拔而摇曳生姿。描绘了樟树葱郁、摇曳的形象。</p><p class="ql-block">细蕊初开迷晓露,</p><p class="ql-block">描写樟树的花朵:樟树的花很小,但“细蕊”初开,显得娇嫩。</p><p class="ql-block">“迷晓露”:形容这些细小的花蕊笼罩在晨曦的露水中,显得朦胧迷人,带着一丝清新的气息。</p><p class="ql-block">清芬欲动入衫巾。</p><p class="ql-block">描写樟树的香气:樟树特有的清香仿佛迫不及待地想要散发出来(“欲动”),甚至能沾染到人们的衣衫巾带上(“入衫巾”),表现了香气的弥漫和深入人心。</p><p class="ql-block">经年叶茂擎天盖,</p><p class="ql-block">转而描绘樟树的整体和它所经历的岁月。</p><p class="ql-block">“经年叶茂”:表示樟树经过许多年,枝繁叶茂,生机盎然。</p><p class="ql-block">“擎天盖”:形容樟树的树冠巨大,像一把巨伞撑开在天空下,显示出其雄伟和古老。</p><p class="ql-block">历雨枝虬阅世春。</p><p class="ql-block">进一步刻画樟树的古老和坚韧。</p><p class="ql-block">“历雨”:经历了无数风雨的洗礼。</p><p class="ql-block">“枝虬”:形容树枝盘曲、苍劲有力,如同龙的爪子一般,显示出饱经沧桑的痕迹。</p><p class="ql-block">“阅世春”:它见证了人间的无数个春天,意味着它在此地存在了很久很久,是历史的见证者。</p><p class="ql-block">我自凭栏怀旧事,</p><p class="ql-block">诗人将视角从树转向自身,抒发感慨。</p><p class="ql-block">“我自凭栏”:诗人倚靠在栏杆上,这是古代诗词中常见的抒情姿态,常常伴随着沉思或怀旧。</p><p class="ql-block">“怀旧事”:诗人看着这棵古老的樟树,引发了对过去往事的怀念。</p><p class="ql-block">一城烟景一城人。</p><p class="ql-block">将个人的“旧事”与整个城市联系起来。</p><p class="ql-block">“一城烟景”:指整个浔阳城的景色,可能带着一丝朦胧、烟雨迷蒙的美感,或者指城市的日常景象。</p><p class="ql-block">“一城人”:指这座城市的芸芸众生。</p><p class="ql-block">通过“一城...一城...”的句式,将树、景、人和诗人的情感融为一体。这棵树见证了这座城市的风貌和生活在其中的人们,也承载了诗人个人的回忆。</p><p class="ql-block">总结:</p><p class="ql-block">这首七律以浔阳的樟树为描写对象,笔触细腻,从初春的细蕊清香写到树干枝叶的苍劲古老,将樟树的生命力、历史感与诗人自身的怀旧情感巧妙结合。中间两联(“细蕊”/“清芬”,“经年”/“历雨”)对仗工整,分别描绘了樟树的局部特征和整体气势。尾联则将樟树的古老与城市的历史、人文景观以及诗人自身的怀旧情怀联系起来,使整首诗更具深意。虽然韵脚(筠、巾、春、人)在现代普通话中并非完全一致,但整首诗意境优美,语言流畅,表达了对自然生命和城市历史的深情。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">浔阳樟香赋呈</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">晨风拂牖江南岸, </p><p class="ql-block">一脉清芬破晓寒。 </p><p class="ql-block">香露泠泠如故识, </p><p class="ql-block">柴门轻叩入衣冠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">香樟千树列衢陌, </p><p class="ql-block">鹅黄新碧染春还。 </p><p class="ql-block">浔城未干青绿卷, </p><p class="ql-block">甘棠湖上点波澜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">樟蕊垂睫藏幽意, </p><p class="ql-block">氤氲巷陌沁苔斑。 </p><p class="ql-block">老妪拾英焙香片, </p><p class="ql-block">垂髫攀果笑春闲。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">忆昔负笈李堤路, </p><p class="ql-block">晨雾迷蒙步履艰。 </p><p class="ql-block">米糕一啮难分辨, </p><p class="ql-block">草木稻黍共唇间。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">谁言嘉木无桃李, </p><p class="ql-block">不与寒梅竞傲颜。 </p><p class="ql-block">经年守望芳华短, </p><p class="ql-block">落蕊成尘新叶娴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老者瀹茗青瓷盏, </p><p class="ql-block">春魄浮沉味自闲。 </p><p class="ql-block">暮色浔楼归鸦远, </p><p class="ql-block">残墨鹅黄砚水潺。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">草木与人同一气, </p><p class="ql-block">樟香盈袖寄尘寰。 </p><p class="ql-block">谪仙醉墨题荻岸, </p><p class="ql-block">迁客停舟赏浪翻。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">岁寒不改苍然色, </p><p class="ql-block">春深更壮浩然观。 </p><p class="ql-block">江南佳气浔阳著, </p><p class="ql-block">天地文章此最宽。</p> <p class="ql-block">浔阳樟韵</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">香樟细蕊满城春,</p><p class="ql-block">风送清芬入梦频。</p><p class="ql-block">老树经年守岁月,</p><p class="ql-block">新枝七日吐芳尘。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">江南嘉木知时序,</p><p class="ql-block">峭寒未褪已垂睫。</p><p class="ql-block">李公堤上晨雾重,</p><p class="ql-block">樟影摇曳诗简落。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">碧玉光阴蝉语里,</p><p class="ql-block">青瓷茶盏浮春魄。</p><p class="ql-block">不争桃李夭艳态,</p><p class="ql-block">亦无寒梅傲雪骨。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">浔阳四月樟蕊香,</p><p class="ql-block">漫琼枝凝翠满城。</p><p class="ql-block">岁寒不改苍翠志,</p><p class="ql-block">春深愈显壮丽情。</p> <p class="ql-block">《樟荫吟》(陆游诗风七律) </p><p class="ql-block">虬柯千载立浔阳,暗把春魂酿雪霜。 </p><p class="ql-block">细蕊含星垂粟米,新茶带露染筠筐。 </p><p class="ql-block">风摇碧影书简乱,雨浸青痕墨砚香。 </p><p class="ql-block">最是晚晴堪佐酒,半城荫翳入诗囊。 </p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">注:此诗效放翁"寓雄健于沉郁"之笔法</p><p class="ql-block">1. 首联以"千载""雪霜"显樟树沧桑,用"酿"字呼应原文"经年守望酿芳华"之意象 </p><p class="ql-block">2. 颔联化用老妪拾英、垂髫采果场景,"粟米"喻花苞,"筠筐"承捣茶情节 </p><p class="ql-block">3. 颈联糅合负笈忆旧与砚池落蕊二境,"书简乱"暗藏先师诗简典故 </p><p class="ql-block">4. 尾联"荫翳入诗囊"既应浔城饮者瀹茗之趣,复现放翁"细雨骑驴入剑门"的旷达体悟</p> <p class="ql-block">这篇散文文采斐然,情景交融,描绘了浔阳四月香樟盛放的风物佳境,并以香樟寄托对岁序流转、故人情思与生命之美的感怀。以欧阳修诗体来为此文作诗一首,欧阳修诗风多为清新婉约而不失典雅雄浑,律诗尤见功力。下面我拟一首七言律诗,以应其意:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">浔阳樟韵(七律·仿欧阳修体)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">四月江城烟树微,香樟初绽染春晖。 </p><p class="ql-block">翠阴如盖浮芳气,细蕊成帷映落晖。 </p><p class="ql-block">老妪捣花烹晚茗,稚儿攀果染罗衣。 </p><p class="ql-block">年年此地生幽梦,不负东风入梦归。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 释义与贴合原文之处:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">首联 “四月江城烟树微,香樟初绽染春晖”:点出时令与地点,呼应原文“晨启南牖,江风徐来”“香樟列阵,千簇细蕊”等句。</p><p class="ql-block">颔联 “翠阴如盖浮芳气,细蕊成帷映落晖”:描绘香樟盛放、绿荫如盖、香气氤氲之景,呼应“香雾氤氲”“新叶已亭亭如翠帷”等。</p><p class="ql-block">颈联 “老妪捣花烹晚茗,稚儿攀果染罗衣”:取自原文“老妪提筠篮”“垂髫攀枝采青果”,展现生活气息。</p><p class="ql-block">尾联 “年年此地生幽梦,不负东风入梦归”:升华主旨,表达对家国春色、草木精神的深情守望,与“彼不争桃李之夭,亦无寒梅之傲”“何异报春晖之长吟”等相呼应。</p> <p class="ql-block">一首以李白诗体(即拟李白风格,以豪放、清逸、奔放为主,常用七言古诗体)为您这篇散文赋作的诗作,题为《咏浔阳春樟》:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《咏浔阳春樟》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">晨风起南牖,樟香透梦魂, </p><p class="ql-block">露重花犹密,烟浓柳不分。 </p><p class="ql-block">翠羽惊归鸟,黄蕊落残文, </p><p class="ql-block">一城浮馥馥,千树写纷纷。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">谁言春最短?樟意久氤氲。 </p><p class="ql-block">不斗桃李艳,宁随草木群。 </p><p class="ql-block">老干藏岁月,新叶报朝曛, </p><p class="ql-block">幽姿通雅士,高节慰孤云。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">童携青果笑,翁煮嫩芽醺, </p><p class="ql-block">茶盏浮春魄,诗心染绿芸。 </p><p class="ql-block">曾忆书声路,香随石板温, </p><p class="ql-block">米糕甘未辨,诗简落如薪。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">四序花常信,一枝托此君。 </p><p class="ql-block">夏雨听荷语,秋月照桂芬; </p><p class="ql-block">冬雪梅傲骨,春风樟意醇。 </p><p class="ql-block">但将清气守,不羡世间尘。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">浔阳楼上望,暮色锁江津, </p><p class="ql-block">鸦背香烟薄,砚边黄蕊匀。 </p><p class="ql-block">回思草木志,与我本同根, </p><p class="ql-block">愿托青樟下,长歌谢此身。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">这首诗结合了原文的意象、情感与风格,力求贴近李白七言古体诗的神韵,尤其在用典、情怀与自然交融的描写上追求“太白风骨”。</p> <p class="ql-block">咏浔阳香樟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">浔阳四月蕊初黄,</p><p class="ql-block">江上清芬入我堂。</p><p class="ql-block">夹岸参差疑列阵,</p><p class="ql-block">沿堤弥漫欲浮香。</p><p class="ql-block">翠盖轻摇金影碎,</p><p class="ql-block">稚子攀柯竞折芳。</p><p class="ql-block">廿载羁愁萦旧梦,</p><p class="ql-block">依稀此味是故乡。</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">咏浔阳香樟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">浔阳四月蕊初黄,</p><p class="ql-block">江上清芬入我堂。</p><p class="ql-block">夹岸参差疑列阵,</p><p class="ql-block">沿堤弥漫欲浮香。</p><p class="ql-block">翠盖轻摇金影碎,</p><p class="ql-block">稚子攀柯竞折芳。</p><p class="ql-block">廿载羁愁萦旧梦,</p><p class="ql-block">依稀此味是故乡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">1. 诗体:采用七言律诗的格式,八句,每句七字,偶句押韵,颔联(三四句)和颈联(五六句)要求对仗。力求在格律、意境、用词上贴近杜甫风格。</p><p class="ql-block">2. 风格模仿:</p><p class="ql-block"> 沉郁顿挫:虽写春景,但融入了“廿载羁愁”、“旧梦”、“故乡”等带有时间流逝和游子情思的元素,符合杜甫诗歌常有的深沉感怀。</p><p class="ql-block"> 写实与炼字:“夹岸参差”、“沿堤弥漫”、“翠盖轻摇”、“金影碎”、“稚子攀柯”等,力求描摹生动具体,用词精炼。</p><p class="ql-block"> 情景交融:将香樟的自然景象与个人的记忆、情感(怀乡、忆旧)结合。</p><p class="ql-block"> 结构严谨:遵循律诗的起承转合。首联点题(时间、地点、主体、感受),颔联写樟树分布与香气之盛,颈联写樟树形态与相关人事活动,尾联抒发感慨,点明主旨。</p><p class="ql-block">3. 内容来源:</p><p class="ql-block"> “浔阳四月蕊初黄”:来自文中“经冬翠色染作鹅黄新碧”、“清明前后”。</p><p class="ql-block"> “江上清芬入我堂”:来自“晨启南牖,江风徐来。一脉清芬...直入襟怀‌”。</p><p class="ql-block"> “夹岸参差疑列阵”:来自“衢陌河津,香樟列阵”。用“参差”状其自然生长,“疑列阵”呼应原文。</p><p class="ql-block"> “沿堤弥漫欲浮香”:来自“沿龙开河甘棠湖烟波迤逦点染,尽洇满城琼馥‌”、“香雾氤氲,笼闾阎巷陌”。</p><p class="ql-block"> “翠盖轻摇金影碎”:来自“新叶已亭亭如翠帷”、“倒影浮金乃新叶筛日之赠”。</p><p class="ql-block"> “稚子攀柯竞折芳”:来自“垂髫攀枝采青果...唯将春色缀衣襟‌”。“竞折芳”更富诗意。</p><p class="ql-block"> “廿载羁愁萦旧梦”:来自“忽忆昔负笈时...岂料廿载星霜”。“羁愁”是杜甫常用语,体现漂泊感。</p><p class="ql-block"> “依稀此味是故乡”:化用“竟难辨稻黍之甘与草木之馨”及“樟香入髓缱绻”、“浔阳春魄尽在瓯中‌”的意境,点出香樟气味带来的归属感和乡愁。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">希望这首诗能较好地体现杜甫的风格,并概括美文的意境。</p> <p class="ql-block">浔阳樟韵</p><p class="ql-block">香樟袅袅拂晨曦,翠羽重重染旧堤。 </p><p class="ql-block">嫩蕊浮金飘砚水,幽芬入梦惹书题。 </p><p class="ql-block">风回客袖留春信,雨过青帘滴露荑。 </p><p class="ql-block">岁岁经年长此地,碧阴谁共话依依?</p> <p class="ql-block">  如梦令·浔阳春樟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">晓启南窗风细, </p><p class="ql-block">樟气氤氲如水。 </p><p class="ql-block">细蕊缀虬枝, </p><p class="ql-block">翠染鹅黄新翠。 </p><p class="ql-block">沉醉,沉醉, </p><p class="ql-block">一味清芬谁寄?</p>