<p class="ql-block">文/ 图 顾渭源</p><p class="ql-block">美篇号 546529</p><p class="ql-block">手机作品 Huawei. Pura 70 Ultra</p> <p class="ql-block">风吹紫荆树,色与春庭暮。</p><p class="ql-block">花落辞故枝,风回返无处。</p><p class="ql-block">骨肉恩书重,漂泊难相遇。</p><p class="ql-block">犹有泪成河,经天复东注。</p><p class="ql-block"> 一杜甫《得舍弟消息》</p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(237, 35, 8);">风动紫荆香,紫衣染千里。</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">紫荆花开了,簇簇粉紫色花球围绕着老的枝干,千百朵蝶形花在颤动中簌簌落英,宛若白发先生挥毫时抖落的朱砂。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">春日的晨光穿过星光域围墙边的树丛,为紫荆枝干镀上金边时,我拿出手机等待光影的魔术。</span></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">镜头对准虬曲的枝干,忽而发现看似沧桑的老树皮上,竟藏着无数含苞待放的秘密——</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">原来这满树紫云,都从岁月沉淀的褶皱里绽放。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">逆光下的枝桠如青铜浮雕,粗粝纹理中迸出娇嫩的花苞,让人惊觉生命力的悖论。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">风过时新枝摇曳曝出绿叶却无花,反倒是那些静默的老枝,在颤动中抖落细碎花瓣。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">仿佛年迈的学者抖落满身书页,每片花瓣都写着时光的故事。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">这样的画面令我恍然:或许真正的绽放,都需要在光阴里扎根。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">待春风渐紧,紫荆褪去华裳,镜头里又是另一番奇景。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">豆荚以胡须般的姿态垂挂枝头,在逆光中透出半透明的经络,像极了一枚枚等待破茧的蝴蝶。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">我调小光圈捕捉豆荚的绒毛,那些被阳光点亮的银丝,竟比盛开时更显倔强。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">原来植物的美学不止于刹那芳华,更在于生命轮回的隐喻。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">取景器里的紫荆总让我想起清华礼堂的罗马柱,同样布满岁月刻痕,同样孕育着蓬勃生机。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">当紫荆花成为校徽上的图腾,这种老干生花的特质,或许正是对"自强不息"最诗意的诠释。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">按下快门的刹那,忽然懂得:真正的绽放从不畏惧沧桑,那些深深浅浅的裂痕里,正藏着生命最美的纹路。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">忽然明白这“老干生花”的植物为何成为清华图腾——</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:20px;">真正的绚烂从不耽溺鲜衣怒马,而是在时光沉淀中,让沧桑与生机达成最动人的共生。</span></p>