鲁智国的美篇

鲁智国

<p class="ql-block">住院</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">久染沉疴梦未安,愁云压枕夜漫漫。</p><p class="ql-block">已谙世味堪荼苦,更觉医门似海宽。</p><p class="ql-block">药气萦身人倦惫,针瓶垂影意惊寒 </p><p class="ql-block">唯期痊癒精神复,再向山川赏翠峦。</p><p class="ql-block">住院(二)</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">病房灯黯渐添愁,冷枕单衾影似囚。</p><p class="ql-block">体瘦每嗟身若絮,神疲常叹岁如流。</p><p class="ql-block">针随药注烦心绕,梦伴更声倦意留。</p><p class="ql-block">待晓繁枝花满树,再寻逸兴泛兰舟。</p><p class="ql-block">住院(三)</p><p class="ql-block">病房寂冷梦难裁,床帐空悬朽木胎。</p><p class="ql-block">药石入身愁绪起,针芒刺体倦容堆。</p><p class="ql-block">窗前月色空凝目,枕畔忧思久积腮。</p><p class="ql-block">且待晴光重抖擞,再寻旧趣洗伤哀。</p><p class="ql-block">​住院(四)</p><p class="ql-block">卧病高楼似避秦,愁容倦目对昏晨。</p><p class="ql-block">坐看窗外云舒卷,静听厅间语杂陈。</p><p class="ql-block">每叹身孱忧绪积,常思亲友暖情真。</p><p class="ql-block">劝君休堕穷途泪,自有回天万里春。</p>