<p class="ql-block">第一章:</p><p class="ql-block">道可道,非常道;名可名,非常名。无名天地之始;有名万物之母。故</p> <p class="ql-block">常无欲,以观其妙;常有欲,以观其徼。此两者同出而异名,同谓</p> <p class="ql-block">之玄。玄之又玄,众妙之门。</p> <p class="ql-block">第二章:</p><p class="ql-block"> 天下皆知美之为美,斯恶已。皆知善之为善,斯不善已。(故)有无相</p> <p class="ql-block">生,难易相成,长短相形,高下相盈,音声相和,前后相随,恒也。是</p> <p class="ql-block">以圣人处无为之事,行不言之教;万物作(焉)而弗始,生而弗有,为</p> <p class="ql-block">而弗恃,功成而弗居。夫唯弗居,是以不去。</p> <p class="ql-block">第三章:</p><p class="ql-block">不尚贤,使民不争。不贵难得之货,使民不为盗;不见可欲,使民</p> <p class="ql-block">心不乱。是以圣人之治,虚其心,实其腹,弱其志,强其骨。常使民</p> <p class="ql-block">无知无欲,使夫智者不敢为也。为无为,则无不治。</p> <p class="ql-block">第四章:</p><p class="ql-block">道冲,而用之或不盈,渊兮,似万物之宗,挫其锐,解其纷,和其光。</p> <p class="ql-block">同其尘,湛兮,似或存吾不知谁之子,象帝之先。</p> <p class="ql-block">第五章:</p><p class="ql-block">天地不仁,以万物为刍狗,圣人不仁,以百姓为刍狗。天地之间</p> <p class="ql-block">其犹橐籥乎?虚而不屈,动而愈出。多言数穷,不如守中。</p> <p class="ql-block">第六章:</p><p class="ql-block">谷神不死,是谓玄牝。玄牝之门,是谓天地根。绵绵若存,用之不</p> <p class="ql-block">勤</p> <p class="ql-block">第七章:</p><p class="ql-block">天长地久,天地所以能长且久者,以其不自生,故能长生。是以</p> <p class="ql-block">圣人后其身而身先,外其身而身存,非以其无私邪,故能成其私。</p> <p class="ql-block">第八章:</p><p class="ql-block">上善若水,善利万物而不争,处众人之所恶,故几于道。居善地</p> <p class="ql-block">心善渊,与善仁,言善信,正善治,事善能,动善时。夫唯不争,故无</p> <p class="ql-block">尤</p> <p class="ql-block">第九章:</p><p class="ql-block">持而盈之,不如其已。揣而锐之,不可常保。金玉满堂,莫之能守</p> <p class="ql-block">富贵而骄,自遗其咎。功遂身退,天之道也。</p> <p class="ql-block">第十章:</p><p class="ql-block">载营魄抱一,能无离乎?专气致柔,能如婴儿乎?涤除玄览,能无</p> <p class="ql-block">疵乎?爱民治国,能无为乎?天门开阖,能为雌乎?明白四达,能</p> <p class="ql-block">无知乎?生之畜之,生而不有,为而不恃,长而不宰。是谓玄德。</p> <p class="ql-block">第十一章:</p><p class="ql-block">三十辐共一毂,当其无,有车之用。埏埴以为器,当其无,有器之</p> <p class="ql-block">用。凿户牖以为室,当其无,有室之用。故有之以为利,无之以</p> <p class="ql-block">为用。</p> <p class="ql-block">第十二章:</p><p class="ql-block">五色令人目盲,五音令人耳聋,五味令人口爽,驰骋畋猎令人</p> <p class="ql-block">心发狂,难得之货令人行妨。是以圣人为腹不为目,故去彼取</p> <p class="ql-block">此</p> <p class="ql-block">第十三章:</p><p class="ql-block">宠辱若惊,贵大患若身。何谓宠辱若惊?宠为下。得之若</p> <p class="ql-block">惊,失之若惊,是谓宠辱若惊。何谓贵大患若身?吾所以有大患</p> <p class="ql-block">者,为吾有身。及吾无身,吾有何患?故贵以身为天下,若可以寄于天</p> <p class="ql-block">下,爱以身为天下者,若可托天下。</p> <p class="ql-block">第十四章:</p><p class="ql-block">视而不见,名曰夷听之,不闻名曰,希搏之,不得名曰,微此三者</p> <p class="ql-block">不可致诘,故混而为一,其上不皦(jiao三声)其下不昧。绳绳兮不可名,复归</p> <p class="ql-block">于无物,是谓无状之状,无物之象,是谓惚恍。迎之不见其首,</p> <p class="ql-block">随之不见其后。执古之道,以御今之有,能知古始,是谓道纪。</p> <p class="ql-block">第十五章:</p><p class="ql-block">古之善为士者,微妙玄通,深不可识,夫唯不可识,故强为之容。</p> <p class="ql-block">豫兮若冬涉川,犹兮若畏四邻,俨兮其若客,涣兮其若释;孰</p> <p class="ql-block">兮其若朴。旷兮其若谷;浑兮其若浊。孰能浊以静之徐清?孰能</p> <p class="ql-block">安以久动之徐生?保此道者,不欲盈。夫唯不盈,故能敝而新成。</p> <p class="ql-block">第十六章:</p><p class="ql-block">致虚极,守静笃,万物并作,吾以观其复。夫物芸芸,各复归其根。归根曰</p> <p class="ql-block">静,是谓复命。复命曰常,知常曰明,不知常,妄作,凶。知常容,容乃公,公乃全,,</p> <p class="ql-block">全乃天,天乃道,道乃久,没身不殆。</p> <p class="ql-block">第十七章:</p><p class="ql-block">太上,下知有之,其次,亲而誉之,其次,畏之,其次侮之,信不足焉,有不</p> <p class="ql-block">信焉,悠兮,其贵言,功成事遂,百姓皆谓“我自然”。</p> <p class="ql-block">第十八章:</p><p class="ql-block">大道废,有仁义,智慧出,有大伪,六亲不和,有孝慈,国家昏乱,有</p> <p class="ql-block">忠臣。</p> <p class="ql-block">第十九章:</p><p class="ql-block">绝圣弃智,民利百倍,绝仁弃义,民复孝慈,绝巧弃利,盗贼无有。</p> <p class="ql-block">此三者以为文不足,故令有所属,见素抱朴,少私寡欲。绝</p> <p class="ql-block">学无忧。</p> <p class="ql-block">第二十章:</p><p class="ql-block">唯之与阿,相去几何?善之与恶,相去何若?人之所畏,不可不畏。</p> <p class="ql-block">荒兮,其未央哉!众人熙熙,如享太牢,如春登台。我独泊兮,其未兆,</p> <p class="ql-block">如婴儿之未孩,傫傫兮,若无所归,众人皆有余,而我独若遗。</p> <p class="ql-block">我愚人之心也哉!沌沌兮!众人昭昭,我独昏昏;俗人察察,我独闷闷。澹兮,其若海,</p> <p class="ql-block">飂兮,若无止。众人皆有以,而我独顽似鄙。我独异于人,而贵食母。</p> <p class="ql-block">第二十一章:</p><p class="ql-block">孔德之容,惟道是从。道之为物,惟恍惟惚。惚兮恍兮,其中有象。恍</p> <p class="ql-block">兮惚兮,窈兮冥兮,其中有精。其精甚真,其中有信。自今及古其</p> <p class="ql-block">名不去,以阅众甫。吾何以知众甫之状哉?以此。</p> <p class="ql-block">第二十二章:</p><p class="ql-block">曲则全,枉则直。洼则盈,弊则新。少则得,多则惑,是以圣人抱一</p> <p class="ql-block">为天下式。不自见,故明。不自是,故彰。不自伐,故有功。不自矜,故</p> <p class="ql-block">长夫唯不争故,天下莫能与之争,古之所谓曲则全者,岂虚言</p> <p class="ql-block">哉?诚全而归之。</p> <p class="ql-block">第二十三章:</p><p class="ql-block">希言自然。故飘风不终朝,骤雨不终日。孰为此者?天地,天地尚不能</p> <p class="ql-block">久,而况于人乎?故从事于道者同于道,德者同于德,失者同于失。</p> <p class="ql-block">同与道者,德亦乐得之,同与德者,德亦乐得之,同与失者失亦。</p> <p class="ql-block">乐得之,信不足焉有不信<span style="font-size:18px;">焉</span></p> <p class="ql-block">等二十四章:</p><p class="ql-block">企者不立,跨者不行,自见者不明,自是者不彰。自伐者无功,自矜</p> <p class="ql-block">者不长。其在道也,曰余食赘行。物或恶之,故有道者不处。</p> <p class="ql-block">第二十五章:</p><p class="ql-block">有物浑成,先天地生,寂兮寥兮,独立而不改,周行而不殆,可以</p> <p class="ql-block">为天地母。吾不知其名,强字之曰道,强为之曰大,大曰逝,逝曰远,远</p> <p class="ql-block">曰反,故道大,天大,地大,人亦大。域中有四大,而人居其一焉。人</p> <p class="ql-block">法地,地法天,天法道,道法自然。</p> <p class="ql-block">第二十六章:</p><p class="ql-block">重为轻根,静为躁君,是以君子终日行不离辎重。虽有荣观,燕</p> <p class="ql-block">处超然。奈何以万乘之主,而以身轻天下?轻则失本,躁则失君。</p>