别意与之谁短长

郑启胜🇨🇳

<p class="ql-block"> 给你一个题目:送别赠友。</p><p class="ql-block"> 让你写出十首不同的诗。</p><p class="ql-block"> 你肯定会说:太难了吧!</p><p class="ql-block"> 可是,有一个人做到了,</p><p class="ql-block"> 那就是李白。</p> <p class="ql-block"> 赠汪伦</p><p class="ql-block"> 李白乘舟将欲行,忽闻岸上踏歌声。</p><p class="ql-block"> 桃花潭水深千尺,不及汪伦送我情。</p><p class="ql-block"> 要问我们情意有多深,千尺潭水代表我的心。汪伦要听了,应该也非常感动吧!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 黄鹤楼送孟浩然之广陵</p><p class="ql-block"> 故人西辞黄鹤楼,烟花三月下扬州。</p><p class="ql-block"> 孤帆远影碧空尽,唯见长江天际流。</p><p class="ql-block"> 当李白在黄鹤楼望着孟浩然远去的船只,久久回不过神来的时候,是最深情的李白。</p> <p class="ql-block"> 鲁郡东石门送杜二甫</p><p class="ql-block"> 醉别复几日,登临遍池台。</p><p class="ql-block"> 何时石门路,重有金樽开。</p><p class="ql-block"> 秋波落泗水,海色明徂徕。</p><p class="ql-block"> 飞蓬各自远,且尽手中杯。</p><p class="ql-block"> 李白与杜甫相遇,饮酒携游,好不快哉。离别来临了,李白形容两人像飞蓬一样各自远去,真的让人无限感伤!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 渡荆门送别</p><p class="ql-block"> 渡远荆门外,来从楚国游。</p><p class="ql-block"> 山随平野尽,江入大荒流。</p><p class="ql-block"> 月下飞天镜,云生结海楼。</p><p class="ql-block"> 仍怜故乡水,万里送行舟。</p><p class="ql-block"> 这是李白离开蜀地家乡漫游途中写下的一首诗。看着故乡流过来的水,李白都颇为想念家乡,李白,真是处处成诗啊。</p> <p class="ql-block"> 送友人</p><p class="ql-block"> 青山横北郭,白水绕东城。</p><p class="ql-block"> 此地一为别,孤蓬万里征。</p><p class="ql-block"> 浮云游子意,落日故人情。</p><p class="ql-block"> 挥手自兹去,萧萧班马鸣。</p><p class="ql-block"> 太爱这首诗了,诗情画意,超美。“挥手自兹去,萧萧班马鸣”,传神地写出了那依依的惆怅之情,感动了多少离别的人儿。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 闻王昌龄左迁龙标遥有此寄</p><p class="ql-block"> 杨花落尽子规啼,闻道龙标过五溪。</p><p class="ql-block"> 我寄愁心与明月,随风直到夜郎西。</p><p class="ql-block"> 王昌龄被贬谪,遭遇人生挫折,李白写诗安慰他:我将我忧愁的心思托给明月,希望它随风给你送去安慰。</p> <p class="ql-block"> 宣州谢朓楼饯别校书叔云</p><p class="ql-block"> 弃我去者,昨日之日不可留;</p><p class="ql-block"> 乱我心者,今日之日多烦忧。</p><p class="ql-block"> 长风万里送秋雁,对此可以酣高楼。</p><p class="ql-block"> 蓬莱文章建安骨,中间小谢又清发。</p><p class="ql-block"> 俱怀逸兴壮思飞,欲上青天览明月。</p><p class="ql-block"> 抽刀断水水更流,举杯消愁愁更愁。</p><p class="ql-block"> 人生在世不称意,明朝散发弄扁舟。</p><p class="ql-block"> 李白送别友人,还要感慨一下人生。昨天的时光已不可留,今日还是那么烦忧。我还是开心点吧, 人生在世不得意,那就散发飘流自由自在,岂不乐哉!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 送杨山人归嵩山</p><p class="ql-block"> 我有万古宅,嵩阳玉女峰。</p><p class="ql-block"> 长留一片月,挂在东溪松。</p><p class="ql-block"> 尔去掇仙草,菖蒲花紫茸。</p><p class="ql-block"> 岁晚或相访,青天骑白龙。</p><p class="ql-block"> 送别杨山人,李白显示了出众的夸人技能:您又要到哪里去采集仙草呢?等到我年底时到嵩山之阳拜访您,您可能正在青天上乘着白龙来迎接我呢!</p> <p class="ql-block"> 送友人入蜀</p><p class="ql-block"> 见说蚕丛路,崎岖不易行。</p><p class="ql-block"> 山从人面起,云傍马头生。</p><p class="ql-block"> 芳树笼秦栈,春流绕蜀城。</p><p class="ql-block"> 升沉应已定,不必问君平。</p><p class="ql-block"> 这是李白送给友人的临别赠言:官爵地位,荣华沉沦早有定局,何必去问占卜的人呢!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 金陵酒肆留别</p><p class="ql-block"> 风吹柳花满店香,吴姬压酒唤客尝。</p><p class="ql-block"> 金陵子弟来相送,欲行不行各尽觞。</p><p class="ql-block"> 请君试问东流水,别意与之谁短长?</p><p class="ql-block"> 李白的想象力超夸张的说。我要走了,大家都来相送,这送别的依依情意谁可比拟,怕是那东流的水都比不上吧?</p>