<p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春】文/燕蹁跹</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 岸柳垂疏,被春光、万种千般裁剪。横波曼睇,不及筑巢泥燕。风香暗叠,共纤指、绿浮红颤。知等闲、犹裹清寒,化作满城春怨。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 人言不如不见。已心头、暮暮朝朝回转。凝眉注目,尽是那年桃面。江流到此,正隔断、一怀牵恋。偏任由、相望相思,渐行渐远。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春】文/许胜带</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 霓影穿林,把桃痕、绣入玻璃屏幅。檐棱滴雨,暗拭站台珠玉。春枝乍醒,正吞吐、嫩芽微簇。方记起、微信叮咚,去年海棠谁录?</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 摩天幕墙幽独。看行人、幻作浮光棋局。穷途恸阮,王粲又登云麓。冰啤泡沫,漫消解、陆郎梅嘱。偏此刻、地铁深鸣,裂开翠轴。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">上阕“霓影穿林,把桃痕、绣入玻璃屏幅”想象奇特,将现代都市元素与自然春景结合,新颖独特。下阕从幽独的摩天幕墙,到行人如浮光棋局,再到阮籍、王粲等典故运用,内涵丰富,展现出都市人春日里的复杂心绪。部分意象,如“冰啤泡沫,漫消解、陆郎梅嘱”,虽新奇大胆,富有张力,但衔接稍欠流畅。意象跳跃过大(如“霓影穿林”至“站台珠玉”),语境有割裂感。 </span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春·无题】词/王华</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 冷雨清风,落繁花、绿水浮萍将满。轻烟薄雾,缭绕竹林帷幔。刚听杜宇,又闻燕、叫声哀啭。应是有、心结千愁,只道丽人肠断。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 遥想去年一见。别匆匆、逝水光阴终远。屠苏醉了,昏月与谁相伴?衣宽影瘦,平添几缕情和怨?思往昔、纷绪飘零,曲终席散。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">词中通过冷雨清风、繁花浮萍、轻烟薄雾等营造出清冷孤寂氛围,杜宇、燕叫声哀啭引出丽人肠断,情景交融,“衣宽影瘦”化用典故,体现思念之苦。 不足处在于语言较平实,表意直白,在遣词造句上少了些锤炼,艺术感染力稍欠火候。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春· 春思】词/于季明</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 燕剪殷勤,趁东风、巧裁申江春色。沿溪岸柳,闹雀晓莺喧集。多情细雨,染汀渚、草柔花湿。迷醉眼、难系归心。客中恍然鲈宅。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 千里滞途久隔。犹心头,点点依依初昔。萦怀系梦,旧邑李牵桃絷。霜髯雪发,却然是、近乡情怵。难辨识、人面桃花,孰虚孰实。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">“燕剪殷勤,趁东风、巧裁申江春色”开篇点题,活泼生动,描绘出春日申江的热闹。下阕由景及情,从客中思乡,到旧邑牵挂,霜髯雪发仍近乡情怵,情感真挚深沉,有岁月沉淀之感。惟个别词句稍显繁冗,语言节奏可更流畅。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春·春思】文/麦兜儿</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 剪剪柔风,拂长堤、嫩柳初萌娇样。芳郊翠软,处处燕声轻漾。繁花照眼,却难掩、满心惆怅。遥念处、云路迢迢,总惹别愁千丈。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 曾期浅斟春酿。叹如今、独对高楼痴望。归期暗数,更觉岁华虚妄。凭栏向晚,暮云合、相思难量。唯盼得、雁字归时,与君共赏。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">柔风、嫩柳、燕声、繁花勾勒出春日美景,“却难掩、满心惆怅”转折自然,引出遥念与别愁,“凭栏向晚,暮云合、相思难量”画面感与愁绪兼具,情感表达流畅。整体风格偏传统,在意象选取和情感抒发上创新稍逊。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春·塞北中春】文/久品三味</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 塞北中春,雪初融、大地微微苏醒。东君送暖,柳眼欲开犹静。梅苞待放,暗香里、蕴含情性。抬望眼、天际归鸿,几点影儿相映。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 山川渐添新景。有溪流、曲曲弯弯清冷。牛羊散落,牧犬四围圈领。炊烟又起,是谁处、酒香难等。当此际、把盏临屏,满怀逸兴。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">写出塞北中春独特景致,雪初融、柳眼欲开、梅苞待放,归鸿点点,层次分明,有动静之美,“把盏临屏,满怀逸兴”展现出豪迈旷达之情,与塞北风光契合。在情感深度挖掘上可更进一步,稍显流于表面的欣喜。“把盏临屏”现代用语突兀,与全词古意违和。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春·秋怀】 文/ 醉清欢</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 玉簟惊秋,卷帘时、满目霜梧吹乱。窗尘久覆,独坐理妆今懒。年深岁冷,又偏向、目凝山远。移小步、偷数归期,远烟几痕心篆。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 依稀去年谁伴。正纤云,两侧银钩斜绾。回文锦字,欲寄彩笺还断。风敲旧阁,一声叶、一声轻叹。浑不似、旧日西窗,翦灯夜暖。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">上阕以玉簟惊秋、霜梧吹乱等秋景渲染孤寂,“独坐理妆今懒”细腻刻画女子慵懒落寞,下阕回忆去年相伴,对比今昔,风敲旧阁、一声叶、一声轻叹,余韵悠长,秋意与愁绪交织。但是题为秋怀,与“一枝春”词牌本意春景关联。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春·寒掠江南】文/寂烈侯</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 寒掠江南,负东君、更带连番风雨。红梅泪湿,间有鹊啼莺语。空阶伫久,看凝雾、正侵烟树。怜此日、孤影何依,复看逝川寒浦。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 王孙别乡愁处,奈奔波逆旅,归期常误。离情别绪,写遍锦书难付。孤衾冷枕,料难驻,旧时鸥鹭。应未觉、午梦惊回,数声杜宇。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">画面凄清,将离人在寒春中的愁苦、孤独描绘到位,“写遍锦书难付”直抒胸臆,强化思念之无奈。用词偏凄苦,色调暗沉,读来心情沉重,感觉有些压抑。语言可更自然。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春·暮年】文/一方</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 浩渺春波,纵东风、漫抚晴川千顷。酥泥渐破,嫩草怯抽新影。含烟瘦柳,漫飞舞、更添幽景。抬望处、燕语呢哝,唤起暮年幽兴。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 遥记嫚游芳径。喜如今、倚靠闲听钟磬。凭栏意畅,岁月悄添佳境。霜丝互挽,这情思、愈陈香永。唯愿得、岁岁朝晖,绪年共咏。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 春波勾勒暮春活力,暮年之人遥记嫚游、倚靠闲听,从往昔到当下,展现出岁月静好、安适从容,情感温馨平和。结有余味。但整体较为平淡,缺乏亮点,在词句雕琢上不够精细。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">《一枝春.春趣》文/🐲少卿</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 冰蕊盈盈,倚孤山、静释疏香千缕。苍岚濯壁,漫卷半岩春暮。斜阳淡薄,渐消得、一川寒素。携挚友、骑鹤罗浮,捻弹锦筝幽趣。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 当共碧云同赴,沐东风、任惹游丝飞絮。烟烘月炼,慢煮岁华安度。妆红待绾,雪融矣、翠鬟新妩。殷记取、檐角风铃,脆声滴露。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">想象丰富,有出世之趣,用词雅致,画面唯美,“携挚友、骑鹤罗浮,捻弹锦筝幽趣”写出春日游乐之趣,潇洒自在,富有诗意。内容稍显空洞浮于表面,多为景与游乐之事描述,情感内涵欠丰。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">《一枝春·春愁》文/🐲少卿</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 漠漠寒烟,绕疏林、淡蔼萦回溪上。东君渐醒,几树杏花初放。低吟牧笛,怎堪解、旅人惆怅。千里外、心碎魂殇,独对远岑凝望。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 犹记昔时情状。笑眉舒、执手湖山游赏。如今梦断,次递泪花堪挡。尊前买醉,枉吟啸、郁愁何向?徒羡那、雨燕穿云,驭风同往。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">寒烟疏林杏花,营造出春日清冷氛围,旅人闻笛惆怅,心碎魂殇,忆昔游赏对比今梦断泪花,情感落差大,愁绪满溢,感染力强。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">感觉部分语句稍显直白,如“千里外、心碎魂殇”,诗意凝练度略欠。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春·逢春】文/风影</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 粉黛红墙,一枝花,矗立窗前如画。桃红柳绿,有笑语盈香迹。春风荡漾,笛声远,锦衣楼脊。人面近,孤影迷离,恰似故人憔色。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 流年梦莹谁泣。自从花落去,相思难测。痴心眷恋,寻遍万山阡陌。光阴不老,容颜老,奈何观日。逢此时,似幻犹真,泪流不及。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 粉黛红墙、桃红柳绿的春日盛景,有声有色,画面感强。后写流年相思,人面憔悴,情感转折自然,有故事感。词句较简单,在深度、广度上对情感挖掘不充分,略显浅尝辄止。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春]·依韵燕师/文/麈上</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">莫辨春风,怕还将、又把新愁梳剪。檐前认取,应是旧时双燕。呢喃似诉,侧耳听、曲惊弦颤。争忍得、两处凭栏,偏惹一怀幽怨。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">梦中谢娘不见。总分教、身外心中流转。千词细拾,装饰爱情封面。内容写尽,却是那、一生留恋。言说道、自古痴情,从来不远。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">依韵和作,“莫辨春风,怕还将、又把新愁梳剪”承接原作风格,燕语呢喃惹幽怨,情境交融。下阕以梦写情,“梦中谢娘不见”,用典抒情,相思留恋尽在其中。抒情委婉,有回环往复之感。斧凿痕略重,个人风格不够鲜明。受原韵束缚,似乎未能放开。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">【一枝春·惜春】文/花夕</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 雪化甘霖,日柔和、一路东风传暖。犹催四野,片片嫩芽生衍。堤边老柳,也将褪、睡昏疏懒。应尚待、燕剪青绦,借慰痴人思远。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);"> 休道峭寒已浅。惜芳菲、总恐春光过半。等闲变却,辜负杏妆花宴。难酬春瘦,倩谁唱和声声慢。君可否、携手余生,续情一段?</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">#燕师点评:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">开篇写春回大地生机,“雪化甘霖,日柔和、一路东风传暖”,堤柳、燕剪等春景描绘细腻,引出惜春之情,“休道峭寒已浅。惜芳菲、总恐春光过半”,情感细腻真实,有对时光易逝的喟叹。表意较常规,在表现手法上缺乏新意,未能跳出窠臼。整体风格偏柔美,张力稍欠。</span></p>