<p class="ql-block">试读一世祖應之公诗作</p><p class="ql-block">第一首、月夜</p><p class="ql-block">平生最好月,况此秋夜阑。</p><p class="ql-block">長風送蕩漾,浩露洗團團。</p><p class="ql-block">仰頭视虚空,光采如可餐。</p><p class="ql-block">星辰敛芒角,河漢收波瀾。</p><p class="ql-block">更無微雲翳,挂此白玉盤。</p><p class="ql-block">六合靜皎皎,萬木凉珊珊。</p><p class="ql-block">爲爾廢昏臥,裴回更漏殘。</p><p class="ql-block">更登高處望,歴歴見湖山。</p><p class="ql-block">爽氣集氷雪,清心生羽翰。</p><p class="ql-block">便欲御冷然,因之遊廣寒。</p><p class="ql-block">一臨天池水,沐浴隨飛仙。</p><p class="ql-block">【在一个秋季的深夜,诗人仰望月色,欣赏夜深人静和云河的变化。天快亮了,登高可以望见远处湖山之景。寒气中,诗人想象自己生出了翅膀,飞到月亮上面的广寒宫中,来到天池中沐浴,感觉自己犹如飞仙般快乐。全诗书写月夜的美好和诗人的心灵享受。】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二首、上巳後一日登快哉亭</p><p class="ql-block">上巳信嘉辰,流觞傳舊俗。</p><p class="ql-block">良遊悵不遂,吏局方有屬。</p><p class="ql-block">東風吹曉雨,萬竅(qiao)嗥林麓。</p><p class="ql-block">疑有泊舟人,狂歌河女曲。</p><p class="ql-block">逾朝始澄霁,物色如新沐。</p><p class="ql-block">城角趨危亭,登臨慰幽獨。</p><p class="ql-block">纷華埽(sao)不見,蝴蝶飛平綠。</p><p class="ql-block">竚((zhu)倚窮夕曛,悠哉此心目。</p><p class="ql-block">【农历三月三是所谓上巳节,这一天有流觞喝酒的习俗。可是,诗人公务在身,不能尽情享受节日,这是上巳节这一天的不满足。第二天,诗人登上城角将要毁坏的危亭——快哉亭,享受雨过天晴的美好,欣赏自然调节心境直到日落,诗人的心情终于好转了,悠哉过日子才是正确的。】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三首、客談荆渚武昌慨然有作</p><p class="ql-block">去歲出蜀初東遊,</p><p class="ql-block">峨舸大艑下荆州。</p><p class="ql-block">便風轉頭五百里,</p><p class="ql-block">吟嘯已在黄鶴樓。</p><p class="ql-block">戲拈鐵笛吹出塞,</p><p class="ql-block">水涌月落魚龍愁。</p><p class="ql-block">明朝喧傳古仙過,</p><p class="ql-block">碧玉带束黄絁(yi)裘。</p><p class="ql-block">豈知一官自桎梏,</p><p class="ql-block">簿書期會無時休。</p><p class="ql-block">豐城寶劍已化久,</p><p class="ql-block">我自吐氣冲斗牛。</p><p class="ql-block">洞庭四萬八千顷,</p><p class="ql-block">蟹舍正對蘆花洲。</p><p class="ql-block">速脱衣冠挂神武,</p><p class="ql-block">散髮爛醉垂虹秋。</p><p class="ql-block">【从题目看,诗人听到一个客人讲述他从四川,沿长江东下,经过荆州、武昌和洞庭湖的经历。客人貌似武官,虽然顺风而下,船快人欢,在享受的同时,也不忘记公务在身。诗人感而慨之。】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四首、道中寒食</p><p class="ql-block">斗粟淹吾駕,浮雲笑此生。</p><p class="ql-block">有詩酬歲月,無夢到功名。</p><p class="ql-block">客裏逢歸雁,愁邊有亂鶯。</p><p class="ql-block">楊花不解事,更作倚風輕。</p><p class="ql-block">【寒食就是清明节。诗人此时忙于公务,谓自己是为五斗米而折腰。自己饱读诗书,追求功名,其中的内心酸楚,岂是那些飞禽花树所能理解的。】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五首、舟行遣興</p><p class="ql-block">會稽尙隔三千里,</p><p class="ql-block">臨賀初盤一百灘。</p><p class="ql-block">殊俗問津言語異,</p><p class="ql-block">長年爲客路岐難。</p><p class="ql-block">背人山嶺重重去,</p><p class="ql-block">照鹢(yi)梅花樹樹殘。</p><p class="ql-block">酌酒柂(duo)樓今日意,</p><p class="ql-block">題詩船壁後來看。</p><p class="ql-block">【诗人为生活长年奔波在路上。家乡距离都城有三千里之遥,舟行徒步何其辛苦,身在异乡多有艰难。诗人在船上喝着酒,又写了诗,诗人把诗题写在船壁上,看看来年再乘船的时候,是否可以看到。】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六首、春懷示鄰里</p><p class="ql-block">断墻着雨蝸成字,</p><p class="ql-block">老屋無僧燕作家。</p><p class="ql-block">剩欲出門追语笑,</p><p class="ql-block">却嫌歸髩(bin)着塵沙。</p><p class="ql-block">風翻蛛網開三面,</p><p class="ql-block">雷動蜂窠两衙。</p><p class="ql-block">屢失南鄰春事約,</p><p class="ql-block">只今容有未開花。</p><p class="ql-block">【我在查找资料的过程中,偶然发现这首诗是北宋著名诗人陈师道(1053—1102)的作品,我相信资料是正确的,将陈师道的诗说成是詹慥之作是错误的。尽管如此,我还是罗列此诗,以备后世修正】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七首、南浦</p><p class="ql-block">南浦隨花去,廻舟路巳迷。</p><p class="ql-block">暗香無覓處,日落板橋西。</p><p class="ql-block">【又是乘船离开南浦家乡,走了一天了,也不知道到了哪里了,闻到了阵阵花香,可是不知道香自何处呢】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第八首、早行</p><p class="ql-block">村鷄已報晨,晓月漸無色。</p><p class="ql-block">行人馬上去,殘燈照空驛。</p><p class="ql-block">【又是在旅途中,天色还早,鸡鸣正在,月色因为天快亮了,快看不到了。旅客都骑马离开了,驿站中只有孤灯伴随着诗人。】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第九首、遣懷</p><p class="ql-block">九年無夢得還家,</p><p class="ql-block">獨立青峰野水涯。</p><p class="ql-block">天地寂寥山雨歇,</p><p class="ql-block">幾生修得到梅花。</p><p class="ql-block">【诗人外出闯天下,九年了,一事无成空手回家。家乡是偏僻的,这次回到家乡,诗人难得停留了好长时间,竟然在梅花开放的时候,诗人还没有出门去呢】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第十首、寄胡籍溪</p><p class="ql-block">雨過溪頭鳥篆沙,</p><p class="ql-block">溪山深處野人家。</p><p class="ql-block">門前桃李都飛盡,</p><p class="ql-block">又見春光到楝花。</p><p class="ql-block">【胡绩溪是詹慥的学生,此诗大约是诗人告诉胡绩溪自己在家里的生活状况】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第十一首、渡湘江弔撇子陵</p><p class="ql-block">光武親征血戰回,</p><p class="ql-block">舉朝誰識渭川才。</p><p class="ql-block">熊羆果有周王卜,</p><p class="ql-block">未必先生戀釣臺。</p><p class="ql-block">【严子陵是著名隐士,严子陵钓台就在桐庐境内的富春江岸边,如今是一处旅游胜地。诗题曰“渡湘江”应该是错误的,钓台在富春江而非湘江也。查百度詹慥诗,这首诗的题目则是 “桐江吊严子陵” 这是对的。严子陵昔与光武从游,但是严子陵没有追随光武征战,也是没有料到光武会获得成功,否则,严子陵应该不会安于做个钓客吧——这是詹慥诗议论严子陵的话,晚辈我是认同的。】</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 一世祖詹慥未弱冠即中了乡举第一名,他是一位学有成就的儒者,学术上他著有文集二十卷,释经八卷,可惜无一流传。詹慥仕途寂寞,一生只是在晚年出任赣州信丰县尉。从各种资料综合来推测,晚辈估计一世祖是以塾师为业,而且很可能在多地任教,最后流寓京师杭州。所以,他长年奔波在外。他的诗也写出了奔波的点滴情事。1195年84岁的詹慥死于杭州,足见詹慥一直到死,都没有回浦城颐养天年。詹慥流寓杭州,跟他的儿子 詹体仁 和长孙 詹端愿 在杭州为官有直接关系,詹端愿和詹体仁,都是长期生活在浙北湖州的,詹端愿甚至被称为 “霅川先生” 所以,詹慥虽然离开浦城,但是在浙北,他并不寂寞。</p><p class="ql-block"> 詹体仁贵为进士又是部级干部,其生平事迹,晚辈尚且知之不多。詹慥只是一介书生,其生平事迹,晚辈知之当然更少,于是乎我只能如此这般猜猜猜了。</p><p class="ql-block"> 对于詹慥的诗作,晚辈读之,确实一知半解。我不敢保证,我所作的注释是百分百正确的。尽管如此,晚辈还是斗胆做了诠释。我与詹慥相隔850年,作为他的第三十世裔孙,能如此研读他的诗作,始祖詹慥應之公泉下有知,自当欣赏肯定加赞许吧。</p><p class="ql-block"> 谨以此文,再度缅怀我的一世祖。</p><p class="ql-block"> 浦城詹氏三十世裔孙</p><p class="ql-block"> 詹心发 录撰</p><p class="ql-block"> 2025年2月20日</p><p class="ql-block"> 于浙北乌镇</p>