七律四首 附道德经第八十章原文及现代汉语译文

陶俊石

<p class="ql-block">《道德经》第八十章原文及译文如下:</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">小国寡民。使有什伯人之器而不用;使民重死而不远徙;虽有舟舆,无所乘之;虽有甲兵,无所陈之。使民复结绳而用之。甘其食,美其服,安其居,乐其俗,邻国相望,鸡犬之声相闻,民至老死不相往来。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">译文</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">国土狭小人民稀少。即使有十倍百倍人工的器械却并不使用;使人民重视死亡而不向远方迁移。虽然有船只车辆,却没有必要去乘坐;虽然有铠甲武器,却没有机会去陈列。使人民回复到结绳记事的状况。人民有甜美的饮食,美观的衣服,安适的居所,欢乐的习俗。邻国之间可以互相看得见,鸡鸣狗吠的声音可以互相听得着,人民从生到死,互相不往来。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">以下是根据《道德经》第八十章的含义创作的四首七律:</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">其一</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">小国寡民意韵长,什伯之器弃一旁。</p><p class="ql-block">重死安身不远徙,弃舟舍甲自安康。</p><p class="ql-block">结绳记事古风在,甘食美服喜气洋。</p><p class="ql-block">鸡犬相闻邻国望,老死无交乐土香。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">其二</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">寡民小国梦桃源,不用奇器复古辕。</p><p class="ql-block">民重死生轻远涉,舟车闲置甲兵闲。</p><p class="ql-block">结绳表意淳风厚,美食怡情陋巷宽。</p><p class="ql-block">邻国闻声相守望,终生不往亦安然。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">其三</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">老子心中理想邦,小国寡民岁月长。</p><p class="ql-block">器械繁多皆弃用,人民质朴重安康。</p><p class="ql-block">舟舆虽有无需乘,甲兵空陈未可扬。</p><p class="ql-block">结绳传承千古事,乐其风俗韵悠扬。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">其四</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">小国寡民似幻乡,无为而治意彷徨。</p><p class="ql-block">什伯器废民风朴,重死情浓世路祥。</p><p class="ql-block">舟舆闲置田园静,甲兵深藏岁月香。</p><p class="ql-block">结绳之治人心古,老死不相往来忙。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p>