<p class="ql-block">《道德经》第七十九章原文及译文如下:</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">原文</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">和大怨,必有余怨;报怨以德,安可以为善?是以圣人执左契,而不责于人。有德司契,无德司彻。天道无亲,常与善人。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">译文</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">调和深重的怨恨,必然还会残留余怨;用德来报答怨恨,这怎能算是妥善的办法呢?因此,有道的圣人保存借据的存根,但并不向人索取偿还。有德的人就像持有借据的人那样宽容,无德的人就像掌管税收的人那样苛刻刁诈。自然的规律对任何人都没有偏爱,永远伴随有德行的善人。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">以下是根据《道德经》第七十九章的含义创作的四首七律:</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">其一</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">和怨难消余怨留,以德报怨岂良谋。</p><p class="ql-block">圣人执契心宽绰,无德司彻意刻求。</p><p class="ql-block">天道无私均雨露,善人有善享春秋。</p><p class="ql-block">劝君莫作亏心事,福泽绵延岁月悠。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">其二</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">大怨虽和怨未休,德之报怨惹新愁。</p><p class="ql-block">圣人左契不追债,有德宽仁可解仇。</p><p class="ql-block">无德苛征民困苦,天道公正意难收。</p><p class="ql-block">常随善者施恩义,世路清平乐九州。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">其三</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">调和怨怼有余痕,报德安能尽善存。</p><p class="ql-block">圣执左契容万物,德化苍生润千村。</p><p class="ql-block">无德司彻苍生苦,天道无亲善者尊。</p><p class="ql-block">愿化和风消宿怨,人间处处是春温。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">其四</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block">和怨之余怨尚存,报怨以德怎堪论。</p><p class="ql-block">圣人守契轻财利,无德贪苛乱本根。</p><p class="ql-block">天道昭昭分善恶,善人默默守乾坤。</p><p class="ql-block">修身立德行高远,福佑安康惠子孙。</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p>