春雨的美篇

春雨

<p class="ql-block"><b style="font-size:15px;">木匠</b></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">李淑君</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">他洗脸时,也就用水抹两把</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">他穿上新衣服时,也不在意上面的折痕</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">然而,他拿起一块木板</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">反复打量,一会儿点头,一会儿摇头</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">最后,拿起了刨子</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">就如熟练的舵手架着小船在海上自由地航行</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">人们认为他在水平如镜的木板上故弄玄虚</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">那些刮下的薄的透明的刨花</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">不过是皇帝的新衣</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"><span class="ql-cursor"></span>他举起刨花,对着太阳看</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">笑眯眯地说:脱掉胎衣,木板才有了呼吸</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">所以,接下来的程序中</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">他便格外细致,如雕琢一个灵魂</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">让它受切肤之痛</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">家具愈精致,他愈衰老</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">他的精气,渐渐被孩子们吸走了</span></p> <p class="ql-block">李淑君,爱好读书,喜欢诗歌创作,有作品在国家级杂志发表</p>