自遣四则 <p class="ql-block">(一)六一感怀</p><p class="ql-block">不计饥肠涩与酸,童心曾把系筝竿。</p><p class="ql-block">衣无遮体何须忌,桌有分羹自可安。</p><p class="ql-block">掏鸟偷攀蝉噪急,浴溪笑赶浪飞欢。</p><p class="ql-block">匆匆两鬓霜华染,雪爪泥痕岂忍看。</p> <p class="ql-block">(二)自感</p><p class="ql-block">元知尘世本无常,何必斤斤尽善详。</p><p class="ql-block">拙陋焉求荣与贵,凡卑怎计短和长。</p><p class="ql-block">人追候雁飞天览,我羡瞋蛙坐井量。</p><p class="ql-block">雨雪阴晴平素景,劳生百味用心尝。</p> <p class="ql-block">(三)自遣</p><p class="ql-block">人生过隙欲求何,三尺粗衾一碗禾。</p><p class="ql-block">举步铿铿追荏苒,回头囧囧总蹉跎。</p><p class="ql-block">青山有景由他赏,重轭无端兀自驮。</p><p class="ql-block">莫怨尘途多蹇舛,黄连树下亦堪歌。</p> <p class="ql-block">(四)自题</p><p class="ql-block">徒惊碌碌几多春,率性痴为认本真。</p><p class="ql-block">入世无知深既浅,逢人不问俗焉贫。</p><p class="ql-block">鄙求锦馔攀高木,宁可粗衣傍野筠。</p><p class="ql-block">浊酒遗杯堪足慰,清风明月好交邻。</p>