东风第一枝,词两首

日出东方(隋有春)

<p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">此词以此调为正体,双调一百字,前段九句四仄韵,后段八句五仄韵——史达祖体</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">东风第一枝·踏春(词林正韵四部)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">隋有春</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">冰雪消融,柳枝含翠,但辞市井闲步。菜畦羊角青葱,冬麦株心白露。莺啼耳畔,野兔现,鞋边穿去。雉羽动、草底惊飞,又向远林私语。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">春易觅、迎春花驻。香怎留、任凭风驭。稍头柳色犹新,陌上黄莺寻侣。歌喉婉转,唱不尽、情歌无数。惜日落、袅袅炊烟,写意两家三户。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">东风第一枝·春岚(词林正韵七部)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">隋有春</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">螺黛新妆,楚腰闲袅,轻绡一丈青浅。碎云欲接玄穹,凝霭渐迷碧涧。危峰流玉,空濛处、带浮寒砚。伴露眠、出岫无心,清梦染尘难浣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">衔晓月、怗然澹远。悬霁日、悠然消散。或浓或淡随宜,且盛且衰过眼。翠微遮断,却付了、山光舒卷。自往来、岭际溪边,年年白衣相见。</span></p>