<p class="ql-block" style="text-align:center;"><b style="font-size:22px; color:rgb(237, 35, 8);">读《老子思想的现代意义》</b></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 跟着风雅诵读经典,不知不觉就沉浸在经典阅读中了,百遍诵读岂可完结,终生随身不亦快哉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 曾经不过吟诵一句“道可道,非常道。名可名,非常名”而已,如今亦可数句不止。吟诵于此,曾经杂念丛生,如今心无旁骛。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 听风雅读李连胤老师讲《道德经心解》时,尚不能将金句联结当下的自己,再听风雅读傅佩荣老师讲《老子思想的现代意义》时,我已融进其中,每日听读后,参读陈鼓应先生的《老子注释及评介》(中华书局版)和南怀瑾大师的《老子他说》,加以融会贯通,虽在理解的过程中思域窄自己心,忽而有些偏颇之处,但自得其乐。从私心杂念丛生的自己到慢慢知止有定的自己,再到日省悟思的自己,再到起而实践的自己,致虚极守静笃,勤而行之,不能成其大,却能为其细,时时专气致柔,慢烹自己那份令人感动的生命小鲜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 曾经以为天地不仁,如今已知天道无亲,常与善人。曾经以为《老子》微妙玄通,深不可识,如今以为大道其如在目前。曾经恍恍惚惚、愚愚钝钝,而今耳目一新,大开眼界,生活也变得简单从容了。归根曰静,深根固柢,何其自性,本自具足。讷于言的自己曾经刚性言辞,如今深知柔弱胜刚强,语出亦能诚意化解,持守三宝行不言之教。曾经以为《老子》是远离生活的至上哲思,如今大道至简已深入每个细节。无论是自处还是与他处,虚其心,实其腹,上善若水,居善地,心善渊,与善仁,言善信,政善治,事善能,动善时。曲则全,枉则直,洼则盈,敝则新,少则得,多则惑。明道若昧,进道若退。去甚,去奢,去泰。智慧的无所不在,不拘一格,浑然一体。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 回味老子五千言,“字字珠玑、句句格言、段段警世、页页动心、处处奇葩、自由驰骋、文如神龙巨鲸,这是汉字的真正经典,是汉字古文的天才名篇。他帮助我们智慧、从容、镇定、抗逆、深刻、宽广、耐心、宏远、自信、有大气量、有静气与定力。”(王蒙语)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 推开生活这扇“玄之又玄”的众妙之门,非术之诱导,实其道之亲证。王蒙说,读书的最乐在于从中发现了生活,发现了生命的体验;生活的最乐在于从中发现了类书本,发现了迄今书本上尚无的或语焉不详乃至语焉有误的新道理、新说法、新见识。再借引王蒙读《老子》快乐之诗表己读《老子》之愉悦与满足。诗曰:</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">老来读《老子》,其乐正无涯。无为无挂碍,有趣有生发。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">歪打或正中,深思自开花。作证心先正,纵横非卖瓜。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">古今有大道,中外皆明察。妙门需妙悟,玄德要玄遐。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">远在九天上,近在你我他。行道常喜悦,持德利万家。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">知止乃厚朴,通畅便绝佳。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 回想曾经应同学推荐购得一本陈鼓应先生的《老子注释及评介》,自读之,苦不解义,其为催眠之物,偶有领会处,又不可言喻,于是搁置一旁。去年遇见风雅“本自具足儒释道专修群”,没有一丝犹豫,果断进群。初,在孔子《论语》的浸润中乐而时习之,于是在不知不觉中就一以贯之,以经解经,学而实践,持而恒之。“大学之道,在明明德。”一遍,十遍,百遍,戒定慧,明心见性,见素抱朴,少私寡欲,却欲想见其精神命脉。于是,我背着《老子》行走在太白山巅,攀登黄山之莲花峰峦,穿过了独库北段,畅游于伊犁河谷的花海,饱尝了喀纳斯的生命之蓝,百遍诵读截止在乌鲁木齐绚烂色彩的晚霞前。诵读不止,起而实践。“你变了!”这是我收到的最美的点赞。偶尔有些漂浮,偶尔也能执其中而复盘,偶尔亦不庄重地把玩。自知沧海一粟莫若蜉蝣,于是,适于己方是佳乐,莫言化他,仅自化亦足。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> “盖儒书如培荣卫之药,其性中和,可以常饵;《老子》如清解烦热之剂,其性偏胜,当其对证。”(顺治《御注道德经》)</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 《老子》于我对症,亦对证。柔弱处上,关键即可开。挫其锐,解其纷,和其光,同其尘,致中和,天地位焉,至诚如神!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">回首深度浸泡学悟,将偶感复录于后。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">听风雅读《傅佩荣讲道德经—老子思想的现代意义》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第十九章</p><p class="ql-block">从减少欲望开始</p><p class="ql-block">绝圣弃智,民利百倍,绝仁弃义,民复孝慈,绝巧弃利,盗贼无有。此三者以为文不足,故令有所属,见素抱朴,少私寡欲。绝学无忧。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">本自天成却造作,满口仁义机巧多。</p><p class="ql-block">文以巧饰思善恶,标榜卖弄成绝活。</p><p class="ql-block">正反思辨识困惑,内质深藏不雕琢。</p><p class="ql-block">大公即私唯其欲,以道驭术致中和。</p><p class="ql-block">乱世背景有思索,圣人难将尘俗脱。</p><p class="ql-block">经纬天地少亦多,道术兼修眼开阔。</p><p class="ql-block">摄受智识非过错,辨证对待不失落。</p><p class="ql-block">当下长远问题多,掌握要道自在活。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十章</p><p class="ql-block">圣人是大众眼中的笨人</p><p class="ql-block">唯之与阿,相去几何?善之与恶,相去何若?人之所畏,不可不畏。荒兮,其未央哉!众人熙熙,如享太牢,如春登台。我独泊兮,其未兆,如婴儿之未孩。傫傫兮,若无所归!众人皆有余,而我独若遗。我愚人之心也哉!沌沌兮!俗人昭昭,我独昏昏。俗人察察,我独闷闷。澹兮其若海,飂兮若无止。众人皆有以,而我独顽似鄙。我独异于人,而贵食母。</p><p class="ql-block">学悟(正确的生命价值取向)</p><p class="ql-block">熙熙攘攘飨盛宴,隐忧暗藏若利剑。</p><p class="ql-block">光彩照人精打算,无可奈何方寸乱。</p><p class="ql-block">真伪美恶相对观,和光同尘有底线。</p><p class="ql-block">反求诸己无微澜,内心澄澈似冥顽。</p><p class="ql-block">金石天籁贵自然,大智若愚自非凡。</p><p class="ql-block">遗世独立非我愿,淡泊旷达醒世间。</p><p class="ql-block">立春登台观无限,沉潜自化漫无边。</p><p class="ql-block">贵食母,万物之母,道法自然。</p><p class="ql-block">不为外物所转!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十一章</p><p class="ql-block">孔德之容,惟道是从。道之为物,惟恍惟惚。惚兮恍兮,其中有象。恍兮惚兮,其中有物。窈兮冥兮,其中有精。其精甚真,其中有信。自今及古,其名不去,以阅众甫。吾何以知众甫之状哉?以此。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">何以有德?遵道而得。</p><p class="ql-block">何以守道?观德之效。</p><p class="ql-block">倏忽心光,莫可名状。</p><p class="ql-block">心物一元,况味虚诞。</p><p class="ql-block">锲而不舍,信解受持。</p><p class="ql-block">万物本始,道心归一。</p><p class="ql-block">德不离道,志得意满。</p><p class="ql-block">我思我在,淡泊如海。</p><p class="ql-block">我在我活,我活我在。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十二章</p><p class="ql-block">曲则全,枉则直。洼则盈,弊则新。少则得,多则惑,是以圣人抱一为天下式。不自见,故明。不自是,故彰。不自伐,故有功。不自矜,故能长。夫唯不争,固天下莫能与之争。古之所谓曲则全则者,岂虚言哉!诚全而归之。</p><p class="ql-block">曲线万物而不遗,人生宇宙效天地。</p><p class="ql-block">八面玲珑善婉词,妙用矫枉申正义。</p><p class="ql-block">甘居下流空杯底,敝帚自珍守拙气。</p><p class="ql-block">天降馅饼难化食,贫而好乐志不移。</p><p class="ql-block">直道而行诚信实,与世无争全身立。</p><p class="ql-block">人外有人不唯己,兼收并蓄合大力。</p><p class="ql-block">守正创新文与质,放下执著道归一。</p><p class="ql-block">透视万物正反面,反观于己,直行直往,缺巧用曲辞之能,较真甚过,固执己见,乏善听他见之心。表里不争,内质纠纷。喜书,然不过充其饰而已。然则常自炫,常自盈,久不易之陋习。读书明,处世愚,虚言虚行,迷惑多生!人到中年,曲难全。放下执念,学而时习之,暂得于己,快然自足!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十三章</p><p class="ql-block">希言自然。故飘风不终朝,骤雨不终日。孰为此者?天地,天地尚不能久,而况于人乎?故从事于道者,同于道;德者,同于德;失者,同于失。同于德者,道亦德之;同于失者,道亦失之。信不足焉,有不信焉。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">希言贵言行不言,自然无常必有邻。</p><p class="ql-block">同声相应同气求,起而行道德自信。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十四章</p><p class="ql-block">企者不立,跨者不行,自见者不明,自是者不彰。自伐者无功,自矜者不长。其在道也,曰余食赘行。物或恶之,故有道者不处也。</p><p class="ql-block">重申四自曲成事,子绝四毋圆明体。</p><p class="ql-block">好高骛远赘形累,初心本然弃余食。</p><p class="ql-block">臆断武断专独断,固执己见自设限。</p><p class="ql-block">自知之明一念转,人生微澜亦觉安。</p><p class="ql-block">脚踏实地溯根源,厚德载物素常践。</p><p class="ql-block">启明修炼曲则全,俯仰自得天地间。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">今日除夕,家人团聚!</p><p class="ql-block">诵读放假!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十五章</p><p class="ql-block">有物混成,先天地生,寂兮寥兮,独立而不改,周行而不殆,可以为天地母。吾不知其名,字之曰道,强为之名曰大。大曰逝,逝曰远,远曰反。故道大,天大,地大,人亦大。域中有四大,而人居其一焉。人法地,地法天,天法道,道法自然。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">圆满自足和谐体,静而无声先天地。</p><p class="ql-block">动而无形恒独立,加持万物周行之。</p><p class="ql-block">无边无际无限制,体用合一归复始。</p><p class="ql-block">厚德载物道归依,自强不息人独立。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十五,下</p><p class="ql-block">道法自然</p><p class="ql-block">天地悠悠非主观,万物有灵道自然。</p><p class="ql-block">无穷可能皆可越,内存生命亦璀璨。</p><p class="ql-block">循序渐进恒持守,任重道远反本源。</p><p class="ql-block">生生不息性开显,至诚尽性天地参。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十六章</p><p class="ql-block">重为轻根,静为躁君,是以君子终日行不离辎重。虽有荣观,燕处超然。奈何以万乘之主,而以身轻天下?轻则失本,躁则失君。</p><p class="ql-block">厚重沉潜稳重心,超然物外立深根。</p><p class="ql-block">志存天下明权衡,负重致远济世人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十七章</p><p class="ql-block">善行无辙迹。善言无瑕谪。善数不用筹策。善闭无关楗而不可开。善结无绳约而不可解。是以圣人常善救人,故无弃人。常善救物,故无弃物,是谓袭明。故善人者,不善人之师。不善人者,善人之资。不贵其师,不爱其资,虽智大迷,是谓要妙。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">承袭启明至真善,无为不言顺自然。</p><p class="ql-block">人尽其才善其善,物尽其用度其难。</p><p class="ql-block">善恶平衡断动念,智迷行处劝自勉。</p><p class="ql-block">度己度人把关键,慎终如始自在观。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第二十八章</p><p class="ql-block">知其雄,守其雌,为天下谿。为天下谿,常德不离,复归于婴儿。</p><p class="ql-block">知其白,〔守其黑,为天下式。为天下式,常德不忒,复归于无极。知其荣,〕守其辱,为天下谷。为天下谷,常德乃足,复归于朴。</p><p class="ql-block">朴散则为器,圣人用之,则为官长,故大制不割。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">持静守柔含藏朴,谦下涵容朴归复。</p><p class="ql-block">知行合一行道路,无为而治利万物。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">二十九章</p><p class="ql-block">将欲取天下而为之,吾见其不得已。天下神器,不可为也,不可执也。为者败之,执者失之。</p><p class="ql-block">故物或行或随;或嘘或吹;或强或羸;或培或堕。</p><p class="ql-block">是以圣人去甚,去奢,去泰。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">器用载道去为执,因势利导简易施。</p><p class="ql-block">削足适履非目的,物各有性适可止。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十章</p><p class="ql-block">以道佐人主者,不以兵强天下。其事好远。师之所处,荆棘生焉。大军之后,必有凶年。善有果而已,不以取强。果而勿矜,果而勿伐,果而勿骄。果而不得已,果而勿强。物壮则老,是谓不道,不道早已。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">仁心良策弱胜强,兵强国防济危亡。</p><p class="ql-block">不战而胜佐以道,适可而止安友邦。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十一章</p><p class="ql-block">夫兵者,不祥之器,物或恶之,故有道者不处。</p><p class="ql-block">君子居则贵左,用兵则贵右。兵者不祥之器,非君子之器,不得已而用之,恬淡为上。胜而不美,而美之者,是乐杀人。夫乐杀人者,则不可得志于天下矣。</p><p class="ql-block">吉事尚左,凶事尚右。偏将军居左,上将军居右。言以丧礼处之。杀人之众,以悲哀泣之,战胜以丧礼处之。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">止戈为武护正义,恬淡为上乐安居。</p><p class="ql-block">兵不血刃取其胜,休养生息厚赏恤。</p><p class="ql-block">左右阴阳道,生死复观照。</p><p class="ql-block">偏正尊其礼,后盾自然妙。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十二章</p><p class="ql-block">道常无名,朴虽小,天下莫能臣。侯王若能守之,万物将自宾。天地相合,以降甘露,民莫之令而自均。始制有名,名亦既有,夫亦将知止。知止可以不殆。譬道之在天下,犹川谷之于江海。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">大处着眼臣道大,小处着手宾其微。</p><p class="ql-block">朴实无华名符实,适可而止本分归。</p><p class="ql-block">谦下涵容,公平公正</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十三章</p><p class="ql-block">知人者智,自知者明。胜人者有力,自胜者强。知足者富,强行者有志。不失其所者久,死而不亡者寿。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">知人善任何其智,守持本分启明难。</p><p class="ql-block">失言失形破机巧,如鱼得水不得全。</p><p class="ql-block">以道观之知节欲,用心成事勤而勉。</p><p class="ql-block">反求诸己言收敛,矢志力行延天年。</p><p class="ql-block">自知自胜有机择,知足常乐尚达观。</p><p class="ql-block">You only live once!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十四章</p><p class="ql-block">大道泛兮,其可左右。万物恃之以生而不辞,功成而不有。衣养万物而不为主,常无欲,可名于小。万物归焉而不为主,可名为大。以其终不自为大,故能成其大。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">至大无外无不在,至小无内无不包。</p><p class="ql-block">悟道归根去其欲,不辞不有不为主。</p><p class="ql-block">误识误读反道用,以经解经正道路。</p><p class="ql-block">何以中国何以大,和合共生益互补。</p><p class="ql-block">生死皆自道,大小皆是存。</p><p class="ql-block">无欲则是刚,朴拙方见真。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十五章</p><p class="ql-block">执大象,天下往。往而不害,安平太。乐与饵,过客止。道之出口,淡乎其无味,视之不足见,听之不足闻,用之不足既。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">观天道,执天行。知进退,了真如。</p><p class="ql-block">过客今夕是何夕,格物穷理慎知止。</p><p class="ql-block">知诱物化亡其正,知止有定生不息。</p><p class="ql-block">止闻,止视,止语</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十六章</p><p class="ql-block">将欲歙之,必固张之。将欲弱之,必固强之。将欲废之,必固兴之。将欲取之,必固与之。是谓微明。柔弱胜刚强。鱼不可脱于渊,国之利器不可以示人。</p><p class="ql-block">读到本章刚性十足,心甚恐惧。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">悠然自处何心机,通透了悟依天理。</p><p class="ql-block">居安思危通因明,避难功夫难企及。</p><p class="ql-block">时空积蓄知忍让,以退为进亦刚势。</p><p class="ql-block">见微知著通命脉,和合柔善天下治。</p><p class="ql-block">一块贫瘠的土地</p><p class="ql-block">精耕细耘饱肥施</p><p class="ql-block">一粒种子</p><p class="ql-block">轻播松盖耐心侍</p><p class="ql-block">汗浇水灌把其适</p><p class="ql-block">茁壮成长合其时</p><p class="ql-block">春播秋实</p><p class="ql-block">一粒两粒,无数粒</p><p class="ql-block">和合之心</p><p class="ql-block">柔善之心</p><p class="ql-block">花开无声</p><p class="ql-block">花落无声</p><p class="ql-block">柔弱胜刚强</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十七章</p><p class="ql-block">道常无为而无不为。侯王若能守之,万物将自化。化而欲作,吾将镇之以无名之朴。无名之朴,夫亦将不欲。不欲以静,天下将自定。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">守持虚实道,化育朴柔心。</p><p class="ql-block">无心拈花笑,宁静便自定。</p><p class="ql-block">喜欢的几个字:守,化,镇,朴,静,定</p><p class="ql-block">一切由己。</p> <p class="ql-block">第三十八章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">上德不德,是以有德。下德不失德,是以无德。上德无为而无以为,上仁为之而无以为,上义为之而有以为,上礼为之而莫之应,则攘臂而扔之。故失道而后德,失德而后仁,失仁而后义,失义而后礼。夫礼者,忠信之薄而乱之首。前识者,道之华而愚之始。是以大丈夫处其厚,不居其薄,处其实,不居其华。故去彼取此。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">立身淳厚诚崇本,存心笃实坚信念。</p><p class="ql-block">愚乱只因浮华炫,厚实不失稳向前。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第三十九章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">昔之得一者:天得一以清;地得一以宁;神得一以灵;谷得一以盈;万物得一以生;侯王得一以为天下正。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其致之也,谓:天无以清,将恐裂;地无以宁,将恐废;神无以灵,将恐歇;谷无以盈,将恐竭;万物无以生,将恐灭;侯王无以正,将恐蹶。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">故贵以贱为本,高以下为基。是以侯王自称孤、寡、不谷。此非以贱为本邪?非乎?故至誉无誉。是故不欲琭琭如玉,珞珞如石。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">此消彼长均衡态,否极泰来虚谷怀。</p><p class="ql-block">辩证整合坚基石,允执厥中道法开。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">反者道之动,弱者道之用。</p><p class="ql-block">天下万物生于有,有生于无。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">动静有常刚柔断,相反相成道自然。</p><p class="ql-block">生生不息无生有,周流变易复其源。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">视觉误差,认知误差</p><p class="ql-block">换位思考很重要。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十一章《从十二个角度谈修道》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">上士闻道,勤而行之。中士闻道,若存若亡。下士闻道,大笑之。不笑不足以为道。故建言有之,明道若昧。进道若退。夷道若颣。上德若谷,大白若辱,广德若不足,建德若偷,质真若渝。大方无隅。大器晚成。大音希声。大象无形。道隐无名。夫唯道,善始且善成。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天地本虚空,棱角却分明。</p><p class="ql-block">本已识道法,行藏不得成。</p><p class="ql-block">坠堕渊潭底,徒求声名形。</p><p class="ql-block">顿悟归根源,躬身反自省。</p><p class="ql-block">暗昧思光明,退步即前行。</p><p class="ql-block">坎坷见均平,低谷燃新生。</p><p class="ql-block">忍辱负重远,包容接纳近。</p><p class="ql-block">变通洞见真,懈怠寻思明。</p><p class="ql-block">待大器晚成,终反道本性。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">勤而行之,见性自在</p><p class="ql-block">润物无声,清风徐来</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十二章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">道生一,一生二,二生三,三生万物。万物负阴而抱阳,冲气以为和。人之所恶,唯孤,寡,不谷,而王公以为称。故物或损之而益,或益之而损。人之所教,我亦教之。强梁者不得其死,吾将以为教父。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">阴阳调和道归一,无须外求自求之。</p><p class="ql-block">阴极至阳阳至阴,效法互补损则益。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">好恶,损益,强弱,善恶</p><p class="ql-block">凡事辨证调和。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十三章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天下之至柔,驰骋天下之至坚。无有入于无间,吾是以知无为之有益。不言之教,无为之益,天下希及之。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">拈花一笑正法藏,青牛西去道驰骋。</p><p class="ql-block">天地不言四时行,顿悟无为待时证。</p><p class="ql-block">日积月累柔至善,施教莫急恒自勉。</p><p class="ql-block">老君无言尚难及,心领神会顺自然。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十四章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">名与身孰亲?身与货孰多?得与亡孰病?甚爱必大费。厚藏必多亡。故知足不辱,知止不殆,可以长久。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">一身康健亦足够,何求声名与得失?</p><p class="ql-block">底线权衡善把持,本末抉择常知止。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十五章</p><p class="ql-block">大成若缺,其用不弊。大盈若冲,其用不穷。大直若屈,大巧若拙,大辩若讷。躁胜寒,静胜热。清静为天下正。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">似是而非守其正,平淡无为归其途。</p><p class="ql-block">宁巧勿拙知达权,圆满无缺静围炉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十六章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天下有道,却走马以粪。天下无道,戎马生于郊。罪莫厚于甚欲,咎莫憯于欲得,祸莫大于不知足。故知足之足,常足矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">日日是好日,知足得平安。</p><p class="ql-block">全力赴正道,趋吉过失散。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十七章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">不出户,知天下。不窥牖,见天道。其出弥远,其知弥少。是以圣人不行而知,不见而明,弗为而成。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">心门敞开天窗明,明察善听觉知行。</p><p class="ql-block">走马观花妄念生,回归本心观自省。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十八章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">为学日益,为道日损。损之又损,以至于无为。无为而无不为。取天下常以无事,及其有事,不足以取天下。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">静观玄览广博识,返璞归真损欲私。</p><p class="ql-block">偏执妄见生扰攘,提起放下守笃实。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第四十九章</p><p class="ql-block">圣人常无心,以百姓心为心。善者,吾善之;不善者,吾亦善之,德善。信者,吾信之;不信者,吾亦信之,德信。圣人在天下,歙歙焉,为天下浑其心,百姓皆注其耳目焉,圣人皆孩之。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">无我无相无二别,善待亲信浑其心。</p><p class="ql-block">他心为心容常心,贵以食母待归真。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">当下我们被自己强迫内卷,对待孩子的教育好高骛远,不以孩子心为心,不接纳不完美的自己与孩子,所以,总是区别对待,善当作非善,于是无可谓信与不信,信任圈的建构难以稳固,一念之间,就情绪化的焦虑,甚至排斥,不能正确面对。当下善待,善信,以认知的常心勇敢接纳拥抱一切的不完美。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">出生入死。生之徒,十有三;死之徒,十有三;人之生,动之于死地,亦十有三。夫何故?以其生生之厚。</p><p class="ql-block">盖闻善摄生者,陆行不遇兕虎,入军不被甲兵;兕无所投其角,虎无所用其爪,兵无所容其刃。夫何故?以其无死地。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">向死而生善摄生,游刃有余了悟真。</p><p class="ql-block">恰到好处无欲求,自然规避乐融融。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十一章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">道生之,德畜之,物形之,器成之。是以万物莫不尊道而贵德。道之尊,德之贵,夫莫之爵而常自然。故道生之,德畜之。长之育之,亭之毒之,养之覆之。生而不有,为而不恃,长而不宰。是谓玄德。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">禀性有别形器异,长养滋育道加持。</p><p class="ql-block">修正偏差德充实,尊道贵德器成之。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十二章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天下有始,以为天下母。既得其母,以知其子;既知其子,复守其母,没身不殆。塞其兑,闭其门,终身不勤;开其兑,济其事,终身不救。见小曰明,守柔曰强。用其光,复归其明,无遗身殃。是谓袭常。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">追根索源识自性,见微知著通物情。</p><p class="ql-block">浑沌无窍持柔善,智慧之光恒启明。</p><p class="ql-block">看破不破谨慎行,全而归之从容定。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十三章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">使我介然有知,行于大道,惟施是畏。大道甚夷,而民好径。朝甚除,田甚芜,仓甚虚。服文彩,带利剑,厌饮食,财货有余,是谓盗夸,非道也哉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">霸道腐朽斜径走,民生凋敝虚所有。</p><p class="ql-block">治世行道躬心叩,盗亦有道顾虑周。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十四章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">善建者不拔,</p><p class="ql-block">善抱者不脱,</p><p class="ql-block">子孙以祭祀不辍。</p><p class="ql-block">修之于身,其德乃真;</p><p class="ql-block">修之于家,其德乃余;</p><p class="ql-block">修之于乡,其德乃长;</p><p class="ql-block">修之于国,其德乃丰;</p><p class="ql-block">修之于天下,其德乃普。</p><p class="ql-block">故以身观身,</p><p class="ql-block">以家观家,</p><p class="ql-block">以乡观乡,</p><p class="ql-block">以邦观邦,</p><p class="ql-block">以天下观天下。</p><p class="ql-block">吾何以知天下然哉?以此。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">小家大家常省察,德行善建观心法。</p><p class="ql-block">修己达人利天下,代代赓续共一家。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十五章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">含德之厚,比于赤子。蜂虿虺蛇不螫,猛兽不据,攫鸟不搏。骨弱筋柔而握固,未知牝牡之合而朘作,精之至也。终日号而不嗄,和之至也。知和曰常,知常曰明,益生曰祥。心使气曰强,物壮则老,谓之不道,不道早已。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">修养深厚致柔和,精气饱满神专注。</p><p class="ql-block">心意凝聚和谐体,圆满自足复本初。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十六章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">知者不言,言者不知。塞其兑,闭其门,挫其锐,解其纷,和其光,同其尘,是谓玄同。故不可得而亲,不可得而疏,不可得而利,不可得而害,不可得而贵,不可得而贱。故为天下贵。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">道虽难道偏说道,和光同尘内化妙。</p><p class="ql-block">亲疏贵贱无复加,得乎其中无纷扰。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">白居易《读老子》</p><p class="ql-block">言者不知知者默,此语我闻于老君。</p><p class="ql-block">若道老君是知者,缘何自著五千文。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十七章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">以正治国,以奇用兵,以无事取天下。</p><p class="ql-block">吾何以知其然哉?以此。天下多忌讳,而民弥贫。民多利器,国家滋昏。人多伎巧,奇物滋起。法令滋彰,盗贼多有。</p><p class="ql-block">故圣人云,我无为而民自化,我好静而民自正,我无事而民自富,我无欲而民自朴。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">自我化育毋须多,自然富足心胸豁。</p><p class="ql-block">知止后定无欲求,以正为奇守朴拙。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十八章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其政闷闷,其民淳淳;其政察察,其民缺缺。祸兮福之所倚,福兮祸之所伏。孰知其极,其无正。正复为奇,善复为妖,人之迷,其日固久。是以圣人方而不割,廉而不刿,直而不肆,光而不耀。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">方正直率明执锐,祸福相依奇复正。</p><p class="ql-block">讷言敏行非骄慢,敛容虚怀共俗尘。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第五十九章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">治人事天,莫若啬。夫唯啬,是谓早服。早服谓之重积德,重积德,则无不克。无不克,则莫知其极。莫知其极,可以有国,有国之母,可以长久。是谓深根固柢,长生久视之道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">厚藏畜养博亦简,宽人薄己善达观。</p><p class="ql-block">深根固柢明本心,游刃有余可辛艰。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">啬—积德成渊—深根固柢</p><p class="ql-block">三思而后行,贪而不施,我命由我不由天</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">收敛自己,爱惜精神</p><p class="ql-block">随时准备,以静制动</p><p class="ql-block">厚积薄发,源源不断</p><p class="ql-block">以逸待劳,游刃有余</p><p class="ql-block">深不可测,若无其事</p><p class="ql-block">无为而治,天下太平</p><p class="ql-block">平衡和谐,与道同游</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">治大国若烹小鲜,以道莅天下,其鬼不神;非其鬼不神,其神不伤人;非其神不伤人,圣人亦不伤人。夫两不相伤,故德交归焉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">莫视小鲜烹之艺,道在其中藏大器。</p><p class="ql-block">鱼目混珠静明启,形神相依正心思。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十一章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">大国者下流,天下之交,天下之牝。牝常以静胜牡,以静为下。故大国以下小国,则取小国;小国以下大国,则取大国。故或下以取,或下而取。大国不过欲兼畜人,小国不过欲入事人。夫两者各得所欲,大者宜为下。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">深藏不露纳百川,以静制动待其安。</p><p class="ql-block">合作共赢谐和生,诚信凝聚大风范。</p><p class="ql-block">依循本性悄生长,透过觉知行端庄。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十二章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">道者,万物之奥。善人之宝,不善人之所保。美言可以市,尊行可以加人。人之不善,何弃之有?故立天子,置三公,虽有拱璧以先驷马,不如坐进此道。不曰:求以得,有罪以免邪?故为天下贵。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">善恶皆有道,信道即自然。</p><p class="ql-block">径途不迷糊,善度终归道。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">自内而发至于善,油然而生般若来。</p><p class="ql-block">此心安住躬自省,天生我才超物外。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">美言非我善,尊行尚可加。</p><p class="ql-block">依道之荫庇,求以得而发。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十三章(上)为何要以德报怨</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">为无为,事无事,味无味。大小多少,报怨以德。图难于其易,为大于其细。天下难事,必作于易。天下大事,必作于细。是以圣人终不为大,故能成其大。夫轻诺必寡信,多易必多难。是以圣人犹难之,故终无难矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">得饶人处且饶人,以德报怨无执念。</p><p class="ql-block">斤斤计较多纷扰,不言之教自公判。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十三章(下)轻若必寡信</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">为无为,事无事,味无味。大小多少,报怨以德。图难于其易,为大于其细。天下难事,必作于易。天下大事,必作于细。是以圣人终不为大,故能成其大。夫轻诺必寡信,多易必多难。是以圣人犹难之,故终无难矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">何以从容定当下,备而足虑莫轻视。</p><p class="ql-block">循序渐进有终始,事上磨练成其细。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">许诺容易守信难,自不量力超才限。</p><p class="ql-block">事已经过尚知坚,仍待知行慎其言。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十四章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其安易持,其未兆易谋。其脆易泮,其微易散。为之于未有,治之于未乱。合抱之木生于毫末,九层之台起于累土,千里之行始于足下。为者败之,执者失之。是以圣人无为故无败,无执故无失。民之从事,长于几成而败之,慎终如始则无败事。是以圣人欲不欲,不贵难得之货;学不学,复众人之所过,以辅万物之自然,而不敢为。</p><p class="ql-block">上</p><p class="ql-block">千里之行,始于足下</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">山雨欲来试图谋,长叹起行无慰言。</p><p class="ql-block">定心辨析且慢寻,把握当下防未然。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">今观学情似暴击,千里之行醒己身。</p><p class="ql-block">且慢且行且固基,如履薄冰恒及真。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十四章(下)</p><p class="ql-block">慎终如始,则无败事</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">也许总记得自己的初心</p><p class="ql-block">于是我不断地修正偏差</p><p class="ql-block">于是偶尔小有所获</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">然而不断地遇挫</p><p class="ql-block">于是不断地彷徨苦闷</p><p class="ql-block">不断地堕怠松懈</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">然而还是那颗初心</p><p class="ql-block">让我淡定并淡泊</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">然而坚持的背后</p><p class="ql-block">看见自己的执著</p><p class="ql-block">几乎成为贪婪</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">进而强而修炼</p><p class="ql-block">然而溃不成形</p><p class="ql-block">为者败之,执者失之</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">浊以靜之徐清</p><p class="ql-block">安以动之徐生</p><p class="ql-block">尽管无力改变当下的一切</p><p class="ql-block">依然慎终如始</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">第六十五章</p><p class="ql-block">古之善为道者,非以明民,将以愚之。民之难治,以其智多。故以智治国,国之贼。不以智治国,国之福。知此两者亦稽式。常知稽式,是谓玄德。玄德深矣,远矣,与物反矣,然后乃至大顺。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">大智若愚知变通,何必分别了于胸。</p><p class="ql-block">纯朴从事意气平,顺势应时心不动。</p><p class="ql-block">“与时迁移,应物变化。”读《汉纪二》中荀悦论立策决胜之术之要,形、势与情时,看见李洱老师《应物兄》封面上的这句话。之前阅读《应物兄》,总是对子路,子贡啊不甚明白,不过现在稍有一点明了,但又说不明白😊。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十六章</p><p class="ql-block">江海之所以能为百谷王者,以其善下之,故能为百谷王。是以圣人欲上民,必以言下之;欲先民,必以身后之。是以圣人处上而民不重,处前而民不害。是以天下乐推而不厌。以其不争,故天下莫能与之争。</p><p class="ql-block">[译文]江海所以能够成为百川河流所汇往的地方,乃是由于它善于处在低下的地方,所以能够成为百川之王。因此,圣人要领导人民,必须用言辞对人民表示谦下,要想领导人民,必须把自己的利益放在他们的后面。所以,有道的圣人虽然地位居于人民之上,而人民并不感到负担沉重;居于人民之前,而人民并不感到受害。天下的人民都乐意推戴而不感到厌倦。因为他不与人民相争,所以天下没有人能和他相争。这几天反复链接当下的教学,为人师却不能包容接纳不完美,是因为什么?反观自己,该怎么办?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">不言之教善谦下,居于人前多涵容。</p><p class="ql-block">为人师表不迁怒,激流勇进乐无穷。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十七章 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天下皆谓我道大,似不肖。夫唯大,故似不肖。若肖,九矣其细也夫。我有三宝,持而保之。一曰慈,二曰俭,三曰不敢为天下先。慈故能勇;俭故能广;不敢为天下先,故能成器长。今舍慈且勇,舍俭且广,舍后且先,死矣。夫慈,以战则胜,以守则固。天将救之,以慈卫之。</p><p class="ql-block">(上)三宝以慈为首</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">当下心境,特别需要涵养慈柔之心,明知遵道而行,然而生活践行中总不能改掉一些惯常习气。提醒自己转变心态,努力看见每一个人的生命价值,不持怀疑与否定的评断。一切都源于自己的工作没有真正落实到位,所以,一定语气平和地去行事,包容、欣赏并肯定所面对的困境。</p><p class="ql-block">践行大道首守慈,慈心待人柔至善。</p><p class="ql-block">观省周全平和顺,诚信看见爱无边。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十七章</p><p class="ql-block">天下皆谓我道大,似不肖。夫唯大,故似不肖。若肖,九矣其细也夫。我有三宝,持而保之。一曰慈,二曰俭,三曰不敢为天下先。慈故能勇;俭故能广;不敢为天下先,故能成器长。今舍慈且勇,舍俭且广,舍后且先,死矣。夫慈,以战则胜,以守则固。天将救之,以慈卫之。</p><p class="ql-block">(下)三宝还有俭与后</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">利不争先谦卑下,张弛有度敛容出。</p><p class="ql-block">但行慈爱自减负,怎舍三宝得天助。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十八章</p><p class="ql-block"> 以不争心态处世善为士者,不武;善战者,不怒;善胜敌者,不与;善用人者,为之下。是谓不争之德,是谓用人之力,是谓配天,古之极也。</p><p class="ql-block">联结自己,教育人该如何做好当下,不尚武力,不要相信“黄金棍下出好人”,遇事不愠不怒,相信每个人都有其相应的生命价值,修养深厚的涵养包容接纳能力,以超脱的心态综观全局,精心设计课堂,冷静处理突发事件,善字放在心,利用学生自然天赋异禀使自己的课堂和谐统一。不武,不怒,不与,为之下,不争,用人之力。生活中为人处世亦当如此。</p><p class="ql-block">谦下综观精设计,不愠不怒合于利。</p><p class="ql-block">人尽其才和其质,指挥若定达终极。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第六十九章</p><p class="ql-block">用兵有言:“吾不敢为主,而为客;不敢进寸,而退尺。”是谓行无行,攘无臂,执无兵。祸莫大于轻敌,轻敌几丧吾宝。故抗兵相若,哀者胜矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">哀兵闵慈蓄勇力,攻守进退察虚实。</p><p class="ql-block">计远绝地予反击,即便背水亦胜敌。</p><p class="ql-block">深度思考,深度修炼,不为客观而有所摆动,不固执于常规成见,善心察觉自然趋势,把握时代脉动,以静制动,激发本性潜能,行藏自如。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">沁园春·孤馆灯青 宋 · 苏轼</p><p class="ql-block">孤馆灯青,野店鸡号,旅枕梦残。渐月华收练,晨霜耿耿;云山摛锦,朝露漙漙。世路无穷,劳生有限,似此区区长鲜欢。微吟罢,凭征鞍无语,往事千端。当时共客长安,似二陆初来俱少年。有笔头千字,胸中万卷;致君尧舜,此事何难?用舍由时,行藏在我,袖手何妨闲处看。身长健,但优游卒岁,且斗尊前。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十章</p><p class="ql-block">吾言甚易知,甚易行。天下莫能知,莫能行。言有宗,事有君。夫唯无知,是以不我知。知我者希,则我者贵。是以圣人被褐怀玉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">知行朴实内涵丰,真智简约贵其希。</p><p class="ql-block">叩其两端空如此,借题发挥自修止。</p><p class="ql-block">曾钻牛角逞固执,慕念浮华逐其私。</p><p class="ql-block">背道而驰违真意,浅尝幡然悟鞭辟。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">七十一章</p><p class="ql-block">知不知,尚矣;不知知,病也。圣人不病,以其病病。夫唯病病,是以不病。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">知之为知之,不知为不知,是知也。见贤思齐焉,见不贤而内自省也。三人行,必有我师焉。择其善者而从之,其不善者而改之。任重而道远。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">笃实践行内观省,毋妄断言强知明。</p><p class="ql-block">以病为病心敞亮,自知之明可远行。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十二章</p><p class="ql-block">民不畏威,则大威至。无狎其所居,无厌其所生。夫唯不厌,是以不厌。是以圣人自知不自见;自爱不自贵。故去彼取此。</p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">商君酷律终害己,走投无路长叹息。</p><p class="ql-block">威迫过度祸乱至,何去何从深反思。</p><p class="ql-block">进德修业名符实,接纳残缺互爱惜。</p><p class="ql-block">待人处事不压制,圆满真性自开启。</p><p class="ql-block">今天的学习又联结到课堂,我该以威严的方式去对待学生吗?这真的显示了我的权威吗?这不过是拉开了与学生之间的距离,增加了驾驭课堂的难度。所以,尊重学生,慈爱包容接纳他们,不情绪化地自我打断课堂,伤己又伤人,终至无路可退。所以,选择整体性思考问题,长远看问题,大局意识强制注入灵魂,该止损的必须果断。每日期待成长,每日又被卡点击败,于是每日休养!不辍方不错!加油!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十三章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">勇于敢则杀,勇于不敢则活。此两者,或利或害。天之所恶,孰知其故?天之道,不争而善胜,不言而善应,不召而自来,繟然而善谋。天网恢恢,疏而不失。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">上天之载无声臭,厉害因果自造之。</p><p class="ql-block">勇气决断耐其性,天道酬勤自助之。</p><p class="ql-block">看到一个“勇”字,翻开《被讨厌的勇气》浏览一遍,人生本来就没有意义,人生的意义由自己赋予。如何活?有勇气选择并接纳当下平凡的自己,不再为过去而自我内耗,不再为未来自寻烦恼,只为此时此刻勇敢地舞蹈。不粗暴地对待自己,理性一点,稍稍圆通一点,特别是慢一点,“寂然不动,感而遂通”,如如不动。不争,不言,不召,热爱当下知行的过程,勇敢做自己!厉害得失是他人意识,我不求认可,但行当下亦足。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十四章</p><p class="ql-block">民不畏死,奈何以死惧之?若使民常畏死,而为奇者,吾将得而杀之,孰敢?常有司杀者杀。夫代司杀者杀,是代大匠斫,夫代大匠斫者,希有不伤其手矣。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">替天行道有大德,越俎代庖违法章。</p><p class="ql-block">蝼蚁尚且可偷生,慈悲善待谋正常。</p><p class="ql-block">读到这章,恰遇一狂躁症患者摔子事件,瞬间夺生,自造孽缘。当下生活就那么不堪吗?生命如此脆弱,谁来善待?唯有善待自己,强大自己,有勇气甘于平凡,学会保养利他之心。大爱者,无我。无我无不有我。“民不畏死,奈何以死惧之?”“革命斗士”闻一多明知特务们下一个暗杀对象是自己,其无畏无惧。教育之道无他,仁爱之。生不畏打,奈何以打惧之,故体罚之道非师道也。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十五章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">民之饥,以其上食税之多,是以饥。民之难治,以其上之有为,是以难治。民之轻死,以其上求生之厚,是以轻死。夫唯无以生为者,是贤于贵生。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">无以生为生,莫向他人求。</p><p class="ql-block">躬身减措筹,恬淡亦淳厚。</p><p class="ql-block">饥困是痛点,自治究其源。</p><p class="ql-block">存在即意义,珍惜自坦然。</p><p class="ql-block">当下生之艰,轻死亦频繁。</p><p class="ql-block">叹息世何治,厚生何以安。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十六章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">人之生也柔弱,其死也坚强。草木之生也柔脆,其死也枯槁。故坚强者死之徒,柔弱者生之徒。是以兵强则灭,木强则折。强大处下,柔弱处上。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">万事莫逞强,逞强便自伤。</p><p class="ql-block">柔弱胜刚强,生存自衡量。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十七章</p><p class="ql-block">天之道,其犹张弓与?高者抑之,下者举之。有余者损之,不足者补之。天之道,损有余而补不足。人之道则不然,损不足以奉有余。孰能有余以奉天下,唯有道者。是以圣人为而不恃,功成而不处,其不欲见贤。 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">效法天道利他心,不倨不傲不见贤。</p><p class="ql-block">调整角度守平衡,损益有道天下安。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">尽管不能成为圣人,但亦有自己合适的目标,不好高骛远,不骄傲退却,正视的角度看待问题,损益皆可互补,张弛皆有度,关键是不满不逊,利他之心而近道。损即益,亦是一种动态平衡。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十八章</p><p class="ql-block">天下莫柔弱于水,而攻坚强者莫之能胜,以其无以易之。弱之胜强,柔之胜刚,天下莫不知,莫能行。是以圣人云,受国之垢,是谓社稷主;受国不祥,是为天下王。正言若反。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">处柔弱谦恭卑下,日加持厚积薄发。</p><p class="ql-block">勇无我负重前行,退而进知行不落。</p><p class="ql-block">常谓柔弱为痛点,于是慰之以坚强。然生活中应正视自己的柔弱,从柔弱处获得卑下谦恭的厚积薄发的力量,因之以持续性的加持,水能载舟,亦能覆舟。逝者如斯!因而悟而知之。但生活中难免应当承受各种不可预知的困难所带来的压力与负担。“行路难,多歧路,今安在”亦是一种柔弱面对当下的钢铁盾牌,所以仅仅把握生活,正视痛点,直抵人生渴求,相信这样的方式反而会释然生命的不圆满。大柔非柔,至刚无刚,知行合一,但不必速求。为了自己的信仰而迎难而上,柔弱亦显刚强之势,甚而更加让人具有承担一切的大胸襟与大气概。“用霹雳手段,显菩萨心肠。”以柔克刚,以退为进,清静自在,无为而安。才智有限,物极必反,所以痛点的背后就是成长的转捩点。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第七十九章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">和大怨,必有余怨;(报怨以德),安可以为善?是以圣人执左契,而不责于人。有德司契,无德司彻。夫天道无亲,常与善人。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">顺应天道和大怨,宽容恭敬多行善。</p><p class="ql-block">不以要穴执其脉,以德报怨全且安。</p><p class="ql-block">生活中人与人之间总有着微妙复杂的关系,如何不结怨?如何因怨而解?人生而为世,皆是来还债的。所以,彼此皆怀感恩之心,感恩生之幸好降生于此地,感恩生之幸遇与此人,感恩生之幸福与此时此世。谦卑、恭敬、包容、慈悲、善行。天道即人生之原则,把握关键而不骄矜,不求全而全自来。善待他人,以利他之心,路遥知马力,日久见人心。相信善有善报!</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第八十章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">小国寡民,使有什佰之器而不用;使民重死而不远徙。虽有舟舆,无所乘之;虽有甲兵,无所陈之。使民复结绳而用之。甘其食,美其服,安其居,乐其俗。邻国相望,鸡犬之声相闻,民至老死,不相往来。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">落叶归根何求多,桃花源里亦可足。</p><p class="ql-block">甘其食,美其服,安其居,乐其俗。</p><p class="ql-block">日出而作浴乎沂,日入而息风乎舞。</p><p class="ql-block">帝力于我何有哉?</p><p class="ql-block">不知ChatGPT,无论AI与Sora。</p><p class="ql-block">致虚极守静笃,深根固柢无为处。</p><p class="ql-block">见素抱朴,少私寡欲。</p><p class="ql-block">虚其心实其腹,弱其志强其骨。</p><p class="ql-block">安以动之徐生,浊以动之徐生。</p><p class="ql-block">和光同尘守其中,上善若水利万物。</p><p class="ql-block">专气致柔复归朴,勤而行之知其足。</p><p class="ql-block">蔽而新成,功成事遂,百姓皆谓我自然。</p><p class="ql-block">为学日益,为道日损。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">第八十一章</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">信言不美,美言不信。善者不辩,辩者不善。知者不博,博者不知。圣人不积,既以为人己愈有,既以与人己愈多。天之道,利而不害;圣人之道,为而不争。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">求美好实实在在,求善心起而实践。</p><p class="ql-block">求真道勤而悟行,求和合为而不争。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">慈俭不为先,知博不与辨。</p><p class="ql-block">积德成之渊,利他利己宽。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学习傅佩荣老师讲《老子思想的现代意义》老子与孔子的对照比较</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">学悟</p><p class="ql-block">荆人有遗弓者,而不肯索,曰:“荆人遗之,荆人得之,又何索焉?”孔子闻之曰:“去其‘荆’而可矣。”老聃闻之曰:“去其‘人’而可矣。”故老聃则至公矣。(卢不韦《吕氏春秋》)楚王沧海胸襟尚喜之,孔子容天下苍生之乾坤度量更佳,天人合一;然老子将天地万物囊括其中,唯物存,无我在,与道和一,亦超然世外。</p><p class="ql-block">国在,人在,道在。反之然也。道在,人在,国在。楚王失弓,左右欲求之。王曰:“楚人失弓,楚人得之,何必求也。”楚王固沧海之胸襟,而仲尼实乾坤之度量也。虽然,仲尼姑就楚王言之,而未尽其所欲言也。何也?尚不能忘情于弓也。进之则王失弓,王犹故也,无失也;假令王复得弓,王犹故也,无得也。虽然,犹未也,尚不能忘情于我也。又进之,求其所谓我者不可得,安求其所谓弓也、人也、楚也。(莲池大师《竹窗随笔·楚失弓》)</p><p class="ql-block">缘起性空,楚,人,弓皆空。明心见性。何期自性本自清净,何期自性本不生灭,何期自性本自具足,何期自性本无动摇,何期自性能生万法。生活中,从人与事入手,观照本心,反躬自省,学而时习之,极高明而道中庸,致广大而尽精微,从顿悟中回归自性,持守三宝超然物外。“己所不欲勿施于人”实实在在警醒自己,“既以为人己愈有,既以与人己愈多”真真切切起而实践。人生本无意义,存在即合理,自处适洽即意义,何期自性本自具足!</p>