春 花(一)

墨池

<p class="ql-block">春天的景色如诗如画,美不胜收。青青的草地上,色彩斑斓的蝴蝶翩翩起舞,花团锦簇,芬芳扑鼻。</p><p class="ql-block">满园春色关不住,一枝红杏出墙来。</p><p class="ql-block">春天的大地仿佛被五彩缤纷的颜料所渲染,形成一幅巨大的风景画。</p> <p class="ql-block">《桃花》</p><p class="ql-block">唐·周朴</p><p class="ql-block">桃花春色暖先开,明媚谁人不看来。</p><p class="ql-block">可惜狂风吹落后,殷红片片点莓苔。</p> <p class="ql-block">桃花在渐暖的春色里先于百花绽放,谁能忍住不去看那明媚美丽的颜色?可惜初春的狂风地吹过以后,那美丽的花瓣却只化成片片血红的颜色点缀在青苔之上。</p> <p class="ql-block">《丁香花》</p><p class="ql-block">唐·陆龟蒙</p><p class="ql-block">江上悠悠人不问,十年云外醉中身。</p><p class="ql-block">殷勤解却丁香结,纵放繁枝散诞春。</p> <p class="ql-block">丁香结是愁思的传统意象, 古代人借丁香花抒发爱情。希望所有的有情人都终成眷属, 让世界充满爱, 就象春天的繁花似锦, 爱情处处绽放。</p> <p class="ql-block">《百合》</p><p class="ql-block">宋·苏轼</p><p class="ql-block">芳兰移取遍中林,余地何妨种玉簪。</p><p class="ql-block">更乞两丛香百合,老翁七十尚童心。</p> <p class="ql-block">此诗表现了诗人寄情花草,自娱自乐,老当益壮,越活越年轻的开朗胸怀。</p> <p class="ql-block">《兰》</p><p class="ql-block">宋·朱熹</p><p class="ql-block">谩种秋兰四五茎,疏帘底事太关情。</p><p class="ql-block">可能不作凉风计,护得幽兰到晚清。</p> <p class="ql-block">四君子之一的兰花,作者写得富有情韵,可见爱兰之深。</p> <p class="ql-block">《赏牡丹》</p><p class="ql-block">唐·刘禹锡</p><p class="ql-block">庭前芍药妖无格,池上芙蕖净少情。</p><p class="ql-block">唯有牡丹真国色,花开时节动京城。</p> <p class="ql-block">用拟人对比和抑彼扬此的艺术手法,肯定了牡丹“真国色”的花界地位,真实地表现了当年牡丹花盛开引起京城轰动效应的情景,蕴含了诗人心中的理想人格精神。</p> <p class="ql-block">《杜鹃花》</p><p class="ql-block">宋·杨万里</p><p class="ql-block">何须名苑看春风,一路山花不负侬。</p><p class="ql-block">日日锦江呈锦样,清溪倒照映山红。</p> <p class="ql-block">这首诗虽则写山花杜鹃的山野风光,也隐含了他对名利的看淡和对自由的向往。</p>