《多子多福》:葡萄美酒夜光杯(20240228)

G.HUANG_lt

<p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">国画第29课练习。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:22px;">葡萄美酒夜光杯</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:22px;"></b></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:18px;">学画葡萄笔记</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:18px;">调色</span></p><p class="ql-block">紫葡萄:花青+曙红</p><p class="ql-block">青葡萄:花青+藤黄</p><p class="ql-block">黄葡萄:藤黄+朱磦</p><p class="ql-block">根据需要可分别加少许酞白或墨色。</p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">挂霜</span></p><p class="ql-block">画完后薄敷酞白色</p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">质感</span></p><p class="ql-block">葡萄间颜色有深浅,有层叠累积</p><p class="ql-block">葡萄颗左上角点酞白作亮点</p><p class="ql-block">以墨点下方果脐</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">葡萄的寓意</span></p><p class="ql-block"> 葡萄因其成串多粒、果实紧密相连的特点,被赋予了多子多福、人丁兴旺的寓意。这种象征意义在中国传统文化中得到了广泛的体现和应用。</p><p class="ql-block"> 唐代时期,葡萄文化达到了鼎盛,葡萄的种植和装饰在唐代社会中非常普遍,葡萄纹样被广泛应用于锦缎、壁画、铜镜和瓷器等艺术品中,成为唐代具有代表性的图案纹饰之一。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《凉州词》</p><p class="ql-block">唐朝·王翰</p><p class="ql-block">葡萄美酒夜光杯,欲饮琵琶马上催。</p><p class="ql-block">醉卧沙场君莫笑,古来征战几人回?</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《题张十一旅舍三咏·葡萄》</p><p class="ql-block">唐·韩愈</p><p class="ql-block">新茎未遍半犹枯,高架支离倒复扶。</p><p class="ql-block">若欲满盘堆马乳,莫辞添竹引龙须。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《诗》</p><p class="ql-block">唐 · 捧剑仆</p><p class="ql-block">青鸟衔葡萄,飞上金井栏。</p><p class="ql-block">美人恐惊去,不敢卷帘看。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">年年战骨埋荒 外, 空见蒲桃入汉家。</p><p class="ql-block">一一唐李颀《古从军行》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">羌管吹杨柳,燕姬酌蒲萄。</p><p class="ql-block">一一白居易《寄献北都留守裴令公》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">蒲萄四时芳醇,瑠璃千钟旧宾。</p><p class="ql-block">一一晋·陆机《饮酒乐》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">风卷蒲萄带,日照石榴裙。</p><p class="ql-block">一一南朝梁·何思澄《南苑逢美人》 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">蒲桃一杯千日醉,无事九转学神仙。</p><p class="ql-block">一一北周·庾信《燕歌行》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">天马常衔苜蓿花,胡人岁献葡萄酒。(唐·鲍防《杂感》) </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">蒲萄酒,金叵罗,吴姬十五细马驮。</p><p class="ql-block">一一李白《对酒》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">鸬鹚杓,鹦鹉杯。</p><p class="ql-block">百年三万六千日,一日须倾三百杯。</p><p class="ql-block">遥看汉水鸭头绿,恰似葡萄初酦醅。</p><p class="ql-block">此江若变作春酒,垒曲便筑糟丘台。</p><p class="ql-block">一一唐·李白《襄阳歌》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">蒲萄酒白雕腊红,苜蓿根甜沙鼠出。</p><p class="ql-block">一一唐·贯休《塞上曲》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《葡萄》</p><p class="ql-block">宋·孔武仲</p><p class="ql-block">万里殊方种,东随汉节归。</p><p class="ql-block">露珠凝作骨,云粉渍为衣。</p><p class="ql-block">柔绿因风长,圆青带雨肥。</p><p class="ql-block">金盘堆马乳,樽俎为增辉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">引南海之玻黎,酌凉州之葡萄。</p><p class="ql-block">一一宋·苏轼《老饕赋》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《谢邢少连送葡萄豆蔻栽》</p><p class="ql-block">宋朝·张栻</p><p class="ql-block">君家小圃占春光,眼看龙须百尺长。</p><p class="ql-block">移向楼边并寒井,明年垂实更阴凉。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">烟拖山翠,和月冷西窗,玻璃盏,蒲萄酒,旋落酴醿片。</p><p class="ql-block">一一宋·毛滂《蓦山溪》 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">笑千篇索价,未抵蒲萄,五斗凉州。</p><p class="ql-block">一一宋·辛弃疾《雨中花慢》 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">七宝杯深,蒲萄酒满,胜赏今何许。</p><p class="ql-block">一一宋·林正大《酹江月·念奴娇》 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">葡萄满酌玻璃。已拼一醉酬伊。</p><p class="ql-block">一一宋·赵长卿《清平乐》 </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">但今年此日,疏了醉葡萄。</p><p class="ql-block">一一宋·刘辰翁《八声甘州》</p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">想难变春江,蒲桃酿绿,空想芳馨。</p><p class="ql-block">一一宋·罗志仁《木兰花慢》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">满筐圆实骊珠滑,入口甘香冰玉寒。</p><p class="ql-block">一一元·郑允端</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">葡萄夏初熟,颗颗如紫玉。</p><p class="ql-block">一一明·盛时泰《拟古诗七十首》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《倡女行》</p><p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">隋唐·乔知之</span></p><p class="ql-block">石榴酒,葡萄浆。</p><p class="ql-block">兰桂芳,茱萸香。</p><p class="ql-block">愿君驻金鞍,暂此共年芳。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">《题葡萄图》</p><p class="ql-block">明朝·徐渭</p><p class="ql-block">半生落魄已成翁,独立书斋啸晚风。</p><p class="ql-block">笔底明珠无处卖,闲抛闲掷野藤中。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《葡萄-其四》</p><p class="ql-block">明朝·徐渭</p><p class="ql-block">昨岁中秋月倍圆,海南母蚌太鼾眠。</p><p class="ql-block">明珠一夜无人管,迸向谁家壁上县。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">《葡萄》</span></p><p class="ql-block">清·吴伟业 </p><p class="ql-block">百斛明珠富,清阴翠幕张。</p><p class="ql-block">晓悬愁欲坠,露摘爱先尝。</p><p class="ql-block">色映金盘果,香流玉碗浆。</p><p class="ql-block">不劳葱岭使,常得进君王。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 《青玉案·夏日怀燕市葡萄》</p><p class="ql-block">清·陈维崧</p><p class="ql-block">风窗冰碗谁消暑?记百颗,堆盘处。掬罢盈盈娇欲语。轻明晶透,芳鲜圆绽,小摘西山雨。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">《葡萄》</p><p class="ql-block">清·萧雄</p><p class="ql-block">苍藤蔓,架覆前檐,满缀明珠络索园。赛过荔枝三百颗,大宛风味汉家烟。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">緑烟飞蛺蝶,金斗泛葡萄。</p><p class="ql-block">一一清·曹寅《赴淮舟行杂诗》</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">吴姬十五髮鬖鬖,玉椀蒲桃劝客酣。</p><p class="ql-block">一一清·费锡璜《吴姬劝酒》</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 中土对葡萄的记载,始于《诗经》。本土的原生葡萄,称山葡萄、刺葡萄、野葡萄等。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 先秦已有人工葡萄种植,葡萄在《史记》中写作“蒲陶”,在《汉书》中写作“蒲桃”,《后代书》中写作“蒲萄”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 但是,以葡萄酿酒实是始自西域。据《史记·大宛列传》记载,张骞奉命出使西域,看到“宛左右以蒲陶为酒,富人藏酒万余石,久者数十岁不败”。随后,“汉使取其实来,于是天子始种苜蓿、蒲陶。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 自此中原地区引进葡萄,并学会酿造葡萄酒。魏文帝曹丕曾对群臣说:“中国珍果甚多,且复为说蒲萄。当其朱夏涉秋,尚有余暑,醉酒宿醒,掩露而食。甘而不饣肙,脆而不梳,冷而不寒。味长汁多,除烦解渴。又酿以为酒,甘于麹蘗,善醉而易醒。道之固以流涎咽唾,况亲食之耶?他方之果,宁有匹之者!”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 晋代张华《博物志》卷五提到:“西域有蒲萄酒,积年不败。彼俗云:可至十年饮之,醉弥月乃解。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 明代李时珍《本草纲目·果五·葡萄》中说:“葡萄,《汉书》作蒲桃,可以造酒。人哺饮之,则陶然而醉,故有是名。其圆者名草龙珠,长者名马乳葡萄,白者名水晶葡萄,黑者名紫葡萄。《汉书》言张骞使西域还,始得此种,而《神农本草》已有葡萄,则汉前陇西旧有,但未入关耳。今河东及近汴州郡皆有之。苗作藤蔓而极长,太盛者一、二本绵被山谷间。花极细而黄白色。其实有紫、白二色,有圆如珠者,有长似马乳者,有无核者,皆七月、八月熟,取汁可酿酒。”</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> 《诗经》中提到的“葛藟”和“薁”被认为是中国自古以来就有葡萄的证据。这些植物被认为是中国先秦时期人们采集食用的野葡萄。然而,科学家解释说,按照现代分类学,这些野果并不是今天我们熟悉的葡萄(拉丁文学名Vitis vinifera),而是指Vitis thunbergii及其近亲种,这些可以视为原生的“野葡萄”、“山葡萄”,但与汉代以后中国人吃到的葡萄没有直接关系。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> “葛藟”(gě lěi)为葡萄科植物,果实味酸,不能生食,根、茎和果实供药用。见于《诗经·国风·王风·葛藟》,现见于中国中部和东部各省,俗称“野葡萄”。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"> “薁”(yù),《康熙字典》:音郁。蘡薁也。《诗·豳风》六月食郁及薁。《注》薁,蘡薁也。《疏》蘡薁者,亦是郁类而小别。晋宫阁铭云:华林园有车下李三百一十四株,薁李一株。车下李卽鬰,薁李卽薁,二者相类而同时熟。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><i>黄国营/画</i></p><p class="ql-block"><br></p>