幽兰诗韵

HYG

<p class="ql-block">兰花,花中君子。之于牡丹,它没有那么雍容华丽,却更加高雅贵气。之于茉莉,没有那么浓郁芬芳,却更加幽远宁静。兰花,历来被国人看作是“高洁典雅”的象征。</p><p class="ql-block">兰花,因它品种多,一年四季都有花期,又因它颜色丰富,姿态各异,芳香优雅,深得世人喜爱。</p><p class="ql-block">在中国,传统名花中的兰花仅指分布在中国兰属植物中的若干种地生兰,如春兰、惠兰、建兰、墨兰和寒兰等,这些兰花通常被统称为“中国兰”。</p><p class="ql-block">兰花在中国有一千余年的栽培历史,历来被看作是高洁典雅的象征,并与“梅、竹、菊”并列,合称“四君子”。人们常用“兰章”来喻指诗文之美,用“兰交”来喻指友谊之真。</p> <p class="ql-block">《兰花诗》唐·李白</p><p class="ql-block">孤兰生幽园,众草共芜没。</p><p class="ql-block">虽照阳春晖,复悲高秋月。</p><p class="ql-block">飞霜早淅沥,绿艳恐休歇。</p><p class="ql-block">若无清风吹,香气为谁发。</p> 佛兰 <p class="ql-block">《幽兰次十八兄韵六言四首 ·其四》</p><p class="ql-block">宋 · 薛季宣</p><p class="ql-block">超出世间凡品,叵闻鼻观馀香。</p><p class="ql-block">春入有花不艳,院小无人自芳。</p> 芯鼎 <p class="ql-block">《咏幽兰》清康熙皇帝·爱新觉罗玄烨</p><p class="ql-block">婀娜花姿碧叶长,风来难隐谷中香。</p><p class="ql-block">不因纫取堪为佩,纵使无人亦自芳。</p> 魁荷素 <p class="ql-block">《题杨次公春兰》宋·苏轼</p><p class="ql-block">春兰如美人,不采羞自献。</p><p class="ql-block">时闻风露香,蓬艾深不见。</p><p class="ql-block">丹青写真色,欲补离骚传。</p><p class="ql-block">对之如灵均,冠佩不敢燕。</p> 逸品 <p class="ql-block">《春庄》唐·王勃</p><p class="ql-block">山中兰叶径,城外李桃园。</p><p class="ql-block">岂知人事静,不觉鸟啼喧。</p> 雁荡仙 <p class="ql-block">《兰》宋·陆游</p><p class="ql-block">兰叶青青不厌长,宜阴一半又宜阳。</p><p class="ql-block">花开多在微风外,夜静无人始有香。</p> 漓渚第一仙 <p class="ql-block">《饮酒·幽兰生前庭》晋·陶渊明</p><p class="ql-block">幽兰生前庭,含薰待清风。</p><p class="ql-block">清风脱然至,见别萧艾中。</p><p class="ql-block">行行失故路,任道或能通。</p><p class="ql-block">觉悟当念还,鸟尽废良弓。</p> 红葡萄 <p class="ql-block">《咏兰诗》南北朝·萧察</p><p class="ql-block">折茎聊可佩,入室自成芳。</p><p class="ql-block">开花不竞节,含秀委微霜。</p> 富华梅 <p class="ql-block">《幽兰五首 ·其一》南北朝·鲍照</p><p class="ql-block">倾辉引暮色,孤景留思颜。</p><p class="ql-block">梅歇春欲罢,期渡往不还。</p> 余蝴蝶 <p class="ql-block">《幽兰五首· 其二》南北朝·鲍照</p><p class="ql-block">帘委兰蕙露,帐含桃李风。</p><p class="ql-block">揽带昔何道,坐令芳节终。</p> 锦绣如画 <p class="ql-block">《幽兰之歌》唐 · 杨炯</p><p class="ql-block">幽兰生矣,于彼朝阳。</p><p class="ql-block">含雨露之津润,吸日月之休光。</p><p class="ql-block">美人愁思兮,采芙蓉于南浦;</p><p class="ql-block">公子忘忧兮,树萱草于北堂。</p><p class="ql-block">虽处幽林与穷谷,不以无人而不芳。</p> 集圆 <p class="ql-block">《幽兰》唐 · 崔涂</p><p class="ql-block">幽植众宁知,芬芳只暗持。</p><p class="ql-block">自无君子佩,未是国香衰。</p><p class="ql-block">白露沾长早,春风到每迟。</p><p class="ql-block">不如当路草,芬馥( fù)欲何为。</p> 万字 <p class="ql-block">《芗林五十咏·兰畹 》宋 · 杨万里</p><p class="ql-block">健碧缤缤叶,斑红浅浅芳。</p><p class="ql-block">幽香空自秘,风肯秘幽香。</p> 汪字 <p class="ql-block">《幽兰坡》宋 · 赵蕃</p><p class="ql-block">斗坡能曲折,乱石故峥嵘。</p><p class="ql-block">篁竹几成蔽,幽兰何处生。</p> 翠一品 <p class="ql-block">《自湘赴广道间杂咏·兰花》宋 · 李曾伯</p><p class="ql-block">行尽离骚国,春深未见兰。</p><p class="ql-block">容非隐君子,甘老蕨薇间。</p> 粉黛 <p class="ql-block">《兰》宋 · 王柏</p><p class="ql-block">早受樵人贡,春兰访旧盟。</p><p class="ql-block">谢庭夸瑞物,楚泽撷芳名。</p><p class="ql-block">苍玉裁圭影,紫檀含露英。</p><p class="ql-block">奚奴培护巧,苔藓绿菁菁。</p> 空谷梦蝶 <p class="ql-block">《入忠轩书院咏兰》宋 · 丘葵</p><p class="ql-block">阶庭暂托根,只与绿苔亲。</p><p class="ql-block">自少枝条分,不争花卉春。</p><p class="ql-block">轻寒青瘦硬,出槛紫鲜新。</p><p class="ql-block">风雨时吹洗,含芬待主人。</p> 绿英 <p class="ql-block">《咏兰》宋 · 徐鹿卿</p><p class="ql-block">丛兰抱幽姿,结根托山壤。</p><p class="ql-block">所据良孤高,其下俯深广。</p><p class="ql-block">云气接清润,雨露从资养。</p><p class="ql-block">虽然翳深林,未肯群众莽。</p><p class="ql-block">轮蹄纷紫陌,谁此事幽赏。</p><p class="ql-block">幽赏纵不及,香风自来往。</p> 三圣 <p class="ql-block">《幽兰花二首》宋 · 苏辙</p><p class="ql-block">李径桃蹊次第开,秾香百和袭人来。</p><p class="ql-block">春风欲擅秋风巧,催出幽兰继落梅。</p><p class="ql-block">珍重幽兰开一枝,清香耿耿听犹疑。</p><p class="ql-block">定应欲较香高下,故取群芳竞发时。</p> 定心梅 <p class="ql-block">《咏兰》宋 · 赵以夫</p><p class="ql-block">一朵俄生几案光,尚如逸士气昂藏。</p><p class="ql-block">秋风试与平章看,何似当时林下香。</p> 金边芯蝶 <p class="ql-block">《题赵松云竹石幽兰》元 · 仇远</p><p class="ql-block">旧时长见挥毫处,修竹幽兰取次分。</p><p class="ql-block">欲把一竿苕水上,鸥波千顷看秋云。</p> 满江红 <p class="ql-block">《百香诗其五十一 ·山兰》元 · 郭居敬</p><p class="ql-block">棱棱剑叶翠尖长,生长云根野水傍。</p><p class="ql-block">一点骚魂清万古,山灵未许閟幽香。</p>