<p class="ql-block" style="text-align: center;"><b style="color: rgb(176, 79, 187); font-size: 22px;">王阳明撰并书</b></p><p class="ql-block" style="text-align: center;"><b style="color: rgb(176, 79, 187); font-size: 22px;">《象祠记》长卷</b></p><p class="ql-block"><b style="color: rgb(22, 126, 251); font-size: 20px;">于明正德三年(公元1508年), 时年37岁。草法娴熟,笔力奔放昂扬,使转顿挫皆极有法度,字形变化多端,线条遒劲多姿。是王阳明传世草书的精品</b></p><p class="ql-block"><b style="color: rgb(22, 126, 251); font-size: 20px;"><span class="ql-cursor"></span></b></p> <p class="ql-block">象祠记</p><p class="ql-block">灵博之山,有象祠焉。其下诸</p> <p class="ql-block">苗夷之居者,咸神而祀之。宣慰安君</p> <p class="ql-block">因诸苗夷之请,新其祠屋,而请记于余。余曰:</p> <p class="ql-block">毁之乎。其新之也。曰:新之。新之也,何居乎?曰:</p> <p class="ql-block">斯祠之肇也,盖莫知其原。然吾诸蛮夷</p> <p class="ql-block">之居是者,自吾父吾祖溯曾高而上,皆尊奉而</p> <p class="ql-block">禋祀焉。举之而不敢废也。予</p> <p class="ql-block">曰:胡然乎?有庳之祠祀,唐之人盖尝毁之。象</p> <p class="ql-block">之道,以为子则不孝。以为弟则傲。斥于唐,而</p> <p class="ql-block">犹存于今;坏于有庳,而犹盛于兹土也。胡然</p> <p class="ql-block">其屋之乌,而况于圣人之弟乎哉。然则祠者</p> <p class="ql-block">为舜,非为象也。意象之死。其在干羽既格之</p> <p class="ql-block">后乎。不然,古之骜桀者岂少哉?而象之祠独延</p> <p class="ql-block">于世。吾于是盖有以见舜德之至,入人之深,而</p> <p class="ql-block">流泽之远且久也。象之不仁,盖其始焉耳。</p> <p class="ql-block">又乌知其终之不见化于舜也?书不云乎:克</p> <p class="ql-block">谐以孝,烝烝乂,不格奸。瞽瞍亦允若。瞍已化而为</p> <p class="ql-block">慈父。象犹不弟,不可以为谐。进治于善,则不</p> <p class="ql-block">至于恶。不底于奸,则必入于善。之详所以扶持</p> <p class="ql-block">辅导之者之周也。不然,周公之德圣,而管蔡不免焉。斯</p> <p class="ql-block">可以见象之见既化于舜,故能任贤使能,而安于</p> <p class="ql-block">其位,泽加于其民,既死而人怀之也。诸侯之卿,</p> <p class="ql-block">命于天子。盖周官之制,其殆倣于舜之封象</p> <p class="ql-block">欤。吾于(是)盖有以信人性之善,天下无不可化之</p> <p class="ql-block">人也。然是唐人之毁之也,据象之始也;今之诸</p> <p class="ql-block">夷苗之奉之也,承象之终也。斯义也,吾将以表于</p> <p class="ql-block">世。使知人之不善,虽若象焉,犹可以改;而君子之</p> <p class="ql-block">修德,及其至也,虽若象之不仁,而犹可以化之</p> <p class="ql-block">也</p><p class="ql-block">年弟 守仁</p><p class="ql-block">[钤印]</p><p class="ql-block">王守仁印 阳明山人</p> <p class="ql-block" style="text-align: center;">趙尔萃跋</p><p class="ql-block">王文成功大楷笔力坚卓,天骨开张,大草则又转折自如,风神浏利。忆次兄处存一卷子,内有行楷及章草,各尽其妙。亦可谓能者无所不能矣。</p><p class="ql-block">宣统二年 傲来山民跋</p> <p class="ql-block">明正德三年(公元1058年)春,王阳明经过长途跋涉得至贵州龙场。这次贬谪对他来说是个打击,然对其思想的转变却十分重要。龙场位于贵州西部万山丛中,虫毒瘴疠,与苗裔为邻。王阳明在这种环境中独悟格物致知,乃以默记五经之言征之。</p><p class="ql-block">贵州宣慰使彝族土司安贵荣闻先生名,曾使人馈米肉,又重以金鞍帛马,俱辞不受。但请王阳明为象祠作记,却欣然命笔。</p><p class="ql-block">黔西水西苗地有灵博山, 上有象祠,这是苗族人禋祀之祠。王阳明以象祠之肇渊源,抒发了这一通风俗教化的道理。</p><p class="ql-block">王阳明作《象祠记》,文笔优美,文意深邃。收入《古文观止》。</p><p class="ql-block">王阳明草书《象祠记》,纸本,纵30.9厘米,横700厘米。书于明正德三年(公元1508年)。现藏于台北故宫博物院。</p>