【诗词欣赏】周邦彦 “夜飞鹊”别情词

瑞文

<p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;">  学习周邦彦的词作前,我们得前来了解一下他本人的简历,清楚他个人的情况,对我们学习他的词作是有邦助的。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> ———题记</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;"> 周邦彦(1057—1121),北宋著名词人。字美成,号清真居士,钱塘(今浙江杭州)人。少年时期个性比较疏散,但相当喜欢读书。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;"> 神宗赵顼元丰初,在汴京作太学生,写了一篇《汴都赋》,描述当时汴京盛况,歌颂了新法,受到赵顼的赏识,被提拔为太学正。以后十馀年间,在外飘流,作过庐州(今安徽合肥市)教授、溧水(在今江苏省)县令等。哲宗赵煦绍圣三年(1096)以后,又回到汴京,作过国子监主簿、校书郎等官。徽宗赵佶时,提举大晟府(最高音乐机关),负责谱制词曲,供奉朝廷。又外调顺昌府、处州等地。后死于南京(今河南商丘市南)。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;"> 周邦彦精通音律,曾创作不少新词调。作品多写闺情、羁旅,也有咏物之作。格律谨严,语言曲丽精雅,长调尤善铺叙。为后来格律词派词人所宗。作品在婉约词人中长期被尊为“正宗”。旧时词论称他为“词家之冠”或“词中老杜”,是公认“负一代词名”的词人,在宋代影响甚大。有《清真居士集》,已佚,今存《片玉集》。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">  「周邦彦」诗词全集,收录作品有254首之多。据网络上收集、比较出名的有以下 22首:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">1、《苏幕遮·燎沉香》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 燎沈香,消溽暑。鸟雀呼晴,侵晓窥檐语。叶上初阳干宿雨,水面清圆,一一风荷举。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 故乡遥,何日去?家住吴门,久作长安旅。五月渔郎相忆否?小楫轻舟,梦入芙蓉浦。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">2、《蝶恋花·月皎惊鸟栖不定》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 月皎惊乌栖不定,更漏将残,辘轳牵金井。唤起两眸清炯炯。泪花落枕红绵冷。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 执手霜风吹鬓影。去意徊徨,别语愁难听。楼上阑干横斗柄,露寒人远鸡相应。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">3、《蝶恋花·月皎惊乌栖不定》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 月皎惊乌栖不定。更漏将残,轣辘,牵金井。唤起两眸清炯炯。泪花落枕红棉泠。执手霜风吹鬓影。去意徊徨,别语愁难听。楼上阑干横斗柄。露寒人远鸡相应。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">4、《浣溪沙》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;">翠葆参差竹径成,</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;">新荷跳雨泪珠倾。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;">曲阑斜转小池亭。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;">风约帘衣归燕急,</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;">水摇扇影戏鱼惊。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;">柳梢残日弄微晴。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">5、《苏幕遮·燎沈香》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 燎沉香,消溽暑。鸟雀呼晴,侵晓窥檐语。叶上初阳干宿雨,水面清圆,一一风荷举。故乡遥,何日去。家住吴门,久作长安旅。五月渔郎相忆否。小楫轻舟,梦入芙蓉浦。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">6、《蝶恋花·爱日轻明新雪後》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 爱日轻明新雪后。柳眼星星,渐欲穿窗牖。不待长亭倾别酒。一枝已入骚人手。浅浅挼蓝轻蜡透。过尽冰霜,便与春争秀。强对青铜簪白首。老来风味难依旧。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">7、《蝶恋花·桃萼新香梅落後》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 桃萼新香梅落后。暗叶藏鸦,苒苒垂亭牖。舞困低迷如著酒。乱丝偏近游人手。雨过朦胧斜日透。客舍青青,特地添明秀。莫话扬鞭回别首。渭城荒远无交旧。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">8、《蝶恋花·蠢蠢黄金初脱後》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 蠢蠢黄金初脱后。暖日飞绵,取次黏窗牖。不见长条低拂酒。赠行应已输先手。莺掷金梭飞不透。小榭危楼,处处添奇秀。何日隋堤萦马首。路长人倦空思旧。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">9、《蝶恋花·小阁阴阴人寂後》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 小阁阴阴人寂后。翠幕褰风,烛影摇疏牖。夜半霜寒初索酒。金刀正在柔荑手。彩薄粉轻光欲透。小叶尖新,未放双眉秀。记得长条垂鹢首。别离情味还依旧。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">10、《蝶恋花·美盼低迷情宛转》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 美盼低迷情宛转。爱雨怜云,渐觉宽金钏。桃李香苞秋不展。深心黯黯谁能见。宋玉墙高才一觇。絮乱丝繁,苦隔春风面。歌板未终风色便。梦为蝴蝶留芳甸。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">11、《蝶恋花·晚步芳塘新霁後》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 晚步芳塘新霁后。春意潜来,迤逦通窗牖。午睡渐多浓似酒。韶华已入东君手。嫩绿轻黄成染透。烛下工夫,泄漏章台秀。拟插芳条须满首。管交风味还胜旧。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">12、《蝶恋花·叶底寻花春欲暮》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 叶底寻花春欲暮。折遍柔枝,满手真珠露。不见旧人空旧处。对花惹起愁无数。却倚阑干吹柳絮。粉蝶多情,飞上钗头住。若遣郎身如蝶羽。芳时争肯抛人去。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">13、《蝶恋花·酒熟微红生眼尾》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 酒熟微红生眼尾。半额龙香,冉冉飘衣袂。云压宝钗撩不起。黄金心字双垂耳。愁入眉痕添秀美。无限柔情,分付西流水。忽被惊风吹别泪。只应天也知人意。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">14、《蝶恋花·鱼尾霞生明远树》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 鱼尾霞生明远树。翠壁粘天,玉叶迎风举。一笑相逢蓬海路。人间风月如尘土。剪水双眸云鬓吐。醉倒天瓢笑语生青雾。此会未阑须记取。桃花几度吹红雨。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">15、《浣溪沙》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 争挽桐花两鬓垂。小妆弄影照清池。出帘踏袜趁蜂儿。跳脱添金双腕重,琵琶拨尽四弦悲。夜寒谁肯剪春衣。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">16、《浣溪沙》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 雨过残红湿未飞。珠帘一行透斜晖。游蜂酿蜜窃香归。金屋无人风竹乱,衣篝尽日水沈微。一春须有忆人时。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">17、《浣溪沙》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 楼上晴天碧四垂。楼前芳草接天涯。劝君莫上最高梯。新笋已成堂下竹,落花都上燕巢泥。忍听林表杜鹃啼。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">18、《浣溪沙》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 日射欹红蜡蒂香。风干微汗粉襟凉。碧纱对掩簟纹光。自剪柳枝明画阁,戏抛莲菂种横塘。长亭无事好思量。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">19、《浣溪沙》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 翠葆参差竹径成。新荷跳雨泪珠倾。曲阑斜转小池亭。风约帘衣归燕急,水摇扇影戏鱼惊。柳梢残日弄微晴。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">20、《浣溪沙》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 宝扇轻圆浅画缯。象床平稳细穿藤。飞蝇不到避壶冰。翠枕面凉频忆睡,玉箫手汗错成声。日长无力要人凭。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">21、《伤情怨/清商怨》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 枝头风势渐小。看暮鸦飞了。又是黄昏,闭门收返照。江南人去路缈。信未通、愁已先到。怕见孤灯,霜寒催睡早。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">22、《瑞鹤仙·暖烟笼细柳》</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 暖烟笼细柳。弄万缕千丝,年年春色。晴风荡无际,浓于酒、偏醉情人调客。阑干倚处,度花香、微散酒力。对重门半掩,黄昏淡月,院宇深寂。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 愁极。因思前事,洞房佳宴,正值寒食。寻芳遍赏,金谷里,铜驼陌。到而今、鱼雁沈沈无信,天涯常是泪滴。早归来,云馆深处,那人正忆。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">  在龙榆生先生编选的《唐宋名家词选》中,周邦彦的词作有 31首之多,可见周的词作有多受欢迎。我个人对其中一首</span><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;">《夜飞鹊》别情,</span><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">印象深刻。其“兔葵燕麦”二句,与柳屯田之“晓风残月”可称送别词中双绝,皆镕情入景也。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 后人对他的评价甚高。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 周邦彦是北宋著名的词人,他的作品以婉约含蓄、富艳精工著称,被誉为“词中之冠”。他对于词的创作有着深厚的功底和独特的风格,对于宋词的发展和推广都做出了重要的贡献。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;"> 周邦彦的词作多以爱情、离别、羁旅等为主题,情感真挚,语言优美,格律严谨。他善于运用各种艺术手法,如铺叙、抒情、象征等,将情感表达得淋漓尽致,给人以深刻的感受。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;"> 同时,他还善于吸收前人的成果,融化自己的创作中,形成了自己独特的风格。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;"> 总的来说,周邦彦是一位杰出的宋词人,他的作品对于宋词的发展和推广都做出了重要的贡献,被后人誉为“词中之冠”。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;">  下面,我们一起来细细分析一下,他写的“夜飞鹊”别情词 ,资料大多来自网络。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">一、词作:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">夜飞鹊·河桥送人处</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 河桥送人处,凉夜何其①。斜月远堕余辉。铜盘烛泪已流尽,霏霏凉露沾衣。相将散离会②,探风前津鼓,树杪参旗③。花骢会意,纵扬鞭、亦自行迟。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 迢递路回清野,人语渐无闻,空带愁归。何意重红满地,遗钿不见,斜径都迷。兔葵燕麦④,向残阳、欲与人齐。但徘徊班草⑤,欷歔⑥酹酒,极望天西。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">二、注释:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">①凉夜何其:意指夜深尚未天明。凉也作“良”。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">②离会:离别前的饯行聚会。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">③树杪参旗:树杪,树梢。参旗,星辰名,初秋时于黎明前出现。树杪参旗,指树梢上的夜空中散布着点点繁星。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">④兔葵燕麦:野葵和野麦。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">⑤班草:布草而坐。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">⑥欷歔:叹息声。酹(lèi)酒:以酒洒地面祭。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">三、译文:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;"> 在河桥旁的亭中送别情人,久久惜别,深夜里弥漫着凉意,竟不知到了什么时分。残月曳着余辉远远地向西斜坠,铜盘中的蜡烛也即将燃尽,清凉的露水打湿了衣襟。临别前短暂的相聚即将散离了,探头听听随风传来的渡口鼓声,看看树梢上空参旗星的光影,已是到了黎明时分。那花骢马仿佛会解人意,纵使我扬鞭催赶,它也只是自顾慢慢缓行。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;"> 送别情人,我满怀离愁孤零零地踏上了归途,渐渐听不到渡口上那嘈杂的人声。原野上空旷清寂,归途竟是那么遥远寂静。我没想到再次来到当初与她分别的地方时,不仅未见她的一点遗迹,连偏斜的小路也都难辨迷离。低照的斜阳映照着兔葵、燕麦长长的影子仿佛与人相齐,我在那曾与她相偎过的草丛边徘徊往复,以酒浇地,欷不止,放眼西方,空自断魂。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">四、格律:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;"> 夜飞鹊慢 双调一百六字,前段十句五平韵,后段十句四平韵。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 平平仄平仄,平仄平平(韵)。平仄仄仄平平(韵)。平平仄仄仄平仄,平平平仄平平(韵)。平平仄平仄,仄平平平仄,仄仄平平(韵)。平平仄仄,仄平平、仄仄平平(韵)。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 平仄仄平平仄,平仄仄平平,平仄平平(韵)。平仄平平平仄,平平仄仄,平仄平平(韵)。仄平仄仄,仄平平、仄仄平平(韵)。仄平平平仄、平平仄仄,仄仄平平(韵)。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">五、作品简介:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;"> 《夜飞鹊·河桥送人处》是北宋词人周邦彦的词作。这首词先追忆昔日送别情景,再写别宴散场,匆匆分离。词中所咏别情还参杂着政治上的不得志。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;"> 先是对个人的身世沉浮哀叹,而又变为对民众苦难的关心,但却爱莫能助,因为自己马上就要离家了。这首咏别词虽也有依恋之情,已完全脱去泪沾衣襟的模式,表现出一种欲罢不忍的躇踌和沉重的思虑。情感厚重,结构浑成,寄托深远。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">六、作品赏析:</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 这首词调,创自清真。写离别情景,故能随意驰骋,而又与音调协合,具声乐美。词上片写送别,下片写别后之思。词中运用陪衬、反衬、熔情入景、化用前人诗文之语等多种手法,细腻曲折地写出了送别怀人的悲凄与深情。全词所表现的惜别、怀旧之情,显得极为蕴藉,只于写景、叙事、托物上见之,而不直接流露。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;"> 上片起两句“河桥送人处,良夜何其?”写送别的地点、时间。时间是夜里,夜是美丽的,又是温馨可念的,故曰“良”。联系后文,地点是靠近河桥的一个旅店或驿站。用《诗·小雅·庭燎》的“夜如何其”问夜到什么时分了,带出后文。“斜月远堕余辉,铜盘烛泪已流尽,霏霏凉露沾衣。”夜是露凉有月的秋夜。但送别情人,依依不舍,故要问“夜何其”,希望这个临别温存的夜晚还未央、未艾。可是这时候,室内铜盘上已是蜡尽烛残,室外斜月余光已渐收坠,霏霏的凉露浓到会沾人衣,居然是“夜向晨”了,即是良夜苦短、天将向晓的时候。这三句以写景回答上文;又从景物描写上衬托临别时人心的凄恻和留恋。“斜、堕、余、凉”,都是带有感情色彩的字,“烛泪”更是不堪。周邦彦词喜运化唐诗。“烛泪”句即运化杜牧《赠别》诗“蜡烛有心还惜别,替人垂泪到天明”,李商隐《无题》诗“蜡炬成灰泪始干”。“相将散离会,探风前津鼓,树杪参旗。”收束前面描写,再伸展一层,说临别前的聚会,也到了要“散离”的时候,那就得探看树梢上星旗的光影,谛听渡口风中传来的鼓声,才不致误了行人出发的时刻。“花骢会意,纵扬鞭、亦自行迟。”写到出发。大约从旅舍到开船的渡口,还有一段路,故送行者,又骑马送了一段。从骑马,见出送行者是男性;从下文“遗钿”,见出行者是女性。这段短途送行,作者还是不忍即时与情人分别,希望马走得慢点,时间挨得久点。词不直说自己心情,却说马儿也理解人意,纵使人要挥鞭赶它,它也不忍快走,这里用拟人手法,将离情别绪层曲婉转的道出。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;"> 下片“迢递路回清野,人语渐无闻,空带愁归。”三句接写送别后归途。情人一去,作者孤独地带着离愁而归,故顿觉野外寂寞清旷,归途遥行,对同一空间的前后不同感觉,也是细腻地反映送别的复杂心情。“何意重经前地,遗钿不见,斜径都迷。”这三句是一个大的转折,转得无痕,使人几乎难以辨认。读了这几句,才了解上面所写的,全是对过去的回忆,从这里起才是当前之事,这样,才使人感到周词结构上的细微用心,时空转换上的大胆处理,感到这里真能使上片“尽化云烟”。《海绡说词》说“河桥”句是“逆入”,“前地”句是“平出”,“逆”即逆叙以往,“平”即平叙当前。这里的第一句领起后文。直贯到全词结尾;第二句情人去后,不见遗物,更无余香余泽可求;第三句写旧时路径,已迷离难认,“兔葵燕麦,向斜阳、影与人齐。”送别是晚上和天晓时候;重游则傍晚,黄昏中的斜阳,照着高与人齐的兔葵、燕麦的影子。这两句描绘“斜径都迷”之景,有意点出不同期间;又用刘禹锡《再游玄都观》诗序“惟兔葵燕麦,动摇于春风有”的典故,表示事物变迁之大。感慨人去物非的细腻心情,完全寄寓于景,不直接流露。下面三句:“但徘徊班草,欷歔酹酒,极望天西。”说过去列坐的草地上,徘徊酹酒,向着情人远去的西边方向,望极天边,而欷歔叹息,不能自已。“欷歔”二字,直接摹态抒情。</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;"> 这首词写情细腻、沉着,语句起伏顿挫,结构上层层伸展,时空变幻灵动飞扬,过渡自然,风格上哀怨而浑雅,堪称送别怀人作品中的上乘之作。</span></p> <p class="ql-block"><span style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">七、创作背景: </span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(237, 35, 8); font-size:20px;"> 这首词是因回忆曾有的一次送别而作的。周邦彦重游故地,想起过去的离别之情景,有感而作此词。其创作时间未详。 </span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">瑞 文</span></p><p class="ql-block"><span style="color:rgb(57, 181, 74);">2024-02-29</span></p><p class="ql-block"><br></p>