弘扬传统文化 挥写盛世繁华

王立新

何人不爱牡丹花,占断城中好物华。 疑是洛川神女作,千娇万态破朝霞。 <p class="ql-block"> --唐·徐凝《牡丹》</p> 庭前芍药妖无格,池上芙蕖净少情。 唯有牡丹真国色,花开时节动京城。 <p class="ql-block"> --唐·刘禹锡《赏牡丹》</p> <p class="ql-block">牡丹花品冠群芳,况是其间更有王。</p><p class="ql-block"> 四色变而成百色,百般颜色百般香。</p> <p class="ql-block"> --宋·邵雍《牡丹吟》</p> <p class="ql-block">玉栏四面护花王,一段风流似洛阳。</p><p class="ql-block"> 深院不须驱野鹿,只愁蜂蝶暗偷香。</p> <p class="ql-block"> --宋·卢梅坡《牡丹》</p> <p class="ql-block">牡丹一朵值千金,将谓从来色最深。 </p><p class="ql-block">今日满栏开似雪,一生辜负看花心。</p> <p class="ql-block"> --唐·张又新《牡丹》</p> <p class="ql-block">似共东风别有因,绛罗高卷不胜春。</p><p class="ql-block"> 若教解语应倾国,任是无情亦动人。</p><p class="ql-block"> 芍药与君为近侍,芙蓉何处避芳尘。 </p><p class="ql-block">可怜韩令功成后,辜负秾华过此身。</p> <p class="ql-block"> --唐·罗隐《牡丹花》</p> 邀勒春风不早开,众芳飘后上楼台。 数苞仙艳火中出,一片异香天上来。 晓露精神妖欲动,暮烟情态恨成堆。 知君也解相轻薄,斜倚阑干首重回。 <p class="ql-block"> --唐·李山甫《牡丹》</p> <p class="ql-block">闲花眼底千千种,此种人间擅最奇。 </p><p class="ql-block">国色天香人咏尽,丹心独抱更谁知。</p> <p class="ql-block"> --明·俞大猷《咏牡丹》</p> <p class="ql-block">锦绣堂中开画屏,牡丹红间老松青。</p><p class="ql-block">日烘始识三春丽,岁暮犹看百尺亭。</p> <p class="ql-block">夭矫拿空欣得地,辉煌散彩正当庭。</p><p class="ql-block">一般都是生生意,坐对从知笔有灵。</p> <p class="ql-block"> --清·乾隆《牡丹八韵》</p>