帝都的一场大雪

清珠-二善斋

<p class="ql-block ql-indent-1">“雕栏玉砌应犹在,只是朱颜改”,这是南唐李后主的代表作、亦是绝命词《虞美人》中的词句。早间,在“今日头条”看到一帖——《北京的故宫龙年的第一场大雪,就在刚刚,美得无法形容》。第一反应,便想到了这阙词,以及词中的这句话。人们口中“亡国之君的无穷哀怨”,竟成为过往王朝的集体挽歌。纵然是“各领风骚数百年”,最终依旧落得个“竹帛烟销帝业虚”;“燕子楼空,一床弦索”。</p><p class="ql-block ql-indent-1">是以当朝子民,在回溯过往之际,切莫以窄仄的心胸,短浅的目光,恣意妄言“粪土当年万户侯”。且不论,当下之时代,亦不过是历史长河之一瞬;就连夸耀极美雪景,也得以“前朝遗迹”来充作门面;以“腐儒诗句”来抒发情感,目今时代的建筑、诗文只能自惭形秽。如此这般,在所谓“封建王朝”创造的历史面前,时人又有什么值得傲娇的呢?!</p><p class="ql-block ql-indent-1">简体(字)、普通(话)、白话(文),是我们这个时代的文化标签;其反义词,是国人对中华古典文明发自潜意识的“由衷赞美”。漫天大雪,可以掩盖诸多不堪;唯其纯白,是世间最美底色。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>2024年2月21日星期三,10:16。</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>清珠.二善斋</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>附:</b></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>1.五代十国·南唐·李煜《虞美人·春花秋月何时了》</b></p><p class="ql-block ql-indent-1">春花秋月何时了?往事知多少。</p><p class="ql-block ql-indent-1">小楼昨夜又东风,故国不堪回首月明中。</p><p class="ql-block ql-indent-1">雕栏玉砌应犹在,只是朱颜改。</p><p class="ql-block ql-indent-1">问君能有几多愁?恰似一江春水向东流。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>2.清·赵翼《论诗五首·其二》</b></p><p class="ql-block ql-indent-1">李杜诗篇万口传,</p><p class="ql-block ql-indent-1">至今已觉不新鲜。</p><p class="ql-block ql-indent-1">江山代有才人出,</p><p class="ql-block ql-indent-1">各领风骚数百年。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>3.唐·章碣《焚书坑》</b></p><p class="ql-block ql-indent-1">竹帛烟销帝业虚,</p><p class="ql-block ql-indent-1">关河空锁祖龙居。</p><p class="ql-block ql-indent-1">坑灰未冷山东乱,</p><p class="ql-block ql-indent-1">刘项原来不读书。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1"><b>4.宋·周邦彦《解连环·怨怀无托》</b></p><p class="ql-block ql-indent-1">怨怀无托。嗟情人断绝,信音辽邈。纵妙手、能解连环,似风散雨收,雾轻云薄。燕子楼空,暗尘锁、一床弦索。想移根换叶,尽是旧时,手种红药。</p><p class="ql-block ql-indent-1">汀洲渐生杜若。料舟依岸曲,人在天角。谩记得、当日音书,把闲语闲言,待总烧却。水驿春回,望寄我、江南梅萼。拚今生,对花对酒,为伊泪落。</p>