《沧浪亭》追记

阳光老妪

<p class="ql-block">南行归來,杂事缠身,</p><p class="ql-block">有空静下来,最享受还是“忆江南”。</p><p class="ql-block">此行苏州,以小园林为主,</p><p class="ql-block">为首便是滄浪亭!</p> <p class="ql-block">正值腊月,腊梅初放,幽香徐徐。</p><p class="ql-block">腊梅引來了摄影者,可能是团队,带着汉装模特,几组便占尽了经典之景,只得另辟蹊径。</p><p class="ql-block">好在沧浪亭处处有趣,用心去寻!</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">拍得腊梅均与灰瓦相伴</p><p class="ql-block">不小心对焦失误,</p><p class="ql-block">瓦檐纹饰比腊梅清晰</p> <p class="ql-block">粉墙、花窗映衬如蜡浴滴之梅,</p><p class="ql-block">还有旁边的眉妹。</p> <p class="ql-block">滄浪亭最享盛名的是108张花窗,</p><p class="ql-block">形态各异享有盛名,</p> <p class="ql-block">有拍摄团队,只得“拾遗”,</p><p class="ql-block">关键是要心情好,</p><p class="ql-block">照样有情趣!</p> <p class="ql-block">滄浪亭精彩的是“漏窗”</p><p class="ql-block">处处皆是景</p> <p class="ql-block">纵向的竹子,四方的漏窗</p><p class="ql-block">每一方窗 各具特色</p><p class="ql-block">景随步移,妙趣横生</p> <p class="ql-block">优秀的园林体现的是主人的品昧与修养</p><p class="ql-block">游者则是通过观赏</p><p class="ql-block">解读主人的心机,巧思,妙境</p><p class="ql-block">在沧浪亭,随意一瞥,都有惊喜</p> <p class="ql-block">園里遍地翠竹</p> <p class="ql-block">竹枝漏窗相映成趣</p> <p class="ql-block">游廓间有《抑止亭》 ,</p><p class="ql-block">取《诗经·小雅》“高山仰止,景行行止”</p><p class="ql-block">亭内嵌文徵明石刻像,简古有神。</p><p class="ql-block">惜反光,拍不了。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block">亭柱楹联,引人注目:</p><p class="ql-block">”未知明年在何处,不可一日无此君。”</p><p class="ql-block">“不可一日无此君”是王羲之的儿子一王徽之所言,由此“此君”成为竹的代名词</p><p class="ql-block">又有东坡居士诗:</p><p class="ql-block">“宁可食无肉,不可居无竹。</p><p class="ql-block"> 无肉令人瘦,无竹令人俗。</p><p class="ql-block"> ……”</p><p class="ql-block">文人心目中,竹是君子</p><p class="ql-block">难怪沧浪亭,处处“此君”!</p> <p class="ql-block">粉墙映衬着翠竹如画</p><p class="ql-block">六方的漏窗与</p><p class="ql-block">旁边套方式的窗棂相映成趣</p> <p class="ql-block">户外的翠竹</p><p class="ql-block">堂内的幽兰</p><p class="ql-block">绝尘的孤芳</p><p class="ql-block">溢散着主人的清趣</p> <p class="ql-block">翠玲珑</p> <p class="ql-block">明道堂</p> <p class="ql-block">均是芝蘭之室</p> <p class="ql-block">海棠纹窗棂一派风光</p> <p class="ql-block">窗上一篮碧綠</p> <p class="ql-block">几上素蘭吐芳</p> <p class="ql-block">推门清风徐</p> <p class="ql-block">举目滄浪亭</p> <p class="ql-block">清风明月本无价</p><p class="ql-block">近水远山皆有情!</p> <p class="ql-block">沧浪亭文脉千年</p><p class="ql-block">君子之风</p><p class="ql-block">徐徐不息</p> <p class="ql-block">甲辰初二 霜妪於燕山之畔</p> <p class="ql-block">备注</p> <p class="ql-block">《晋书·王徽之传》记载,王羲之的儿子王徽之,为人高雅,生性喜竹。有一次,他寄居在一座空宅中,便马上令人种竹。有人问其原故,他不予正面解释,“但啸咏指竹曰:‘何可一日无此君!’”</p> <p class="ql-block">北宋苏轼的《於潜僧绿筠轩》</p><p class="ql-block">宁可食无肉,不可居无竹。</p><p class="ql-block">无肉令人瘦,无竹令人俗。</p><p class="ql-block">人瘦尚可肥,士俗不可医。</p><p class="ql-block">傍人笑此言,似高还似痴。</p><p class="ql-block">若对此君仍大嚼,世间那有扬州鹤?</p> <p class="ql-block">清风明月本无价,</p><p class="ql-block">近水远山皆有情。</p><p class="ql-block">此联为清代学者梁章钜为苏州沧浪亭题的集句联,上联出自欧阳修《沧浪亭》诗中“清风明月本无价,可惜只卖四万钱”,下联出于苏舜钦《过苏州》诗中“绿杨白鹭俱自得,近水远山皆有情”句。</p> <p class="ql-block">沧浪亭记</p><p class="ql-block">苏舜钦〔宋代〕</p><p class="ql-block">  予以罪废,无所归。扁舟吴中,始僦舍以处。时盛夏蒸燠,土居皆褊狭,不能出气,思得高爽虚辟之地,以舒所怀,不可得也。</p><p class="ql-block">  一日过郡学,东顾草树郁然,崇阜广水,不类乎城中。并水得微径于杂花修竹之间。东趋数百步,有弃地,纵广合五六十寻,三向皆水也。杠之南,其地益阔,旁无民居,左右皆林木相亏蔽。访诸旧老,云钱氏有国,近戚孙承右之池馆也。坳隆胜势,遗意尚存。予爱而徘徊,遂以钱四万得之,构亭北碕,号‘沧浪’焉。前竹后水,水之阳又竹,无穷极。澄川翠干,光影会合于轩户之间,尤与风月为相宜。予时榜小舟,幅巾以往,至则洒然忘其归。觞而浩歌,踞而仰啸,野老不至,鱼鸟共乐。形骸既适则神不烦,观听无邪则道以明;返思向之汩汩荣辱之场,日与锱铢利害相磨戛,隔此真趣,不亦鄙哉!</p><p class="ql-block">  噫!人固动物耳。情横于内而性伏,必外寓于物而后遣。寓久则溺,以为当然;非胜是而易之,则悲而不开。惟仕宦溺人为至深。古之才哲君子,有一失而至于死者多矣,是未知所以自胜之道。予既废而获斯境,安于冲旷,不与众驱,因之复能乎内外失得之原,沃然有得,笑闵万古。尚未能忘其所寓目,用是以为胜焉!</p> <p class="ql-block">苏舜钦1</p><p class="ql-block">苏舜钦(1008—1048)北宋诗人,字子美,开封(今属河南)人,曾祖父由梓州铜山(今四川中江)迁至开封(今属河南)。曾任县令、大理评事、集贤殿校理,监进奏院等职。因支持范仲淹的庆历革新,为守旧派所恨,御史中丞王拱辰让其属官劾奏苏舜钦,劾其在进奏院祭神时,用卖废纸之钱宴请宾客。罢职闲居苏州。后来复起为湖州长史,但不久就病故了。他与梅尧臣齐名,人称“梅苏”。有《苏学士文集》诗文集有《苏舜钦集》16卷,《四部丛刊》影清康熙刊本。1981年上海古籍出版社出版《苏舜钦集》。</p>