剪映备片(横五)

冶夫

<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">初闻征雁已无蝉,百尺楼高水接天。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">青女素娥俱耐冷,月中霜里斗婵娟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐•李商隐《霜月》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">刚开始听到远行去南方的大雁的鸣叫声,蝉鸣就已经销声匿迹了,我登上百尺高楼,极目远眺,水天连成一片。霜神青女和月中嫦娥不怕寒冷,在寒月冷霜中争艳斗俏,比一比冰清玉洁的美好姿容。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注释</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span>征雁:大雁春到北方,秋到南方,不惧远行,故称征雁。此处指南飞的雁。无蝉:雁南飞时。已听不见蝉鸣。楼南:一作“楼台”。水接天:水天一色,不是实写水。是形容月、霜和夜空如水一样明亮。青女:主管霜雪的女神。《淮南子·天文训》,青女乃出,以降霜雪”。素娥:即嫦娥。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">谁人得似牧童心,牛上横眠秋听深。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">时复往来吹一曲,何愁南北不知音。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐•卢肇《牧童》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">谁能比得上牧童的心境呢?他横卧在牛背上听着秋声入眠。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">在路上还时不时地吹奏一曲,根本就不担心没有知音来欣赏。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注释</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">往来:去和来。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">独上江楼思渺然,月光如水水如天。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">同来望月人何处?风景依稀似去年。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐•赵嘏《江楼感旧》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">我独自登上江楼不由得思绪万千,眼前月光皎皎如水流淌,江水澄莹如天。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">曾经与我一同来此赏景观月的人现在在哪里呀?这儿的风景一如去年,没有变化。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注释</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">江楼:江边的小楼。感旧:感念旧友旧事。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">思渺然:思绪怅惘。渺(miǎo)然:悠远的样子。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">依稀:仿佛;好像。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"></span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">赏析</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">这是一首怀念旧友旧事的诗作,抒写了对友人的忆念及独登江楼时的惆怅之情。前二句写诗人夜登江楼,所见只有江天月色。后二句由今思昔,写出风光依旧而人事已非的感慨。全诗语言淡雅,以景寄情,情感真挚,诗人运笔自如,写旧事则虚实相间,赋予全篇一种空灵神远的艺术美,给人以无限的遐想和隽永的韵味。“独上江楼思渺然”,语同随口说出,但情致绵渺,引人遐思。而这一句至少可以体味到以下几层意思:首先是“独”字的运用,写诗人处境之寂寞,身边无人陪伴因而在这样一个月凉如水的夜晚独自出行;其次是“上江楼”,在古人的传统中,“登高”和愁思似乎不可分割,诗人此刻一定是有什么忧心之事;第三,“思茫然”,诗人的心境显然并不安宁。此句写诗人独自登上江边之楼的情形,“独上”写行动,“思渺然”写心理。叙事之中挟以情韵,使其独倚高楼、寂寞沉思的情态形象生动。“月光如水水如天”,这一句故意将笔移开去从容写景,进一层点染“思渺然”的环境气氛。登上江楼,放眼望去,但见清澈如水的月光,倾泻在波光荡漾的江面上,因为江水是流动的,月光就更显得在熠熠闪动。“月光如水”,波柔色浅,宛若有声,静中见动,动愈衬静。诗人由月而望到水,只见月影倒映,恍惚觉得幽深的苍穹在脚下浮涌,意境显得格外幽美恬静。整个世界连同诗人的心,好像都溶化在无边的迷茫恬静的月色水光之中。这一句,诗人巧妙地运用了叠字回环的技巧,一笔包蕴了天地间景物,将江楼夜景写得那么清丽绝俗。这样迷人的景色,一定使人尽情陶醉了。然而,诗人却道出了一声声低沉的感喟:“同来望月人何处?风景依稀似去年。”“同来”与第一句“独上”相应,巧妙地暗示了今昔不同的情怀。原来诗人是旧地重游。去年也是这样的良夜,诗人结侣来游,凭栏倚肩,共赏江天明月,那是非常欢快的。曾几何时,人事蹉跎,昔日伴侣不知已经飘泊何方,而诗人却又辗转只身来到江楼。面对依稀可辨的风物,缕缕怀念和怅惘之情,正无声地啃啮着诗人孤独的心。写到这里,诗意豁然开朗,篇首“思渺然”的深远意蕴得到充分展示,诗人江楼感旧的旨意也就十分清楚了。短小的绝句律诗,一般不宜写得太实,而应“实则虚之”,这才会有余情余味。这首诗,诗人运笔自如,赋予全篇一种空灵神远的艺术美,促使读者产生无穷的联想。诗中没有确指登楼的时间是春天还是秋天,去年的另一“望月人”是男还是女,是家人、情人还是朋友,“同来”是指点江山还是互诉情衷,离散是因为世乱飘荡还是情有所阻,这一切都隐藏在诗的背后。只有充分发挥想象,才能充分领略这首小诗的幽韵和醇美。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一蓑一笠一扁舟,一丈丝纶一寸钩。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一曲高歌一樽酒,一人独钓一江秋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——清•王士祯《题秋江独钓图》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">赏析</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">这里描写一个渔夫打扮的人,在江上垂钓的情形:一个渔人,一件蓑衣,一顶斗笠,一叶轻舟,一枝钓杆,渔人一面歌唱,一面喝酒,逍遥中却又深藏着几许萧瑟,孤寂,默默的欣赏江上淡淡的秋色。前两句近乎白描,但后两句却有着无穷意味。图中看似不可能的“一曲高歌一樽酒”却在作者的想象中展现出来。而最后一句“一人独钓一江秋”似是回归原图,但此“钓”已非彼“钓”了,赏一江秋景,感一江秋色,联想开去,那是一种感怀,或者说,最后一句已是“虚实相映”了。再观全诗,9个“一”巧妙嵌入其中,将诗与图的意境表现的分毫不差,实在精彩!</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">丹阳郭里送行舟,一别心知两地秋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">日晚江南望江北,寒鸦飞尽水悠悠。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐•严维《丹阳送韦参军》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">我在丹阳城外送你上船,这一分别,使得我们感受两个不同地方的深秋。天色已晚我还站在江头遥望江北,寒鸦已经归巢,江水依然无语东流。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注释</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">参军:古代官名</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枫情岁月 苍茫烟雨 (一)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">半山萧瑟半山红,细水潺湲细水东。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">浮叶飘零浮叶远,一溪醉月一溪枫。</span></p><p class="ql-block">​</p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">​枫情岁月 苍茫烟雨(二)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">半浮湖面半浮空,四处纷飞四处红。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一叶兴衰一叶史,万年荣辱万年枫。</span></p><p class="ql-block">​</p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">​枫情岁月 苍茫烟雨(三)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">百枚落叶百枚同,一片西来一片东。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">叶落菲菲非有意;水流逝逝似无穷。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枫情岁月 苍茫烟雨(四)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">千水千山千载冬,一青一绛一枯容。三春三夏三秋老,飞入梅花不见踪 。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枫情岁月 苍茫烟雨(五)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枝枝叶叶撼秋声,朵朵枚枚有性情。神做诗仙魂做水,东流大海化长鲸。​​</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枫情岁月苍茫烟雨(六)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">半面红黄半面靑,随波浮动满天星。一湖苍山一湖水,逐浪追光分渭泾。​​</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枫情岁月 苍茫烟雨(七)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">潇潇劲劲卷秋风,淡淡蓝天几万丛。任尔东西南北转,凭云借力驾长空。</span></p><p class="ql-block"> </p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枫情岁月 苍茫烟雨(八)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">秋色秋霜秋雁声,茫茫烟雨忘虚荣。自由自在烟云过,不羡凌烟阁上名。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枫情岁月 苍茫烟雨(九)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">冽冽深秋不与争,飘飘四下影已轻。幽幽魂梦归乡土,默默无闻献一生。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枫情岁月 苍茫烟雨(十)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span>繁华过后剩残红,雪地茫茫掩始终。待到明年三四月,依然枝上笑春风。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">世人结交须黄金,黄金不多交不深。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">纵令然诺暂相许,终是悠悠行路心。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐•张谓《题长安壁主人》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">世俗的人互相结交需要以黄金为纽带,黄金用得不多交情就不会很深。纵然口头上暂时承诺了什么,实际上他的心就如路人一样冷漠。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注释</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span>世人:指世俗之人。纵令:纵然,即使。然诺:许诺。然:答应,信守。悠悠:平淡隔膜、庸俗不堪的样子。行路心:路上行人的心理。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">无媒径路草萧萧,自古云林远市朝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">公道世间唯白发,贵人头上不曾饶。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐•杜牧《送隐者一绝》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文及注释</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">无媒径路草萧萧,自古云林远市朝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">由于没有人引荐,你只好遁迹云林,远离争名逐利的市朝,结果门庭冷落,径路上杂草丛生。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">无媒:没有引荐的人,比喻进身无路。径路:小路。萧萧:萧条、寂静,冷落凄清的样子。云林:高入云中的山林,这里指隐者隐居之处。市朝:指交易买卖场所和官府治事所在。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">公道世间唯白发,贵人头上不曾饶。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">世间最公道的事就是任何人到了老年都要生长白发,包括公伯王侯,谁也没有例外。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">公道:公平,公正。贵人:显贵的人。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一角西峰夕照中,断云东岭雨蒙蒙。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">林枫欲老柿将熟,秋在万山深处红。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——清•丘逢甲《山村即目》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文  </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">天津有个以猎鸟为业的人猎得一只雌雁,跟雌雁一起的雄雁跟随着飞到他家,盘旋哀鸣直到傍晚才离去。第二天,猎人早晨出房屋,那只雄雁已经来了,边飞边跟着他叫,随即又落到他脚下。猎人想把它捉来凑成一对。只见这只雄雁伸着脖子一俯一仰,吐出半锭黄金。猎人明白了它的心意,自语道:“是用来赎妻的啊!”于是,猎人便把雌雁放了。两只雁徘徊盘旋,似喜似悲,然后双双飞走了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注释</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">弋人:以猎鸟为业的人。弋,射猎。鸿:大雁。铤:同“锭”做成块状的金属。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">各有心情在,随渠爱暖凉。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">青苔问红叶,何物是斜阳?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——清•袁枚《苔》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">各有各的环境和心情,喜欢温暖还是凉爽,应该随他自由选择。青苔问询红叶,夕阳是怎么回事呢,有些青苔从来没有领略过夕阳的艳丽。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">满园花菊郁金黄,中有孤丛色似霜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">还似今朝歌酒席,白头翁入少年场。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐•白居易《重阳席上赋白菊》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">一满园的菊花好似郁金黄,中间有一丛却雪白似霜。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">这就像今天的歌舞酒席,老人家进了少年去的地方。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注释</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">郁金黄:花名,即金桂,这里形容金黄色的菊花似郁金黄。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">孤丛:孤独的一丛。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">白头翁:诗人自谓。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">松下数椽茅屋,眼前四面青山。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">日月升沉不住,白云来去常闲。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——明•憨山大师《山居诗之一》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">参天的松树下,座落着几间茅屋,四下望去碧绿的山峦,仿佛都拥到眼前。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">大阳和月亮,升起又沉落,不停地运转,白云飞去飞来,却总是那样,舒适安闲。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">赏析</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 幽静安闲的环境和他参禅的心境是统一的,也是这种心境的外化。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 总的看来,全诗平淡无奇,但作者的情趣贯穿其中,立意又很鲜明,同样表现了禅诗的特色。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">穷达皆由命,何劳发叹声。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">但知行好事,莫要问前程。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">冬去冰须泮,春来草自生。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">请君观此理,天道甚分明。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——五代•冯道《天道》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">字面直译:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">贫穷富贵都是天意,不需要长吁短叹,只要把握现在做好当下的事情,不要管将来会怎样.冬天过去了冰雪就会消融,春天来了花草就会开放.你要是能参悟这个道理,就能把世间万事万物都看透彻了.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">大意就是说:谋事在人成事在天,不要为一时的挫折而喟叹.认真做好每件事,真正的机会就会到来.</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">苍茫沙嘴鹭鸶眠,片水无痕浸碧天。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">最爱芦花经雨后,一蓬烟火饭鱼船。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——宋•林逋 《秋江野望》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">苍茫的沙滩上白鹭正好眠,江面风平浪静倒映着一片蓝天。那雨后被冲洗得格外白净的芦花惹人怜爱,缕缕炊烟从停靠在河岸的渔船升起。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注释</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">鹭鸶(sī):白鹭。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">夜凉吹笛千山月,路暗迷人百种花。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">棋罢不知人换世,酒阑无奈客思家。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——宋•欧阳修《梦中作》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">翻译及赏析:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">夜凉如水,月笼千山,凄清的笛声飘散到远方;路旁浓密的百花,色彩灿烂迷人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">下了一局棋,竟发现世上已经换了人间,也不知过去多少年了;借酒浇愁酒已尽,更无法排遣浓浓的思乡情。</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">⑴千山:极言山多。唐《江雪》:“千山鸟飞绝,万径人踪灭。”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">⑵“棋罢”句:暗用王质的故事。南朝梁任昉在《述异记》中说:晋时王质入山采樵,见二童子对弈,就置斧旁观。童子给王质一个像枣核似的东西,他含在嘴里,就不觉得饥饿。等一盘棋结束,童子催他回去,王质一看,自己的斧柄也已经朽烂。回家后,亲故都已去世,早已换了人间。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">⑶酒阑:谓酒筵将尽。《史记·高祖本纪》:“酒阑,吕公因目固留高祖 。” 裴骃集解引文颖曰:“阑言希也。谓饮酒者半罢半在,谓之阑。”唐《魏将军歌》:“吾为子起歌《都护》,酒阑插剑肝胆露。”</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枫叶千枝复万枝,江桥掩映暮帆迟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">忆君心似西江水,日夜东流无歇时。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐•鱼玄机《江陵愁望寄子安》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译文及注释</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">枫叶千枝复万枝,江桥掩映暮帆迟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">在一个凄清的深秋,枫叶漂浮于江水之上。这时一阵西风吹来,漫山的树木发出萧萧之声,闻见此景,小女子我伤感了。极目远眺,见江桥掩映于枫林之中。日已垂暮,咋还不见情郎乘船归来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">掩映:时隐时现,半明半暗。暮帆:晚归的船。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">忆君心似西江水,日夜东流无歇时。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">不见情郎归,小女子我焦灼了。我对情郎的思念如西江之水延绵不绝,流水有多长,我的思念就有多久。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">注释:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">“忆君”二句:同南唐李煜《虞美人·春花秋月何时了》“问君能有几多愁,恰似一江春水向东流”与北宋欧阳修《踏莎行·候馆梅残》“离愁渐远渐无穷,迢迢不断如春水”表现手法相似。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">丞相祠堂何处寻,锦官城外柏森森。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">映阶碧草自春色,隔叶黄鹂空好音。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">三顾频烦天下计,两朝开济老臣心。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">出师未捷身先死,长使英雄泪满襟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——唐•杜甫《蜀相》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">译注诗</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">1.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">蜀相:三国蜀汉丞相,指诸葛亮(孔明)。题下有注:诸葛亮祠在昭烈庙西。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">2.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">锦官城:成都的别名。柏(bǎi)森森:柏树茂盛繁密的样子。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">3.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">映阶碧草自春色,隔叶黄鹂空好(hǎo)音:这两句写祠内景物。杜甫极推重诸葛亮,他此来并非为了赏玩美景,“自”“空”二字含情。是说碧草映阶,不过自为春色;黄鹂隔叶,亦不过空作好音,他并无心赏玩、倾听。因为他所景仰的人物已不可得见。空:白白的。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">4.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">三顾频繁天下计:意思是刘备为统一天下而三顾茅庐,问计于诸葛亮。这是在赞美在对策中所表现的天才预见。频烦,犹“频繁”,多次。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">5.</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"><span class="ql-cursor"></span>出师未捷身先死,长使英雄泪满襟(jīn):出师还没有取得最后的胜利就先去世了,常使后世的英雄泪满衣襟。指诸葛亮多次出师伐魏,未能取胜,至蜀建兴十二年(234年)卒于五丈原(今陕西岐山东南)军中。出师:出兵。</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">草径茅扉带软沙,隔林鸡犬几人家。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">青山尽日垂帘坐,落尽棕榈一树花。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——明•王恭《村居》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">春风一夜到衡阳,楚水燕山万里长。莫怪春来便归去,江南虽好是他乡。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——春雁王 王恭〔明代〕</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">仙医何处住,卖药到山城。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">岁月壶中度,人烟醉里行。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">杏林春树晓,橘井野泉清。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">已饮上池水,何论指下明。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">——赠医者 王恭(明代)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">钿弦声里自成行,无那分飞落楚霜。前侣飘零何处在,青春作伴好还乡。——明代·王恭《孤雁》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">年少与君轻别离,肯将清泪洒临岐。那堪短褐飘蓬后,不似寒窗剪韭时。遥夜客心悬络纬,隔帘霜影动辛夷。十年此会仍分手,何得杂尊复共持。——明代·王恭《秋日留别刘大其二》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">抽却朝簪别汉家,赤松相候在烟霞。如今悟得全身计,不似从前博浪沙。——明代·王恭《题张良归山图》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">相逢那忍别匆匆,绿酒清诗兴不穷。病起异乡惊暮雨,坐来高馆见秋风。关河一叶离声里,江郭千峰醉影中。堪笑人生多是别,盍簪能得几回同。——明代·王恭《初秋留别石田阜阳诸公 其一》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">长桑亲受诀,复饮上池清。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">卖药宁论价,还山尚隐名。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">杏林春露积,桔井野泉平。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">见遇能医国,何辞缨冕荣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">—明代·王恭《与医者遇诗以赠之》</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">小池霜冷藕花空,却有寒枝浥露红。莫恨芳容生独晚,好随黄菊傲西风。——明代·王恭《木芙蓉》</span></p><p class="ql-block"><br></p>