<p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">千古第一骈文,《滕王阁序》是如何创作的,又赢在哪里?</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">落霞与孤鹜齐飞,秋水共长天一色</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">对于这个句子,不知道它的人很少,但不知道它出自哪里的人不多。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">《滕王阁序》被誉为千古第一骈文,它是如何创作的,究竟有何过人之处,换句话来说,它究竟赢在哪里?下面就让我们一起来作一个简单的分析。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">先知道“知人论世”这个成语,在分析文章之前我们先来简单的了解一下王勃这个人。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">王勃是名副其实的神童,出生在绛州龙门,也就是今天的山西河津,作为初唐四杰之首,他从小就聪明好学,从六岁开始,便能写出流畅的文章来,九岁时作出了《指瑕》十卷,这是他在阅读别人写的《汉书著》这本书时顺便指出其中的错误。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">十六岁的时候,王勃已经考取了功名,叫做朝散郎,成了当时最年轻的朝廷命官。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">后来因为写了《檄英王鸡文》被贬,自此王勃游遍了巴蜀山川美景,作了许多诗文。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">没过多久又被朝廷启用,授虢州参军,因为私杀官奴,遭到了第二次贬谪。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">上元三年,王勃去探望自己的父亲,在返回的途中溺水而亡,年仅26岁,也就是在这一年,他写下了千古骈文《滕王阁序》(对于王勃写作滕王阁序的时间存在争议,但大多认为是26岁)。</b></p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">《滕王阁序》全篇共计773字,是王勃的即兴之作。</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">唐高宗永徽四年,李元婴以自己的封号为名在洪州赣江之滨建立了滕王阁。</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">22年后,洪州都督阎伯屿重修滕王阁,完工后大宴宾客,请当时的文人墨客作文记事,此时的王勃正好路过此地,便受邀参加了这场宴会。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">阎伯屿本来是想借此机会让自己的女婿好好表现一番,但老奸巨猾的他还是装模作样的拿出了纸笔给其他宾客,圆滑的人们早就看出了阎伯屿的意图,都故意推辞不写。</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;"><span class="ql-cursor"></span>而此时的王勃年轻气盛,不懂得人情世故,当别人将笔墨给他时,便毫不客气的提笔写作。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">阎伯屿见状,气得摔门而去,但还是让自己的手下随时关注王勃写作的情况并随时上报。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">当听到“</b><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">南昌故郡,洪都新府</b><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">”时,阎伯屿嘲笑说:“不过是老生常谈吧了,没什么了不起的”,接着又说“</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">星分翼轸,地接衡庐</b><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">”,阎伯屿又说:“不过是陈年旧事罢了。”</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">后来当听到“</b><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">襟三江而举五湖,控蛮荆而引瓯越</b><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">”,“</b><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">落霞与孤鹜齐飞,秋水共长天一色。</b><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">”</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">阎伯屿终于再也忍不住,赞不绝口,彻底被王勃的才华所折服。</b></p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">那么这篇流传千古的《滕王阁序》到底赢在哪里呢?</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">众所周知,滕王阁序是骈文,</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(57, 181, 74); font-size:20px;">骈文是古代的一种文体,常用四字句、六字句,全篇以双句为主,讲究对仗的工整和声律的铿锵。</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">《滕王阁序》有没有做到这一点,答案自然是肯定的。</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">纵观全文,四六句和六四句占据了大量篇幅,不仅做到了对仗工整,声律方面更是完美,让人读起来铿锵有力,朗朗上口。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">《滕王阁序》一文总共用了40个成语,原创就占了29个,用学富五车这个词也不足以和他的才华匹配了</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">这些词语分别为</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">襟江带湖、三江五湖、物华天宝、</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">人杰地灵、胜友如云、高朋满座、</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">腾蛟起凤、躬逢胜饯、飞阁流丹、</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">桂殿兰宫、钟鸣鼎食、虹销雨霁、</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">水天一色、渔舟唱晚、衡阳雁断、 </b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">逸兴遄飞、响遏行云、天高地迥、 </b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">萍水相逢、时运不齐、命途多舛、</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">冯唐易老、李广难封、达人知命、 </b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">老当益壮、白首之心、穷且益坚、 </b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">青云之志、涸辙之鲋。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">说实话,平时我们写一篇文章,能把学到的词语用上29个就已经很不错了,但是人家一篇文章总共773个子,成语就有40个,共计160个字,而且还原创了那么多成语,所以你说它赢在哪里?</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(255, 138, 0);">37个典故</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">腾蛟起凤引自《西京杂记》及《太玄经》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">紫电青霜引自《西京杂记》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">纤歌凝而白云遏引自《列子·汤问》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">睢园绿竹引自《汉书》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">邺水朱华引自曹植的《公宴诗》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">望长安于日下,目吴会于云间引自《世说新语·排调》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">地势极而南溟深引自《庄子·逍遥游》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">天柱高而北辰远引自《山海经·神异经》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">怀帝阍而不见引自《离骚》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">冯唐易老引自《史记·冯唐列传》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">李广难封引自《史记·李将军列传》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">屈贾谊于长沙引自贾谊的事迹;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">老当益壮引自《后汉书·马援传》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">青云之志引自《续逸民传》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">酌贪泉而觉爽引自《晋书·吴隐之传》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">处涸辙以犹欢引自《庄子·外物篇》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">北海虽赊,扶摇可接引自《庄子·逍遥游》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">东隅已逝,桑榆非晚引自《后汉书·冯异传》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">孟尝高洁,空余报国之情引自《后汉书·孟尝传》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">阮籍猖狂,岂效穷途之哭引自《晋书·阮籍传》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">非谢家之宝树引自《世说新语·言语》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">喜托龙门引自《后汉书·李膺传》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">杨意不逢引自《史记·司马相如列传》;</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(57, 181, 74);">兰亭已矣引自《兰亭集序》……</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);"><span class="ql-cursor"></span>光是这一堆典故,就是许多人的毕生所学,更何况《滕王阁序》是即兴之作,这才是真真切切的出口成章,而且那个朝代所作的文章,大都很重视用典,借用古人的一些典故来表达自己某个方面的意愿,或表达自己“仕途不顺、报国无门”的无奈,又或是表达自己“雄心勃勃、志在千里”的豪情壮志。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">总之,从哪个方面来说,滕王阁序都是非常成功的。</b></p> <p class="ql-block"><b style="color:rgb(255, 138, 0); font-size:20px;">经典名句</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">潦水尽而寒潭清,烟光凝而暮山紫;</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">临帝子之长洲,得天人之旧馆;</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">落霞与孤鹜齐飞,秋水共长天一色;</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">渔舟唱晚,响穷彭蠡之滨;雁阵惊寒,声断衡阳之浦;</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">天高地迥,觉宇宙之无穷;兴尽悲来,识盈虚之有数;</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">地势极而南溟深,天柱高而北辰远;</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">关山难越,谁悲失路之人?萍水相逢,尽是他乡之客;</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">时运不齐,命途多舛。冯唐易老,李广难封;</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">老当益壮,宁移白首之心?穷且益坚,不坠青云之志;</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(176, 79, 187); font-size:20px;">北海虽赊,扶摇可接,东隅已逝,桑榆非晚;</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">这些句子,要么读起来朗朗上口,要么极具画面感,要么蕴含着某种人生哲理。总之,每一句都很有特色,每一句都又独一无二。</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">所以,无论是从哪个方面来说,《滕王阁序》都是非常成功的,虽然一直以来也饱受争议,但我们不能忽略它的独特之处,也不得不承认它有过人的地方。</b></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">骈文该有的特点它一样不少,不仅如此,按照诗歌的说法,它还极具绘画美、建筑美和音乐美。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(255, 138, 0);">后人的评价</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">王勃虽然英年早逝,但是他的文学造诣却是许多人穷极一生都难以企及的,在他去世100多年后,诗圣杜甫给出了这样的评价:</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">王杨卢骆当时体,轻薄为文哂未休。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(176, 79, 187);">尔曹身与名俱灭,不废江河万古流。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">意思就是说“初唐四杰”共同开创了一代诗风、文体,只有那些学时浅薄的人才会想着去讥讽和嘲笑他们。</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">哪怕等到在坐的各位都化为灰烬之时,也不妨碍他们名垂千古。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);"><span class="ql-cursor"></span>连诗圣杜甫都能有如此高的评价,他再差也差不到哪里去。</b></p> <p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">王勃如何?</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);">《滕王阁序》又如何?</b></p><p class="ql-block"><b style="font-size:20px; color:rgb(22, 126, 251);"><span class="ql-cursor"></span>我想只能用独一无二来形容,他用短短的一生,走完了长长的路,他不仅是那个朝代的新星,更是如今众人的偶像,他随手写下的文章,成了千古第一骈文。</b></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><b style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">总之,《滕王阁序》赢得实至名归,它不仅赢在了骈文的简洁凝炼上,还赢在结构的完整上,更赢在了句子的惊艳,人生哲理的表现上,无论从哪个角度来说,都是别人可望而不可即的。</b></p>