李白最经典10首诗词

Mjw

<p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:22px; color:rgb(57, 181, 74);">一代诗仙李白</span></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:18px;">  </span><span style="font-size:15px;">李白,被称为“诗仙”,去世一千多年,依然让人念念不忘;他爱写诗,余光中说:绣口一吐,就是半个盛唐;他爱交友,点点心意,都在字里行间。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 作为中国人,没有人不会背李白的诗。如“床前明月光,疑是地上霜。举头望明月,低头思故乡。”几乎家喻户晓。</span></p><p class="ql-block"> <span style="font-size:15px;">分享李白最经典的10首诗词,全是经典,字字珠玑,一生一定要读一次。</span></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:20px;">《静夜思》</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">床前明月光,疑是地上霜。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">举头望明月,低头思故乡。</span></p><p class="ql-block"> <i style="font-size:15px;">【《静夜思》是唐诗中传播最广的诗,应该没有异议,不论南方北方,不论国内国外,只要是中国人,几乎人人都会背这首诗。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 唐玄宗开元十四年,一个月明星稀的夜晚,李白望着天空的一轮明月,思乡之情油然而生,于是写下了这首传诵千古、中外皆知的名诗《静夜思》。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 短短四句诗,写得清新朴素,明白如话。全诗似脱口吟成、浑然无迹。内容是容易理解的,却又是体味不尽的。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 李白走了千年,思乡却一直延续了千年。《静夜思》里藏着每一个炎黄子孙共同的思乡情。】</i></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:18px;">《将进酒》</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">君不见黄河之水天上来,奔流到海不复回。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">君不见高堂明镜悲白发,朝如青丝暮成雪。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">人生得意须尽欢,莫使金樽空对月。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">天生我材必有用,千金散尽还复来。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">烹羊宰牛且为乐,会须一饮三百杯。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">岑夫子,丹丘生,将进酒,杯莫停。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">与君歌一曲,请君为我倾耳听。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">钟鼓馔玉不足贵,但愿长醉不愿醒。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">古来圣贤皆寂寞,惟有饮者留其名。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">陈王昔时宴平乐,斗酒十千恣欢谑。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">主人何为言少钱,径须沽取对君酌。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">五花马、千金裘,</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><i style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">呼儿将出换美酒,与尔同销万古愁</i><i style="font-size:15px;">。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 【 这是一首狂放的诗,却藏着李白怀才不遇的悲愤。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 李白是失落的,但他又马上昂扬,说“天生我材必有用,千金散尽还复来”。面对人生的不如意,李白借酒浇销,及时行乐。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 他给友人劝酒:人生苦短,圣贤都很寂寞,不如我们饮酒高歌,纵情欢乐。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 许多人喜欢吟诵《将进酒》,因为李白将喝酒销愁,写得豪迈自信、酣畅淋漓。许多人都想梦回唐代,亲眼看一看那个豪情万丈的李白。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 人生,总有不如意的时候,可如果都能像李白,失落后马上振作起来,豪迈起来,才是最难能可贵的。】</i></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:18px;">《望庐山瀑布》</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">日照香炉生紫烟,遥看瀑布挂前川。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">飞流直下三千尺,疑是银河落九天。</span></p><p class="ql-block"> <i style="font-size:15px;">【 众所周知,李白的想象瑰奇浪漫,这首《望庐山瀑布》就是明证。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 李白远望庐山瀑布,说:香炉冉冉地升起了团团白烟,缥缈于青山蓝天之间,在红日的照射下化成一片紫色的云霞。瀑布如珠帘垂挂在山前,仿佛三千尺水流飞奔直冲而下,莫非是银河从九天垂落山崖间。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 瀑布如珠帘“挂”在山前,似乎是天上的银河落到了人间。真想问李白,从何处想来。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 李白将飞流直泻的瀑布描写得雄伟奇丽,气象万千,宛如一幅生动的山水画。苏东坡十分赞赏这首诗,说“帝遣银河一脉垂,古来唯有谪仙词”。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 总有人问,读诗有什么用?如果你能学到李白超凡的想象力,那么,对于学习有益无害。】</i></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">《月下独酌四首·其一》</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">花间一壶酒,独酌无相亲。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">举杯邀明月,对影成三人。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">月既不解饮,影徒随我身。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">暂伴月将影,行乐须及春。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">我歌月徘徊,我舞影零乱。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">醒时同交欢,醉后各分散。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251);">永结无情游,相期邈云汉。</span></p><p class="ql-block"> <i style="font-size:15px;">【 孤独是人类永恒的命题,狂放如李白也有孤独的时刻。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 这个月夜,他在花下独酌,无人亲近,孤独的李白只能举杯邀请明月。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 李白突发奇想,把天边的明月,和月光下自己的影子,拉了过来,连自己在内,化成了三个人,举杯共酌,冷清清的场面,顿觉热闹起来。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 全诗以独白的形式,自立自破,自破自立,诗情波澜起伏而又纯乎天籁,因此一直为后人传诵。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 人生既害怕吵闹,更害怕孤独,所以真正内心强大并不是无欲无求,而是过尽千帆看尽世间百态依然热爱生活。】</i></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:18px; color:rgb(22, 126, 251);">《行路难·其一》</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">金樽清酒斗十千,玉盘珍羞直万钱。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">停杯投箸不能食,拔剑四顾心茫然。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">欲渡黄河冰塞川,将登太行雪满山。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">闲来垂钓碧溪上,忽复乘舟梦日边。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">行路难,行路难,多歧路,今安在?</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">长风破浪会有时,直挂云帆济沧海。</span></p><p class="ql-block"> <i style="font-size:15px;">【 “行路难”是乐府古题,多咏叹世路艰难及贫困孤苦的处境。而李白的《行路难》在悲愤中不乏豪迈气概,在失意中仍怀有希望。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 这首诗一共十二句,八十四个字,李白的情绪在其中一波三折。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 李白本是满怀愁绪,酒也喝不下,饭也吃不下。“冰塞川”、“雪满山”象征人生道路上的艰难险阻。可是,当李白想到姜尚和伊尹的人生经历,又给他增添了信心。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> “长风破浪会有时,直挂云帆济沧海!”豪迈乐观,李白说:尽管前路障碍重重,他将会乘长风破万里浪,挂上云帆,横渡沧海,到达理想的彼岸。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 古往今来,李白的《行路难》给遇到挫折,遭遇困难,受到打击而感到前路茫然的人们一种信心、一种勇气、一股力量。】</i></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:18px; color:rgb(22, 126, 251);">《清平调·其一》</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">云想衣裳花想容,春风拂槛露华浓。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">若非群玉山头见,会向瑶台月下逢。</span></p><p class="ql-block"> <i style="font-size:15px;">【 据唐代人记载,《清平调三首》是李白任供奉翰林时所作,三首诗都是写杨贵妃之美。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 那么,李白怎么写杨贵妃之美呢?</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 云想变作贵妃的衣裳,花想变为贵妃之容貌,贵妃之美,如沉香亭畔春风拂煦下的带露之牡丹。若不是群玉仙山上才能见到的飘飘仙子,必定是只有在瑶台月下才能遇到的女神仙。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 李白运用一贯的浪漫写法,不露痕迹地把杨妃比作天女下凡,真是精妙至极。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 杨贵妃已逝千年,而我们依然可以从李白的诗中,一窥她的美貌,真是幸运。】</i></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:18px;">《早发白帝城》</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">朝辞白帝彩云间,千里江陵一日还。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="color:rgb(22, 126, 251); font-size:15px;">两岸猿声啼不住,轻舟已过万重山。</span></p><p class="ql-block"> <i style="font-size:15px;">【 758年,因为参加永王李璘的幕府,李白被流放夜郎,第二年春,走到白帝城时,突然收到被赦免的消息,兴奋地李白离开白帝城乘舟顺江而下抵达江陵时,写下这首诗。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 清晨告别五彩云霞映照中的白帝城,千里之遥的江陵,一天就可以到达。两岸猿声还在耳边不停地回荡,轻快的小舟已驶过万重青山。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 明代文学家杨慎评价此诗:“惊风雨而泣鬼神矣!”</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 惊天地泣鬼神的是李白不屈不挠的精神。即使刚刚面临绝境,但只要有一点希望,他就又成为那个自信而豪迈的李太白。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 不论何种境遇,永怀希望,永怀对理想的热情, 是李白最打动人的品质。】</i></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:18px; color:rgb(22, 126, 251);">《蜀道难》</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">噫吁嚱,危乎高哉!</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">蜀道之难,难于上青天!</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">蚕丛及鱼凫,开国何茫然!</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">尔来四万八千岁,不与秦塞通人烟。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">西当太白有鸟道,可以横绝峨眉巅。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">地崩山摧壮士死,然后天梯石栈相钩连。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">上有六龙回日之高标,下有冲波逆折之回川。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">黄鹤之飞尚不得过,猿猱欲度愁攀援。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">青泥何盘盘,百步九折萦岩峦。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">扪参历井仰胁息,以手抚膺坐长叹。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">问君西游何时还?畏途巉岩不可攀。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">但见悲鸟号古木,雄飞雌从绕林间。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">又闻子规啼夜月,愁空山。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">蜀道之难,难于上青天,使人听此凋朱颜!</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">连峰去天不盈尺,枯松倒挂倚绝壁。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">飞湍瀑流争喧豗,砯崖转石万壑雷。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">其险也如此,嗟尔远道之人胡为乎来哉!</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">剑阁峥嵘而崔嵬,一夫当关,万夫莫开。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">所守或匪亲,化为狼与豺。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">朝避猛虎,夕避长蛇,磨牙吮血,杀人如麻。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">锦城虽云乐,不如早还家。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">蜀道之难,难于上青天,侧身西望长咨嗟!</span></p><p class="ql-block"> <i style="font-size:15px;">【 据说,李白到长安时,带着自己的作品去拜见当时的大诗人贺知章,读到《蜀道难》时,贺知章惊叹于李白诗歌潇洒出尘的风采,说:“公非人世之人,可不是太白星精耶?”</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 《蜀道难》是李白的盛名之作,李白以变化莫测的笔法,淋漓尽致地刻画了蜀道之难,艺术地展现了古老蜀道逶迤、峥嵘、高峻、崎岖的面貌,描绘出一幅色彩绚丽的山水画卷。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 即使过去了一千多年,李白诗中那些动人的景象宛如历历在目。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 《增订唐诗摘钞》:倏起倏落,忽虚忽实。真如烟水杳渺,绝世奇文也。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 每每读《蜀道难》,感觉胸中开阔,惊叹于自然的鬼斧神工,向往着祖国的大好河山。 】</i></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:18px; color:rgb(22, 126, 251);">《黄鹤楼送孟浩然之广陵》</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">故人西辞黄鹤楼,烟花三月下扬州。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">孤帆远影碧空尽,唯见长江天际流。</span></p><p class="ql-block"> <i style="font-size:15px;">【 李白是一个爱交友的人,他喜欢孟浩然,这一天,孟浩然要去广陵,他写诗相送。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 全诗寓离情于写景之中,以绚丽斑驳的烟花春色和浩瀚无边的长江为背景,极尽渲染之能事,绘出了一幅意境开阔、情丝不绝、色彩明快、风流倜傥的诗人送别画。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 友人乘舟而去,而李白依然还站在那里,望着背影久久不能回过神来,那一刻,所有的不舍与深情都在这一望中。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 这首送别之作,写得飘逸灵动,情深而不滞,意永而不悲,辞美而不浮,韵远而不虚。 】</i></p> <p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:18px; color:rgb(22, 126, 251);">《菩萨蛮·平林漠漠烟如织》</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">平林漠漠烟如织,寒山一带伤心碧。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">暝色入高楼,有人楼上愁。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><span style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">玉阶空伫立,宿鸟归飞急。</span></p><p class="ql-block" style="text-align:center;"><i style="font-size:15px; color:rgb(22, 126, 251);">何处是归程?长亭更短亭。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 【 《菩萨蛮·平林漠漠烟如织》和《忆秦娥·箫声咽》被喻为“百代词曲之祖”,对后世影响深远。虽然他的作者有争议,但是,许多人已经公认作者为李白。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 因为爱李白,世人总是不啻于把最好的荣誉给李白,</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 这首词运用朦胧交错的描写手法造成词境时空的淌恍迷离。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 在短短的一首词中,掇取了密集的景物:平林、烟霭、寒山、暝色、高楼、宿鸟、长亭、短亭,借此移情、寓情、传情,手法极为娴熟,展现了丰富而复杂的内心世界活动,反映了词人在客观现实中找不到人生归宿的无限落拓惆怅的愁绪。</i></p><p class="ql-block"><i style="font-size:15px;"> 人生于世,孤独与愁苦,总是环绕不去。何时得解脱,不在景,而在心。 】</i></p> <p class="ql-block"><span style="font-size:15px;">  如果没有李白,唐诗将缺了多么灿烂的一角呀。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 李白,用自己的才华,在唐诗中书写了一段无比灿烂的篇章,耀目后世。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:15px;"> 也许,你不能读完李白所有的作品,但一定要读一读这10首诗作,感受那大唐最耀目的风采。</span></p> <p class="ql-block">素材/网络</p><p class="ql-block">制作/毛继万</p><p class="ql-block" style="text-align:center;">谢 谢 !</p>