开门红

穗宝床垫广州旗舰店

<p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">大年初七|“人日节”或“人胜节”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">正月初七为人节,源于古代中国神话。摊煎饼吃七宝羹,安顿身心,休养生息。中国传统节日。传说女娲初创世,在造出了鸡狗猪羊牛马等动物后,于第七天造出了人,所以这一天是人类的生日。汉朝开始有人日节俗,魏晋后开始重视。古代人日有戴“人胜”的习俗,人胜是一种头饰,又叫彩胜,华胜,从晋朝开始有剪彩为花、剪彩为人,或镂金箔为人来贴屏风,也戴在头发上。此外还有登高赋诗的习俗。唐代之后,更重视这个节日。每至人日,皇帝赐群臣彩缕人胜,又登高大宴群臣。如果正月初七天气晴朗,则主一年人口平安,出入顺利。【摊煎饼】</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">民间此日要吃春饼卷"盒子菜"(熟肉食品),并在庭院摊煎饼,“熏天”。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">【吃七宝羹】</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">用七种菜做成的羹,在人日的时候食用,以此来取吉兆,并说此物可以除去邪气、医治百病。各地物产不同,所用果菜不同,取意也有差别。广东潮汕用芥菜、芥兰、韭菜、春菜、芹菜、蒜、厚瓣菜;客家人用芹菜、蒜、葱、芫茜、韭菜加鱼、肉等;台湾、福建用菠菜、芹菜、葱蒜、韭菜、芥菜、荠菜、白菜等。其中芹菜和葱兆聪明,蒜兆精于算计,芥菜令人长寿,客家人喜用鱼一起煮,取食有余之意。汕头市区的菜摊,在这一天将7件菜搭配好。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">人日吃了“七宝羹”,也代表新年已告一段落,初八应该重新打起精神,开始努力工作了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">【戴人胜】</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">人日节时,汉族女子用彩纸、丝帛、软金银等材料制成小人的形状,戴于头上。也贴于屏风等处。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">【赠花胜】</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">是日,人们制作各种花胜(类人胜,样式为花朵)相互馈赠</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">【出游、登高】</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">人日节也是仕女出游与文人墨客登高赋诗的日子。唐高适《人日寄杜二拾遗》诗云:“人日题诗寄草堂,遥怜故人思故乡。柳条弄色不忍看,梅花满枝空断肠。身在南蕃无所遇,心怀百忧复千虑。今年人日空相忆,明年人日知何处?”</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">【捞鱼生】</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">南方一些地区,人们有在人日节“捞鱼生”的习俗,捞鱼生时,往往多人围满一座,把鱼肉、配料与酱料倒在大盘里,大家站起身,挥动筷子,将鱼料捞动,口中还要不断喊到:“捞啊!捞啊!发啊!发啊!”,而且要越捞越高,以示步步高升。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">【吃面条】</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">大部分地方在这天还有吃面条的习俗,寓意着用面条缠住岁月的双腿,取长寿之意。此外,正月十七和正月二十七也被视为“人日子”。正月初七,十七,二十七,此三天分别为小孩儿,大人和老人的“日子”,谁要过“日子”就要吃面条。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">✓【送火神】</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">在山东部分地区,有送火把的习俗,用作物秸秆绑扎的火把,在自家门前点燃,一直送到村外,意为驱除火灾,祈求在新的一年里,平安无事,不着火灾。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">【初七禁忌】</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">大年初七有什么禁忌呢?</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">初七是人的生日,人之后生,是人为尊。人日要尊敬每一个人,连官府也不能在这一天处决罪犯,家长也不能在这一天教训孩子。&nbsp;此外,云南白族中大年初七为女人节,妇女不做饭、不背水,也不做其他任何劳动,而是尽情地玩耍。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">大年初七&nbsp;|&nbsp;事事顺逐如心愿,步步高升耀新程 新的一年愿你发愤“兔”强、“兔”飞猛进大展宏“兔”、前“兔”似锦</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">新的一年开工大吉我们一起加油!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">人丁兴旺、人寿年丰、人才辈出、人杰地灵</span></p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">“正月初七为人日,以七种菜为羹,剪彩为人,登高赋诗。”—《荆楚岁时记》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·入春才七日,离家已二年。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">人归落雁后,思发在花前。—《人日思归》|隋·薛道衡</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·仆本多悲者,年来不悟春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">登高一游目,始觉柳条新。—《人日登高》|唐·乔侃</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·《人日侍宴大明宫恩赐彩缕人胜应制》|唐·李峤</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">凤城景色已含韶,人日风光倍觉饶。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">桂吐半轮迎此夜,蓂开七叶应今朝。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">鱼猜水冻行犹涩,莺喜春熙弄欲娇。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">愧奉登高摇彩翰,欣逢御气上丹霄。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·《人日登南阳驿门亭子怀汉川诸友》|唐·孟浩然</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">朝来登陟处,不似艳阳时。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">异县殊风物,羁怀多所思。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">剪花惊岁早,看柳讶春迟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">未有南飞雁,裁书欲寄谁。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·《人日寄杜二拾遗》|唐·高适</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">人日题诗寄草堂,遥怜故人思故乡。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">柳条弄色不忍见,梅花满枝空断肠。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">身在远藩无所预,心怀百忧复千虑。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">今年人日空相忆,明年人日知何处。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">一卧东山三十春,岂知书剑老风尘。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">龙钟还忝二千石,愧尔东西南北人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·《苑中人日遇雪应制》|唐·赵彦昭</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">始见青云干律吕,俄逢瑞雪应阳春。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">今日回看上林树,梅花柳絮一时新。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">《喜友人日南回》|唐·张蠙</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">南游曾去海南涯,此去游人不易归。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">白日雾昏张夜烛,穷冬气暖著春衣。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">溪荒毒鸟随船啅,洞黑冤蛇出树飞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">重入帝城何寂寞,共回迁客半轻肥。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·《酬郭夏人日长沙感怀见赠》|唐·刘长卿</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">旧俗欢犹在,怜君恨独深。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">新年向国泪,今日倚门心。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">岁去随湘水,春生近桂林。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">流莺且莫弄,江畔正行吟。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·《人日立春》|唐·卢仝</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">春度春归无限春,今朝方始觉成人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">从今克己应犹及,颜与梅花俱自新。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·《西江月》|宋·郭应祥</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">明日恰当人日,今年远胜常年。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">瓣香卮酒寿蓝田,喜色津然满面。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">及戍人方竞进,悬车公独高骞。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">身闲便是地行仙,赢得千秋强健。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·《人日即事》|宋·陈允平</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">春寒犹拨地炉灰,门巷萧条客不来。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">特有落梅三四点,晚风吹上石棋台。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·《人日立春辇下作》|宋·强至</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">楼上满倾人日酒,更逢春气到京华。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">盘擎白玉来生菜,胜插黄金出镂花。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">客兴纷纭那可数,年光流转亦无涯。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">天边梅柳应相笑,两度东风不在家。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">——————————</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;纵有千般不舍,仍需踏上返程之路,年龄越长,越期盼回家的日子,是归属,是思念,是牵挂!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;就这样一年到头只有春节才会回家,短短几天,又要离开故乡这时才明白“长大后,故乡只有冬,再无春夏秋”的意思。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;充电器一拔,再回来就是新年快乐了,回家前的想念,回家后的无聊,离家前的不舍,到底什么样的终点才配得上这一路的颠沛流离。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;心中纵有万般不舍,也无可奈何,他乡容不下灵魂,故乡安不了肉身,此生若能安稳,谁愿颠沛流离。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;本是父母眼中的孩子,却无奈做了远方的游子。若不是为了碎银几两,谁愿意把青春留在他乡,谁愿意颠沛流离。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;真的要离家了,我感到无比的伤感,我不是因为怕离开而远行!我放不下的是对家的思念和对父母的牵挂。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;一个大大的背包,一张小小的车票,风雪相伴,归途路迢迢,只因年来到,一串短短的唠叨,一片长长的欢笑,幸福无限!</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;想家是由于分开的家,想家是因为惦念着家。好想回去看看久别的笑容,听听呶呶不休的叨念,去感触那很多久违的一切,而后再踏上行程。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;无论身在何处,与家的距离都近在咫尺。不管离家多远。家的感觉总是那么温暖,那充满着母亲的叮嘱父亲的关切,永远不会忘记。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;没有距离,便没有思念。当轮船的汽笛拉响,当火车汽笛长鸣,当汽车的轮子开始转动,当飞机冲出跑道腾空而起,思念便开始了。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;当眼泪一滴滴的落下,望着这孤零零的房间时,我不得不承认,此时此刻独在异乡的我是多面的孤独无助。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;回家前的喜悦,回家后的快乐,离家前的不舍,离家后的想念到底什么样的终点,才会配得上这一路的颠沛流离。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;长大以后才明白,当你踏上外出打工的路上,从此你的故乡便只有了冬季,再无春夏秋。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;很多人为了生活,背井离乡,不是每个人都可以去选择,而是无法选择,生活就是这样。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size: 22px;">·&nbsp;有工作的地方没有家,有家的地方却没有工作,他乡容纳不下灵魂,故乡安置不了肉身,从此便有了漂泊,有了远方。</span><a href="https://mp.weixin.qq.com/s/EkvnIDNX9NNC6z1RVfmIzg" rel="noopener noreferrer" target="_blank" style="font-size: 18px; background-color: rgb(255, 255, 255);">癸卯年开门红大吉大利</a></p>